ျပည္ေထာင္စုျမန္မာႏိုင္ငံ၏ အနာဂတ္ကံၾကမၼာကို ႏွစ္ႏွစ္အတြင္း အဆုံးအျဖတ္ေပးရေတာ့မယ္။ အဆုံးအျဖတ္ေပးတဲ့ေနရာမွာ နအဖမ်ားသာမဟုတ္ဘဲ ဒီမိုကစီေရအင္အားစုမ်ားနဲ႔ တိုင္းရင္းသားအဖြဲ႔အစည္းမ်ားလည္း ပါ၀င္ေနတယ္။ နအဖတို႔အေနနဲ႔ အႏွစ္ႏွစ္ဆယ္အင္အားနဲ႔ အသာစီးရေနတဲ့သေဘာ ေတြ႔ရတယ္။ အေမရိကန္မွာ ေခတ္စားေနတဲ့ ရက္ဇယ္လင္းနပန္းပြဲလို စည္းနဲ႔ကမ္းနဲ႔ မထိုးခ်င္ဘူး။ ၿပိဳင္ဘက္ကို အႏိုင္ယူဖို႔ နအဖက ဒိုင္ကိုေတာင္ အလဲထိုးခ်င္ေနတယ္။
ေဗဒင္အားကိုးနဲ႔ နအဖ႐ူးေနတယ္လုိ႔ ေရးခ်င္ေရးလို႔ရတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဒါဟာ ထိပ္ပိုင္းကပဲ မ်ားတယ္။ တပ္တြင္းမွာ ဒါေတြကို ခြင့္မျပဳဘူး။ နအဖရဲ႕ေက်ာ႐ိုးက တပ္မေတာ္ပဲ ျဖစ္တယ္။ တပ္မေတာ္ကို ျပည္သူေတြနဲ႔ ရန္တိုက္ၿပီး သူတို႔အိတ္ထဲ လုံးလုံးလ်ားလ်ား၀င္လာေအာင္ စီမံထားတယ္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးေန၀င္းရဲ႕ ဆိုရွယ္လစ္တပ္မႉးမ်ားနဲ႔ အသြင္ကူးေျပာင္းခဲ့တဲ့ လက္ရွိတပ္မေတာ္မွာလည္း ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးေန၀င္းရဲ႕ အေငြ႕အသက္ စိမ့္၀င္ေနရာယူဆဲလို႔ ဆိုႏိုင္တယ္။
ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးေန၀င္းဟာ ဖဆပလအဖြဲ႕ထဲမွာ ခိုကပ္ေနရတဲ့ ဆိုရွယ္လစ္ဦးေက်ာ္ၿငိမ္းတို႔နဲ႔ေပါင္းၿပီး ဦးႏုအစိုးရကို မတည္မၿငိမ္ျဖစ္ေအာင္ လုပ္ႏိုင္ခဲ့တယ္။ ကြန္ျမဴနစ္ယိမ္းဗိုလ္ခ်ဳပ္ေက်ာ္ေဇာ္ကို တီးဖို႔ ဆိုရွယ္လစ္တပ္မႉးေတြကို သူ႔၀န္းက်င္မွာ ရံေနေစခဲ့တယ္။ ၀ါဒေရးရာကို မေက်ာ္ႏိုင္တဲ့ကြန္ျမဴနစ္ေတြကို ဗုဒၶဘာသာနဲ႔ ရန္တိုက္ေပးျပန္ေတာ့ ကြန္ျမဴနစ္ေတြ အထိနာခဲ့တယ္။
ဒါေၾကာင့္ တပ္မေတာ္မွာ ညဥ္တစ္ခုစြဲကပ္ေနၿပီ။ အာဏာနဲ႔ရာထူးကို ရယူခ်င္ရင္ စစ္တိုက္ေတာ္ဖို႔မလို၊ ေနာက္တန္းက ေနရာယူတတ္ဖို႔ပဲလိုတယ္ဆိုတဲ့ သေဘာတရား တစ္ခုပါပဲ။ ဒါလည္း အေထာက္အထားေတြ အမ်ားႀကီးပဲ။ တ႐ုတ္ျဖဴေတြကုိ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေက်ာ္ေဇာ္နဲ႔အတူ တိုက္ခဲ့တဲ့ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးတင္ဦး (ယခု အန္င္အဲလ္ဒီ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးတင္ဦး) ဗ်ဴဟာခ်မွတ္ေပးၿပီး တိုင္းရင္းသားေတြကို တိုက္ခဲ့တဲ့ သီဟသူရစစ္ေမာင္၊ ဒီဗိုလ္ခ်ဳပ္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးေတြရဲ႕ အေနအထားကို ၾကည့္ပါ။
ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးတင္ဦးနဲ႔ သီဟသူရစစ္ေမာင္တုိ႔ကို ခင္ၫြန္႕လက္စေဖ်ာက္ခဲ့တယ္လို႔ အမ်ားထင္စရာ ျဖစ္ေအာင္ ဗိုလ္သာေဂါင္ (သန္းေ႐ႊ) က အကြက္ဆင္ႏိုင္ခဲ့တယ္။ ဒီလိုညစ္ပတ္တဲ့အျပဳအမူေတြ ဒီကေန႔ထိ ရွိေနတုန္းပဲ။ တပ္မေတာ္ကို အခ်င္းခ်င္း ယုံၾကည္စိတ္ခ်လို႔မရတဲ့အေနအထားနဲ႔ မၿပိဳကြဲေအာင္ ၾကားကန္ထားတယ္။ တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ မခြာ၀ံ့ဘူး။ အၿမဲတမ္း သတိအေနအထားနဲ႔ ေနေနရတယ္။ ဒီအေနအထားေၾကာင့္ပဲ တိုင္းမႉးေတြ၊ ဗ်ဴဟာမႉးေတြ ဖင္ေတာင္မပူေသးဘူး တစ္နယ္ၿပီး တစ္နယ္ ထေျပာင္းေနရတာေပါ့။
ဒီလိုအင္အားနဲ႔ တည္ေဆာက္ထားတဲ့ နအဖနဲ႔ ယုံၾကည္မႈတည္ေဆာင္ခ်င္တဲ့ ဒီမိုကေရစီ အင္အားစုေတြ၊ တိုင္းရင္းသားေခါင္းေဆာင္ေတြ ရွိေသးတယ္။ ေလ့လာမိသေလာက္ အျပင္ပန္းက မာေနေပမယ့္ အတြင္းသေဘာမွာ ေကအဲန္ယူလည္း ေပ်ာ့ခ်င္ေနတယ္။ ဒါကို နအဖကလည္း သိေနတယ္။ ေကအဲန္ယူကိုကိုင္ဖို႔ ဒီေကဘီေအနဲ႔ ေကအဲန္ယူခြဲထြက္ အဖြဲ႕ေတြ ရွိၿပီးသား၊ သူတို႔ဆီ ရန္သူေရာက္ဖုိ႔ အေ၀းႀကီးလုိေသးတယ္။ တိုင္းရင္းသားေတြ ၾကားမွာ သပ္လွ်ဳိမႈေတြလည္း လုပ္တယ္။ အမ်ဳိးသားေရးစိတ္ျပင္းထန္တဲ့ တိုင္းရင္းသား ေတြဟာ နအဖအကြက္ထဲ ၀င္ကုန္တယ္။
နအဖရဲ႕ေနာက္ထပ္တိုက္ကြက္တစ္ခုမွာ ဒီမိုကေရစီအင္အားစုေတြနဲ႔ ကုလသမဂၢကို ရန္တုိက္ေပးျခင္း ျဖစ္တယ္။ အစြန္းေရာက္ဒီမိုကေရစီဘက္ေတာ္သားေတြကို အသုံးခ်ၿပီး သေဘာထားေပ်ာ့ေပ်ာင္းတဲ့လူေတြကို ဆြဲထုတ္ျခင္းပင္ ျဖစ္တယ္။ ဒီမိုကေရစီအင္အားစုေတြနဲ႔ တိုင္းရင္းသားအဖြဲ႕အစည္းေတြမွာ ျဖစ္ေပၚေနတဲ့အေျခအေနမွာလည္း နအဖကို