အက္ဆစ္ရဲ႕ေဆာင္းပါးနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး တကူးတက အခ်ိန္ကုန္ခံ အိတ္ဖြင့္ေပးစာ ေရးသားေပးပို႔အတြက္ အ ထူးေက်းဇူးတင္ရွိေၾကာင္း ဦးစြာေျပာၾကားလိုပါတယ္။ က်ေနာ္လည္း ညက ကိုစိန္ဟန္နဲ႔ စကားသြားေျပာရင္း အိမ္ျပန္ေနာက္က်လို႔ ကိုေက်ာ္သန္း ပို႔တဲ့ ေမးလ္ကို ဖတ္ရတဲ့အခ်ိန္မွာ အရမ္းအိပ္ခ်င္ေနတယ္။ အဲဒါေၾကာင့္ ဘေလာ့ဂ္ေပၚ ခ်က္ခ်င္းတင္မေပးႏိုင္ဘဲ ႏွစ္ႏွစ္ၿခိဳက္ၿခိဳက္ အိပ္ေပ်ာ္သြားခဲ့တယ္။ ထူးတာက အိပ္မက္ မက္ ေလ့မက္ထ အင္မတန္နည္းတဲ့ က်ေနာ္ ညက ထူးထူးျခားျခား အိပ္မက္တယ္ဗ်ာ။ အိပ္မက္ထဲမွာ က်ေနာ္တို႔ ေလးစားၾကည္ညိဳတဲ့ အမ်ဳိးသားေခါင္းေဆာင္ႀကီး ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းက မိန္႔ခြန္းေျပာေနတယ္ဗ်။ အဲဒါနဲ႔ က် ေနာ္လည္း စိတ္၀င္တစား နားေထာင္မိတယ္။ အဲဒီအိပ္မက္က ကိုေက်ာ္သန္းရဲ႕ စာကို ဖတ္ၿပီး မက္တဲ့ အိပ္ မက္လို႔ ယူဆလို႔ အိပ္မက္ထဲမွာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ ေျပာသြားတဲ့ မိန္႔ခြန္းကို (စကားလံုးအတိအက်မဟုတ္ဘဲ) က်ေနာ္ ျပန္မွတ္မိသေလာက္ ကိုေက်ာ္သန္းကို မွ်ေ၀လိုက္ပါတယ္။ က်ေနာ္ မွတ္မိသေလာက္ကေတာ့ …
“ရဲေဘာ္တို႔ … ငါတို႔ဟာ ဒီမိုကေရစီရရွိေရးအတြက္ တိုက္ပြဲ၀င္ေနၾကတာျဖစ္တယ္။ တိုက္ပြဲ၀င္တဲ့ေနရာမွာ က်ဳပ္က ေခါင္းေဆာင္ဆိုေပမယ့္ က်ဳပ္လုပ္တာ မွန္တာရွိသလို မွားတာလည္းရွိမွာပဲ။ က်ဳပ္လည္း လူ၊ ဘုရား မဟုတ္ဘူး။ အဲဒီေတာ့ က်ဳပ္မွားတာရွိရင္ ခင္ဗ်ားတို႔ က်ဳပ္ကို ေျပာရဲရမယ္။ ေ၀ဖန္ရဲရမယ္။ အဲ … ဒါေပမယ့္ တခုေတာ့ရွိတယ္။ ေ၀ဖန္ေရးဆိုၿပီး နအဖသတင္းစာေတြမွာပါတဲ့ ေဆာင္းပါးေတြလို အေျခအျမစ္မရွိ အ႐ူး ေခ်းပန္း ခ်က္ေအာက္လိုက္ကန္ေနတဲ့ ေ၀ဖန္ေရးမ်ဳိးကို က်ဳပ္က ဆိုလိုတာမဟုတ္ဘူး။ က်ဳပ္တို႔လူအဖြဲ႔အ စည္းအက်ဳိးအတြက္ ဘယ္သူ႔မ်က္ႏွာမွမေထာက္ဘဲ ကိုယ္မွန္တယ္ထင္တာကို ထင္တဲ့အတိုင္း ေစတနာပါပါနဲ႔ ေျပာရဲတာ၊ ေ၀ဖန္ရဲတာ၊ ေထာက္ျပရဲတာကို က်ဳပ္က ဆိုလိုတာျဖစ္တယ္။ အဲလိုလူမ်ဳိးကို ေမာင္ကႀကီးပဲ ျဖစ္ပါေစ၊ ေမာင္ခေခြးပဲျဖစ္ပါေစ က်ဳပ္တို႔က အသက္နဲ႔လဲၿပီး ကာကြယ္ေပးရမယ္။ ကိုညိဳျမႀကီးတုန္းကလည္း က်ဳပ္ ဒီလိုပဲ ကာကြယ္ေပးခဲ့တာပဲ။ ဒါဟာ လြတ္လပ္စြာေရးသားေျပာဆိုခြင့္ဆိုတဲ့ (က်ဳပ္တို႔ ခင္ဗ်ားတို႔ လိုခ်င္ လွပါတယ္ဆိုတဲ့) ဒီမိုကေရစီအခြင့္အေရးတခုကို ေလးစားလိုက္နာတာျဖစ္သလို သစၥာရွိရွိ အကာအကြယ္ေပး တာမ်ဳိးလည္းျဖစ္တယ္။ ဒီေနရာမွာ တခုေတာ့ရွိတယ္။ လူတေယာက္နဲ႔ တေယာက္ ဘ၀ျဖတ္သန္းမႈခ်င္း မတူ ေတာ့ ႐ႈျမင္သံုးသပ္ပံုခ်င္းလည္း တထပ္တည္း မက်ႏိုင္ဘူးေပါ့။ အက္ဆစ္လည္း အက္ဆစ္အျမင္နဲ႔ သူမွန္ တယ္ထင္တာကို ေျပာမွာ ေ၀ဖန္မွာ ျဖစ္သလို ရဲေဘာ္ေက်ာ္သန္းလည္း ရဲေဘာ္ေက်ာ္သန္းအျမင္နဲ႔ သူမွန္ တယ္ထင္တာကို ေျပာမွာ ေ၀ဖန္မွာပဲျဖစ္တယ္။ ဥပမာတခုေပါ့ဗ်ာ ဘ၀မွာ ဂ်ီၾသေမႀတီ သင္ဖူးတဲ့လူလည္း ရွိ မယ္၊ မသင္ဖူးတဲ့လူလည္း ရွိမယ္။ ကဲကုလသခ်ၤာကို သင္ဖူးတဲ့လူလည္း ရွိမယ္၊ မသင္ဖူးတဲ့လူလည္း ရွိမယ္။ ဆက္သီအိုရီကို သင္ဖူးတဲ့လူလည္းရွိမယ္ မသင္ဖူးတဲ့လူလည္းရွိမယ္။ အဲသလို သင္ဖူးျခင္း မသင္ဖူးျခင္းအ ေပၚမွာေတာ့ ေတြးေထာင့္ေတြ၊ ႐ႈျမင္ပံုေတြ တေယာက္နဲ႔ တေယာက္ ကြာႏိုင္တာေပါ့။ ဘယ္လိုပဲကြာကြာ အ ေရးႀကီးတာက ေစတနာပဲ။ ေစတနာကို ျမင္ေအာင္ၾကည့္တတ္ဖို႔ လိုတယ္။ ေစတနာဆိုတာမ်ဳိးက လူတိုင္း ျမင္တတ္တဲ့ အရာမ်ဳိးမဟုတ္ဘူး။ ပညာတတ္တိုင္းလည္း ျမင္တာမဟုတ္ဘူး။ စာေတြ အမ်ားႀကီး ဖတ္ထား တိုင္းလည္း ျမင္တာမဟုတ္ဘူး။ အစြဲကင္းကင္း စိတ္ရွင္းရွင္း