ေအာက္ေျခလြတ္ေတာ့ လူေတြကိုအထင္ေသးတယ္။ ေနရာတကာ အေပၚစီးကၾကည့္တယ္။ လူေတြဟာ အသိဥာဏ္ဗဟုသုတနည္းၾကရွာတယ္။ ပညာမဲ့ၾကရွာတယ္။ သနားပါတယ္။ ငါမကယ္ေသဖြယ္သာရွိေတာ့တယ္လို႔ အထင္ေရာက္လာတယ္။
နားကေလာလြန္း
လူေတြကိုအထင္ေသးတဲ့စိတ္နဲ႔ အတူတူတစ္ၿပိဳင္တည္းေပၚထြက္လာတာက ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္အထင္ႀကီးလြန္တဲ့စိတ္ျဖစ္တယ္။ ေနရာတိုင္းမွာ ငါသာသိတယ္။ ငါသာတတ္တယ္။ ငါသာလုပ္ႏိုင္တယ္ဆိုၿပီး ဘ၀င္ျမင့္လာတယ္။ တစ္တိုင္းတစ္ျပည္လံုးက လူေတြကိုတပည့္လို႔ယူဆၿပီး ေနရာတိုင္းဆရာႀကီးလုပ္ခ်င္တယ္။ ႏိုင္ငံေရးကို ခုတံုးလုပ္ၿပီး ကိုယ့္မိသားစုတစ္စုလြတ္ေျမာက္ေရးအတြက္ ျပည္ပႏိုင္ငံေတြမွာေနၾကတဲ့ ျမန္မာတခ်ဳိ႕ကပိုဆိုးေသးတယ္။ သူတို႔မွပညာရွင္၊ သူတို႔မွ ဒီမိုကေရစီသူရဲေကာင္း။ ဟိုေရာက္မွလက္ပူတိုက္ေပးတဲ့ သင္တန္းေတြတက္၊ ဒီမိုကေရစီသမၼာက်မ္းေတြ အာဂံုေဆာင္ၿပီး ၾကက္တူေရြးပညာရွင္လုပ္ေနၾကတာ နားကေလာလြန္းလွတယ္။
ေၾကာက္လို႔ထြက္ေျပးတာ ဘယ္သူလဲ
ကိုယ့္ေၾကာင္းနဲ႔ကိုယ္ ႏိုင္ငံျခားသြားေနၾကတာေနပါ။ ဘာမွေျပာစရာမရွိပါဘူး။ ကိုယ့္အလုပ္ကိုယ္လုပ္။ ကိုယ့္စီးပြားကိုယ္ရွာၿပီး ေအးေအးေနၾကပါ။ အထဲကလူေတြကို အတံုးအအေတြလို႔သေဘာထားၿပီး ဒီမိုကေရစီဂု႐ုႀကီးေတြမလုပ္ၾကပါနဲ႔။ အထဲကလူေတြေၾကာက္ေနၾကတယ္ ဆိုတဲ့စကားေတာ့ ေယာင္လို႔ေတာင္ မေျပာပါနဲ႔။ ေၾကာက္လို႔ထြက္ေျပးတာ ဘယ္သူေတြလဲဆိုတာ တစ္ႏိုင္ငံလံုးသိၾကပါတယ္။ အင္တာနက္ေခတ္၊ ဂလိုဘယ္ေခတ္နဲ႔ ပါးစပ္ကအျမႇဳပ္ထြက္ေအာင္ေအာ္ေနၾကေပမယ့္ အင္တာနက္ရဲ႕အစြမ္းကိုေတာ့ ဘာမွေသခ်ာေရရာသိၾကတာမဟုတ္ပါဘူး။ ဒါေၾကာင့္ဂု႐ုႀကီးလုပ္ေနၾကတာ။
ၿဖီးတာကို ၿဖီးမွန္းသိ