အမ်ားႀကီး အေထာက္အကူျပဳေနတယ္။ ဒီမိုကေရစီအင္အားစုေတြမွာ ၀ါဒေရးရာနဲ႔ တိုက္ပြဲ အသြင္သ႑ာန္မတူညီမႈ၊ တိုင္းရင္းသားေတြမွာ နယ္ေျမထပ္မႈနဲ႔ သမ႐ုိးထက္ေက်ာ္လြန္ေသာ အမ်ဳိးသားေရးေမွ်ာ္မွန္းမႈတို႔မွာ နအဖအတြက္ ထိုးေဖာက္ဖုိ႔ ကြက္လပ္မ်ား ျဖစ္ေနတယ္။ ဒီအခ်က္ေတြကိုပဲ အမိအရကိုင္ၿပီး လာေရာက္သမွ် ႏိုင္ငံျခားသံတမန္ေတြကို ခင္းက်င္းျပသေလ့ ရွိတယ္။
ကုလသမဂၢအထူးသံတမန္ မစၥတာဂမ္ဘာရီအေနနဲ႔ ျမန္မာျပည္ကို အေကာင္းျမင္ေစေလာက္တဲ့ အေနအထားမွာ ရွိေနတယ္။ လက္နက္နဲ႔အုပ္ခ်ဳပ္ေနတဲ့ ျမန္မာျပည္ဟာ သူတို႔အာဖရိကႏိုင္ငံေလာက္ မမြဲေသးဘူး။ အာဖရိကမွာ လူကို ပုရြက္ဆိတ္သတ္သလို သတ္ေနတယ္။ ရန္ကုန္မွာ ေသနတ္သံတစ္ခ်က္မွ ဂမ္ဘာရီမၾကားရဘူး။ အမ်ားယုံၾကည္မႈတစ္ခုကေတာ့ ဂမ္ဘာရီဟာ လာဘ္ထိုးခံရျခင္းပါ။ ဒီထက္ ညစ္ပတ္တဲ့နည္းေတြ နအဖမွာ အမ်ားႀကီး ရွိေသးတယ္။
မဂၤလာဒုံမွာ ေမြးထားတဲ့အလွပေဂးေတြ ရာေပါင္းမ်ားစြာ ရွိတယ္။ ဒီအလွပေဂးေတြဟာ သံတမန္ေတြကို ျပဳစုဖို႔တာ၀န္ ယူရတယ္။ ကိုယ္ဖိရင္ဖိ ျပဳစုမယ့္သတို႔သမီးေတြပါပဲ။ မခိုင္လုံေသာ သတင္းရပ္ကြက္ေတြအရ အမ်ဳိးသားညီလာခံကုိယ္စားလွယ္အခ်ဳိ႕လည္း ဒီေက်ာ့ကြင္းကေန မလြတ္ခဲ့။ ယူဂိုဆလပ္မွာ အင္ဒိုးနီးရွားသမၼတဆူကာႏို ခံရသလိုမ်ဳိး ဂမ္ဘာရီမိသြားယင္ နအဖရဲ႕အကြက္ေပါ့။
နအဖရဲ႕ႏိုင္ငံေရးကစားကြက္ဟာ ခပ္ညံ့ညံ့ပဲ ျဖစ္တယ္။ ႐ိုး႐ိုးနဲ႔ရွင္းရွင္း တိုက္ကြက္ဆင္ျခင္းပဲ ျဖစ္တယ္။ ႏိုင္ငံျခားသံတမန္ေတြအေနနဲ႔ သူတို႔ကို ခပ္အအသေဘာမ်ဳိးထင္ေအာင္လည္း ေနတတ္တယ္။ ဒီေကာင္ေတြဆီက ပိုက္ဆံအိတ္ကို လိမ္စားလို႔ရတယ္လို႔ အိမ္နီးခ်င္းေတြထင္ေလာက္ေအာင္လည္း ေနျပတတ္တယ္။ နအဖဟာ သူ႔ျပည္သူျပည္သားေတြကို အေပၚစီးကကိုင္ေနေပမယ့္ သံတမန္ေတြကို ေအာက္ေၾကးနဲ႔႐ိုက္ပါတယ္။ ဒီလူေတြကို တျဖည္းျဖည္းခ်င္း ေခ်ာ့ယင္ ရႏိုင္ေျခရွိတယ္လို႔ ထင္ရေအာင္လည္း မူတတ္တယ္။ ခင္ၫြန္႔တုန္းက မူလြန္းလို႔ အေခ်ာက္ပုံေတာင္ ေပါက္ေနခဲ့ေသးတယ္။