အၾကည္ဓာတ္ရွိရွိနဲ႔ ၾကည့္တတ္မွ ျမင္ရတဲ့အရာ မ်ဳိး။ အဲဒီေတာ့ က်ဳပ္ေျပာခ်င္တာက ဗိုလ္ခ်ဳပ္လုပ္တာ အကုန္ေကာင္း၊ အကုန္မွန္ အားလံုးဂြတ္ဒ္ပါတယ္ခင္ ဗ်ားဆိုရင္ေတာ့ ခင္ဗ်ားတို႔အားလံုး ဒီမိုကေရစီနဲ႔ ေ၀းေနၾကဦးမွာပဲ။ အဲလိုလူေတြကို က်ဳပ္က က်ဳပ္ကို ခ်ီးက်ဴး တယ္လို႔ မျမင္ဘူး။ က်ဳပ္ကို ေဘာမေနတဲ့ေကာင္ေတြလို႔ပဲ က်ဳပ္က ႐ိုင္း႐ုိင္းေျပာခ်င္တယ္။ အဲလိုေဘာမတဲ့ လူေတြဟာ က်ဳပ္ အိပ္ငိုက္ငိုက္နဲ႔ စတီယာတိုင္ မွားေကြ႔ၿပီး ေခ်ာက္ထဲကို ဦးတည္မယ္ဆိုရင္ အကုန္ဆင္းေျပး မယ့္ လူေတြလို႔ပဲ က်ဳပ္က ျမင္တယ္။ က်ဳပ္ျဖစ္ေစခ်င္တာကေတာ့ ဆင္းမေျပးဘဲ “ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေရ ဘယ္ကို ေမာင္းေနတာလဲ၊ ဘယ္လိုေမာင္းေနတာလဲ၊ ေရွ႕မွာ ေခ်ာက္ႀကီးဗ်” လို႔ ေအာ္ဟစ္ၿပီး သတိေပးခ်င္ေပး၊ လက္ေမာင္းကို ပုတ္ၿပီး ႏိႈးခ်င္ႏိႈး၊ က်ဳပ္က ဒါမ်ဳိးပဲျဖစ္ေစခ်င္တယ္။ ဒါမွသာ က်ဳပ္တို႔ လမ္းမွန္ေပၚဆက္လက္ ေမာင္းႏွင္ႏိုင္ၿပီး က်ဳပ္တို႔ လိုခ်င္တဲ့ ဒီမိုကေရစီပန္းတိုင္ကို အေရာက္ခ်ီတက္ႏိုင္မယ္”
အိပ္မက္က ရွည္ေတာ့ က်ေနာ္ အဲသေလာက္ပဲ အၾကမ္းဖ်င္း မွတ္မိေတာ့တယ္ ကိုေက်ာ္သန္းေရ။ က်ေနာ္က ေတာ့ က်ေနာ့္အိပ္မက္ကို “ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းရဲ႕ ေမာ္ဒန္ဒီမိုကေရစီမိန္႔ခြန္း” လို႔ပဲ ကင္ပြန္းတပ္ခ်င္ေတာ့ တာပဲ ဟဲ … ဟဲ။ ကိုေက်ာ္သန္းႀကီးတေယာက္ က်န္းမာေရးအတြက္ ေဆးတခြက္ကို ႀကိဳၾကားႀကိဳၾကား မီွ၀ဲ ရင္း အသက္ရာေက်ာ္ရွည္စြာနဲ႔ က်ေနာ္တို႔ လူ႔အဖြဲ႔အစည္းအက်ဳိးကို ရြပ္ရြပ္ခၽြံခၽြံ သယ္ပိုးထမ္းေဆာင္ႏုိင္ပါေစ။
ေဒါက္တာလြဏ္းေဆြ
Copy from http://drlunswe.blogspot.com/
Copy from Photo http://www.maukkha.org/