အင္တာနက္ကို ျမန္မာလူငယ္ေတြ ေကာင္းေကာင္းအသံုးခ်တတ္ပါတယ္။ အဂၤလန္က၊ အေမရိကန္က၊ ၾသစေၾတးလ်က၊ စင္ကာပူက ကြန္ပ်ဴတာမဟာဘြဲ႕ရတဲ့လူငယ္ေတြ ျမန္မာျပည္မွာအမ်ားႀကီးရွိပါတယ္။ အင္တာနက္ကိုအသံုးခ်ၿပီး ကိုယ္လိုခ်င္တဲ့ပညာရပ္မ်ဳိးစံုကိုေလ့လာေနၾကပါတယ္။ လူေတြဟာအထူးသျဖင့္ လူငယ္ေတြဟာ မတံုးမအၾကေတာ့ဘူး။ ၿဖီးတာကိုၿဖီးမွန္းသိတယ္။ လိမ္တာကိုလိမ္မွန္းသိတယ္။ ဘယ္သူေတြဟာျခံစည္း႐ိုး ေပၚခြထိုင္ၿပီးႏွစ္ဖက္စလံုးကေပးစာ ကမ္းစာကိုစားေသာက္ေနၾကတာလဲ ဆိုတာလည္းသိတယ္။ ဘယ္သူေတြ ႏွစ္ဖက္ခြၽန္လုပ္ေနတာလဲဆိုတာလည္း သိတယ္။ ဒီေခတ္က (Citizen Journalist)လူထုသတင္းသမားေခတ္ေလ။ လူေတြၾကားမွာသတင္းေတြဟာ မရပ္မနား အစုန္အဆန္စီးဆင္းေနၾကပါတယ္။
ကြန္ရက္ထဲမွာ သိန္းခ်ီရွိ
သတင္းကိုစီအင္န္အင္န္တစ္ခုတည္းက ဖန္တီးတဲ့ေခတ္ကုန္ဆံုးသြားၿပီ။ အယ္လ္ဂ်ာဇီးရား (aljazeera) လည္းေပၚေနၿပီ။ ၀က္ဘ္ဆိုက္ေတြနဲ႔ ဘေလာ့ဂ္ေတြလည္းကြန္ရက္ထဲမွာ သိန္းနဲ႔ခ်ီရွိေနၾကၿပီ။ အေမရိကမွာေနမွ နယူးေယာက္တိုင္းဖတ္ႏိုင္တဲ့ေခတ္ နိဂံုးခ်ဳပ္သြားၿပီ။ ဂ်က္(ကြမ္းျခံကုန္း) ရဲ႕ ၀ါးဘေလာက္ေသာက္ကလည္း နယူးေယာက္တိုင္း၊ ၀ါရွင္တန္ပို႔စ္၊ ႀကိဳက္တဲ့သတင္းစာေရြးဖတ္ႏိုင္တဲ့ေခတ္ ေရာက္ေနၿပီ။ ဒီေခတ္ဟာ လူစြမ္းမ်ားေခတ္၊ သူရဲေကာင္းမ်ားေခတ္ မဟုတ္ေတာ့သလို ေခတ္ပ်က္ဂု႐ုေတြရဲ႕ေခတ္လည္း မဟုတ္ေတာ့ဘူး။ အင္တာနက္က ကမၻာႀကီးတစ္ခုလံုးကို လူထုေခတ္အျဖစ္ ေျပာင္းပစ္လိုက္ၿပီ။
ဗိုလ္ခ်ဳပ္က သမိုင္းဖန္တီးတာလား
ဒါကိုနားမလည္ဘဲနဲ႔သမိုင္းဆိုတာ ခ်ာခ်ီလို၊ ႐ုစဗဲ့လိုေခါင္းေဆာင္ႀကီးေတြက ဖန္တီးတာ။ လူထုဆိုတာေနာက္လိုက္ေတြသက္သက္ပဲ လို႔ေျပာေနၾကတာျဖစ္တယ္။ ဒီဂု႐ုေတြက ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းလို၊ သခင္ဖိုးလွႀကီးလို၊ ဆရာစံလို ပုဂၢိဳလ္ေတြကို လက္ၫွိဳးထိုးျပေလ့ရွိတယ္။ ေရနံေျမသပိတ္ႀကီးကို သခင္ဖိုးလွႀကီးကဖန္တီးသေယာင္ေျပာဆိုၾကတယ္။ တကယ္က ေရနံေျမသပိတ္ႀကီးက