အၾကမ္းဖ်င္းအားျဖင့္ သုံးသပ္ရယင္ အတိုက္အခံေတြက သုံးပြင့္ဆိုင္ေတြ႕ဆုံေဆြးေႏြးေရး၊ ၾကားျဖတ္အစိုးရတည္ေထာင္ေရး၊ အႏိုင္ရပါတီက လႊတ္ေတာ္ေခၚေရး၊ အေျခခံဥပေဒ ျပန္လည္ေရးဆြဲေရး၊ အသြင္ကူးေျပာင္းေရး၊ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေတြ စစ္တန္းလ်ားျပန္ေရး (၆) ခ်က္ ကို အေသပိတ္ၿပီး ၂၀၁၀ ေရြးေကာက္ပြဲထြက္ေပါက္ကိုပဲ နအဖက ေပးထားတယ္။ အဲဒီ ထြက္ေပါက္ကလည္း သူတို႔ျမဳံးထဲ၀င္မိတဲ့အျဖစ္မို႔ အလြန္အႏၱရာယ္မ်ားတဲ့အေျခအေနပဲ ျဖစ္တယ္။ ဒီေရြးေကာက္ပြဲဟာ တစ္ခုတည္းေသာထြက္ေပါက္ ျဖစ္ေၾကာင္း အမ်ားထင္ ေအာင္လည္း နအဖက စိတ္ဓာတ္စစ္ဆင္ေရးေတြ လုပ္ေနတယ္။ ဘယ္အဖြဲ႔၊ ဘယ္ပါတီ ကစၿပီး ေရႊ႕လာမလဲ ေစာင့္ၾကည့္အကဲခတ္ေနတဲ့အဆင့္လို႔ ဆိုရမယ္။ ေရြးေကာက္ပြဲမွာ ၁၉၉၀-တုန္းကလို ပါတီေပါင္းရာခ်ီ ေပၚထြက္လာယင္ နအဖအတြက္ မုတ္ဆိတ္ပ်ားစြဲကိန္း ဆိုက္ဦးမွာပါ။
ဒီမုိကေရစီအင္အားစုေတြနဲ႔တိုင္းရင္းသားအင္အားစုေတြဟာ ဒီအေပါက္ကို မ၀င္မိဖို႔ အေရးႀကီးသလို ဒီတစ္ခုတည္းေသာ နအဖထြက္ေပါက္ကိုလည္း ပိတ္ႏိုင္ေအာင္ ေဆာင္႐ြက္သင့္တယ္။ ဒီထြက္ေပါက္ကို မပိတ္ႏိုင္ရင္၊ သုိ႔မဟုတ္ ၿမံဳးသြင္းခံရယင္ က်န္ (၆) ေပါက္လည္း ပိတ္သြားမယ့္သေဘာပဲ။
ဒီအေျခအေနမွာ ဒီမိုကေရစီအင္အားစုေတြ၊ တိုင္းရင္းသားအဖြဲ႔အစည္းေတြဟာ ဘုံရန္သူ နအဖကို ရင္ဆိုင္ဖို႔ စုစည္းညီၫြတ္သင့္ၿပီ။ နအဖရဲ႕အေျခခံဥပေဒကို အံတုႏိုင္တဲ့ အေျခခံဥပေဒတစ္ခု လိုအပ္ေနၿပီ။ ႏိုင္ငံတကာမွာ နအဖကို ရင္ဆိုင္ႏိုင္တဲ့၊ ရင္ဆိုင္၀ံ့တဲ့ စင္ၿပိဳင္အစိုးရတစ္ခု လိုအပ္ေနၿပီ။
ဒီအစိုးရယႏၱရားလည္ပတ္ႏိုင္ဖို႔ စင္ၿပိဳင္တပ္မေတာ္တစ္ခု တည္ေဆာက္ဖို႔ လိုအပ္ေနၿပီ။ တိုင္းရင္းသားေတြရဲ႕အားနဲ႔ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းက လြတ္လပ္ေရး ရယူခဲ့သလို ဒီတစ္ခ်ီမွာလည္း တိုင္းရင္းသားတို႔ရဲ႕အင္အားနဲ႔ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းလို ဒုတိယအာဇာနည္တစ္ဦး လိုအပ္ေနပါၿပီ။ လြတ္လပ္ေရးရယူတုန္းက အျပန္အလွန္ယုံၾကည္မႈအရ ခြဲထြက္ခြင့္ကိုေတာင္ လိုက္ေလ်ာခဲ့တယ္။ ဒါေပမယ့္ ဘယ္တိုင္းရင္းသားေတြကမွ ခြဲထြက္မယ္လို႔ မေျပာခဲ့ပါဘူး။ ဖက္ဒရယ္ျပည္ေထာင္စုစနစ္ကိုပဲ ေတာင္းဆိုခဲ့ျခင္း ျဖစ္တယ္။