သခင္ဖိုးလွႀကီးဆိုတဲ့ေခါင္းေဆာင္တစ္ေယာက္ကို ေမြးထုတ္ခဲ့တာျဖစ္တယ္။ တို႔ဗမာအစည္းအ႐ံုးႀကီးကို သခင္ေအာင္ဆန္းက ေမြးထုတ္လိုက္တာမဟုတ္ဘူး။ တို႔ဗမာအစည္းအ႐ံုးႀကီးက ေက်ာင္းသားေခါင္းေဆာင္ ေမာင္ေအာင္ဆန္းကို မ်ဳိးခ်စ္ႏိုင္ငံေရးသမားတစ္ေယာက္ျဖစ္ေအာင္ ဖန္တီးေပးလိုက္တာျဖစ္တယ္။ ေက်ာင္းသားေခါင္းေဆာင္ေမာင္ေအာင္ဆန္းရယ္လို႔ ျဖစ္လာေအာင္လည္း ၁၉၃၆ ေက်ာင္းသားသပိတ္ႀကီးက ေမြးထုတ္လိုက္တာျဖစ္တယ္။ အလားတူပဲ ဂ်ဒ္ဆင္ေကာလိပ္ ေက်ာင္းသားေလးေမာင္ေအာင္ေက်ာ္ကိုလည္း အာဇာနည္ဗိုလ္ေအာင္ေက်ာ္ျဖစ္ေအာင္ ေက်ာင္းသားလႈပ္ရွားမႈႀကီးက ေမြးထုတ္ခဲ့တာျဖစ္တယ္။ ေမာင္ေအာင္ဆန္း၊ ေမာင္ေအာင္ေက်ာ္တို႔က ေက်ာင္းသားလႈပ္ရွားမႈႀကီးကို ေမြးထုတ္လိုက္တာမဟုတ္ဘူး။
သခင္အဖြဲ႔စတင္တည္ေထာင္သူ
တို႔ဗမာအစည္းအ႐ံုးႀကီးကို စတင္တည္ေထာင္ၿပီး 'သခင္'ဆိုတဲ့ အမည္ကို စၿပီးသံုးခဲ့သူက စာေရးဆရာႀကီးသခင္ဘေသာင္းဆိုတဲ့ လူေတာ္ႀကီးတစ္ေယာက္ျဖစ္တယ္။ ဒါေပမဲ့ ေနာက္ပိုင္းက်ေတာ့ သူတို႔ဟာတို႔ဗမာအစည္းအ႐ံုးႀကီးနဲ႔ ကင္းကြာသြားၿပီး လြတ္လပ္ေရးတုိက္ပြဲေတြနဲ႔လည္း အဆက္ျပတ္သြားခဲ့တယ္။ တိုက္ပြဲနဲ႔ အဆက္ျပတ္သြားတာနဲ႔ လူထုနဲ႔လည္း အလွမ္းကြာေဝးသြားခဲ့တယ္။
၁၉၆၀ခုႏွစ္ အိမ္ေစာင့္အစိုးရေခတ္ တည္ျမဲ-သန္႔ရွင္းတို႔ ယွဥ္ၿပိဳင္ၾကတဲ့ေရြးေကာက္ပြဲမွာ သူဟာနတ္ေမာက္မဲဆႏၵနယ္ တစ္သီးပုဂၢလအမတ္ေလာင္းအျဖစ္ ၀င္ေရာက္အေရြးခံရာမွာ သတ္မွတ္ထားတဲ့ အနိမ့္ဆံုးမဲအေရအတြက္ေတာင္ မရလိုက္ပါဘူး။ အဲဒါေၾကာင့္ တင္ထားတဲ့ အာမခံေၾကးေတာင္ျပန္မရေတာ့ဘဲ အဆံုးခံလိုက္ရပါတယ္။
အထင္အရွားသိႏိုင္တယ္
သခင္ဘေသာင္းဆိုတာ အင္မတန္ထူးခြၽန္ထက္ျမက္တဲ့ စာေရးဆရာႀကီးတစ္ေယာက္ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ျမန္မာ့ႏိုင္ငံေရးသမုိင္းကိုမဖန္တီးႏိုင္႐ံုသာမက သူကိုယ္တိုင္တည္ေထာင္ခဲ့တဲ့ တို႔ဗမာအစည္းအ႐ံုးကိုေတာင္ သူ႕စိတ္ႀကိဳက္မဖန္တီးႏိုင္ခဲ့ပါဘူး။ ထူးခြၽန္တဲ့ေခါင္းေဆာင္ေတြက သမုိင္းကိုဖန္တီးတာလား၊ သမုိင္းကေခါင္းေဆာင္ေတြကို ေမြးထုတ္ေပးလိုက္တာလားဆိုတဲ့အခ်က္ကို ကိုေအာင္ဆန္း၊ ကိုေအာင္ေက်ာ္တို႔နဲ႔ ဆရာသခင္ဘေသာင္းရဲ႕ျဖစ္ေၾကာင္း ကုန္စင္ကိုေလ့လာလိုက္႐ံုနဲ႔ အထင္အရွားသိႏိုင္ပါတယ္။ ဒါနဲ႔ေတာင္ မက္ထ႐ိုပိုလစ္တန္အီလစ္ေတြက မသိဘူးဆိုတာေတာ့ ထူးဆန္းမေနဘူးလား။
အေပၚလႊာကိုပဲ နီးစပ္ေအာင္
အေသအခ်ာသံုးသပ္ၾကည့္ရင္ေတာ့ မထူးဆန္းဘူးဆိုတာသိႏိုင္တယ္။ သဘာ၀က်စြာျဖစ္ေပၚလာတာပါပဲ။ အဲဒီၿမိဳ႕ႀကီးသားလူလည္ေရေပၚဆီအီလစ္ေတြဆိုတာက ေခတ္တိုင္းေခတ္တိုင္းမွာ ေရေပၚဆီလိုအေပၚယံမွာပဲ ေ၀့၀ဲေနခဲ့ၾကတယ္။ ဘယ္လြတ္လပ္ေရးတိုက္ပြဲစဥ္ေတြမွာမွ ပါ၀င္ခဲ့ဖူးျခင္းမရွိပါဘူး။ အေပၚယံလႊာမွာပဲ ေ၀့၀ဲေနသူေတြျဖစ္တာေၾကာင့္ ေအာက္ေျခလူထုလူတန္းစားေတြနဲ႔လည္း ေတာင္၀င္႐ိုးစြန္းနဲ႔ေျမာက္၀င္႐ိုးပမာ အလွမ္းကြာေ၀းပါတယ္။ လူထုကိုအထင္ေသးၿပီး ဘယ္ေတာ့မွ နီးစပ္ေအာင္ မႀကိဳးစားပါဘူး။ ေအာက္ေျခအစားအေပၚလႊာကိုပဲ နီးစပ္ေအာင္နည္းမ်ဳိးစံုနဲ႔ ႀကိဳးစားၿပီး ေရေပၚဆီလုပ္ေနခဲ့ၾကတာျဖစ္ပါတယ္။
ရယ္စရာျဖစ္မေနဘူးလား
အဲဒီလိုေရေပၚဆီလူတန္းစားေတြကပဲ သမုိင္းကိုျပည္သူလူထုအမ်ားက ဖန္တီးတာဆိုတဲ့အယူအဆကို ျပက္ရယ္ျပဳခဲ့ၾကတာျဖစ္တယ္။ ပညာရွင္ေတြကသာ တိုင္းျပည္ကိုအုပ္ခ်ဳပ္ၿပီးလူထုေတြကေတာ့ ေနာက္လိုက္ေကာင္းျဖစ္ေအာင္ ႀကိဳးစားၾကဖို႔လိုတယ္လို႔ ပါးစပ္က အျမႇဳပ္တစီစီထြက္ေအာင္ ေအာ္ဟစ္ေနၾကတာျဖစ္တယ္။ ဂလိုဘယ္အင္တာနက္ေခတ္၊ လူထုသတင္းသမားမ်ားရဲ႕ ေခတ္မွာေတာင္ လူစြမ္းေကာင္းေခါင္းေဆာင္ေကာင္းေတြက သမိုင္းကို ဖန္တီးတယ္လို႔ေျပာေနတာကေတာ့ ရယ္စရာျဖစ္မေနဘူးလား။
http://www.news-eleven.com/ မွ