ဒီေတာ့ကာ လက္ရွိနအဖကို အံတုႏိုင္တဲ့ အေျခခံဥပေဒလို႔ဆိုရင္ ဖက္ဒရယ္ ျပည္ေထာင္စုဥပေဒပဲ ျဖစ္မယ္။ လက္ရွိနအဖကို ရင္ဆိုင္ႏိုင္တဲ့ စင္ၿပိဳင္အစိုးရလို႔ဆိုရင္ ဖက္ဒရယ္စင္ၿပိဳင္အစိုးရပဲ ျဖစ္မယ္။ လက္ရွိနအဖလက္ကိုင္တုတ္တပ္မေတာ္ကို ထိုးစစ္ဆင္ဖို႔ ဖက္ဒရယ္တပ္မေတာ္တစ္ခု လိုအပ္မယ္။ နယ္စပ္တေလွ်ာက္လုံးမွာ ရွိေနတဲ့ တိုင္းရင္းသားတပ္ဖြဲ႔ေတြမွာ အင္အား (၅)ေသာင္းေက်ာ္ ရွိတယ္။
ေက်ာင္းသားတပ္မေတာ္အင္အားနဲ႔ေပါင္းၿပီး ဖက္ဒရယ္တပ္မေတာ္ ဖြဲ႔စည္းရင္ ျဖစ္ႏိုင္ေျခ အမ်ားႀကီးရွိတယ္။ ဒီအခ်က္ကို အေကာင္အထည္ေဖာ္ႏိုင္ယင္ အာဆီယံအပါအ၀င္ ကမၻာ့ႏိုင္ငံမ်ားရဲ႕အာရုံကို အမ်ားႀကီးဆြဲေဆာင္ႏိုင္မွာ ျဖစ္တယ္။ ဖက္ဒရယ္အစိုးရ တရား၀င္ေၾကာင္း ျပည္တြင္းေခါင္းေဆာင္ေတြ ေထာက္ခံမႈရရင္ ျပည္တြင္းမွာေရာ ကုလသမဂၢမွာပါ နအဖေနရာကို ၀င္လုလို႔ရေနၿပီ။
ေ၀ဖန္လိုတာက ျပႆနာကို ေျဖရွင္းလုိရင္ ျပႆနာကို ခြဲျခမ္းစိတ္ျဖာတတ္ရမယ္။ ျပည္ေထာင္စုျမန္မာႏိုင္ငံမွာ ျဖစ္ေပၚေနတဲ့ႏိုင္ငံေရး ျပႆနာပါ။ လတ္တေလာ ျဖစ္ေပၚေနတဲ့ ျမန္မာ့ႏိုင္ငံေရးျပႆနာကို တစ္ေစ့တစ္ေစာင္း အကဲခတ္ၾကည့္ရင္ နယ္နိမိတ္ျပႆနာနဲ႔ မ်ဳိးႏြယ္စုျပႆနာ ဒီစစ္ေအးလြန္ျပႆနာႏွစ္ရပ္အျပင္ ျမန္မာျပည္လြတ္လပ္ေရးရကတည္းက ဘယ္အခ်ိန္ဘယ္အခါမွ မေျဖရွင္းရေသးတဲ့ အမ်ဳိးသားေရးမူ၀ါဒျပႆနာလည္း ပင္ကိုယ္အတိုင္း တည္ရွိေနေသးတယ္။ ႏွစ္ေပါင္း (၆၀) ၾကာျမင့္ခဲ့လို႔လည္း ပဋိပကၡမ်ားလည္း အျမစ္တြယ္ေနပါၿပီ။
ျမန္မာျပည္သမိုင္းမွာ ေသြးထြက္သံယိုနည္းနဲ႔ အသြင္ကူးေျပာင္းခဲ့တာပဲ မ်ားတယ္။ ဒါကို သင္ခန္းစာယူၿပီး အၾကမ္းမဖက္ ေမတၱာလက္နက္နဲ႔ အသြင္ကူးေျပာင္းေစရမယ္လို႔ အားခဲခဲ့တဲ့၊ နအဖကို အံတုခဲ့တဲ့ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္လည္း ႏွစ္ေပါင္း (၂၀) သာ ၾကာခဲ့တယ္၊ ေအာင္ျမင္မႈအရိပ္အေရာင္ အခုထိ မျမင္ေသးဘူး။ သမ႐ိုးက်နည္းနဲ႔ နအဖကို တိုက္လုိ႔မရေတာ့ဘူးဆုိတာ နားလည္သင့္ၿပီ။ ဒါေၾကာင့္ပဲ နအဖကို ေသြးတိုးစမ္းတဲ့အေနနဲ႔ ဒီအပတ္ထဲမွာပဲ မြန္ျပည္သစ္ပါတီဥကၠ႒ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေထာမြန္က ဂ်ပန္ကို သြားၿပီး လူလုံးျပခဲ့ တယ္။ ဒါဟာ ႏိုင္ငံေရးကစားကြက္တစ္ခု ျဖစ္ေၾကာင္း သိသာတယ္။
တိုက္ပြဲအသြင္သ႑ာန္ေျပာင္းလာႏိုင္တယ္လို႔ နအဖကလည္း တြက္ခ်က္ၿပီးသား ျဖစ္ေနမယ္။ သိလုိ႔လည္း စစ္ထြက္ေတြကို တိုင္းရင္းသားနယ္ေျမထဲ စိမ့္၀င္ေစၿပီး အဓိက႐ုဏ္းျဖစ္မယ့္အခ်ိန္ကို ေစာင့္ေနတယ္။ ျမန္မာျပည္ႏိုင္ငံေရးျပႆနာကို ဘာေၾကာင့္ ေျဖရွင္းရခက္သလဲ။ ျပႆနာကို ကိုယ္တိုင္ဖန္တီးၿပီး ျပႆနာထဲ ကိုယ္တိုင္ကိုယ္က် ပါ၀င္ေနတဲ့ ေခါင္းေဆာင္ေတြက ျပႆနာကို လုံး၀မေျဖရွင္းခ်င္လို႔ ျဖစ္ေၾကာင္း ႏိုင္ငံေရးသုေတသီေတြ သေဘာေပါက္ၾကတယ္။ ဒါဆို ၿငိမ္းခ်မ္းေရးဆိုတာ အလွမ္းေ၀းေနေသးတယ္လို႔ ဆိုရမယ္။
ျမန္မာႏိုင္ငံအစိုးရအဆက္ဆက္တို႔က ဗမာေတြကို ျပန္ကိုင္ဖို႔ လိုအပ္တဲ့အခ်ိန္မွာ တိုင္းရင္းသားေတြကို အသုံးခ်ေလ့ရွိတယ္။ ဖဆပလေခတ္ကတည္းကစၿပီး နအဖေခတ္ အဆုံးပါပဲ။ ယခုအခ်ိန္မွာလည္း တိုင္းရင္းသားလက္နက္ကိုင္အဖြဲ႔အစည္းေပါင္း (၁၇) ဖြဲ႔စာရင္းကို ျပၿပီး ဒီမိုကေရစီသမားေတြကို လႈပ္လို႔မရေလာက္ေအာင္ ကိုင္တြယ္ႏိုင္ခဲ့ တယ္။ ဒီမွ် အက်ဳိးျပဳခဲ့တဲ့ ဒီတိုင္းရင္းသားအဖြဲ႔ေတြဟာ အမ်ဳိးသားညီလာခံမွာ ကိုယ္ပိုင္ျပ႒ာန္းခြင့္အတြက္ ဘာမွ ေျပာပိုင္ခြင့္ မရွိခဲ့ဘူး။ တစ္ဖြ႔ဲနဲ႔တစ္ဖြဲ႔ မစုစည္း မိေအာင္လည္း သတိအေနအထားနဲ႔ နအဖက ေစာင့္ၾကည့္ေနခဲ့တယ္။
ဒီႏိုင္ငံေရးအလွည့္အေျပာင္းမွာ ဒီတိုင္းရင္းသားအဖြဲ႔အစည္းေတြက အခရာက်ၿပီး ႏိုင္ငံေရး ပါရမီရွိမႈ၊ ပါးနပ္မႈ၊ နအဖရဲ႕တိုက္ကြက္ကို တြက္ခ်က္ႏိုင္မႈတို႔နဲ႔ ေပါင္းစပ္ႏိုင္ရင္ နအဖတို႔အတြက္ အႏၱရာယ္မ်ားႏိုင္တယ္။ နအဖတို႔အေနနဲ႔ ရန္သူလို႔ ေျပာင္သတ္မွတ္ထားတဲ့ ဒီမိုကေရစီအင္အားစုေတြနဲ႔ တိတ္တဆိတ္ သတ္မွတ္ထားတဲ့ တုိင္းရင္းသားအဖြဲ႔အစည္းေတြကို ေရြးေကာက္ပြဲထြက္ေပါက္တစ္ေပါက္ထဲ ေပးထားတဲ့အတိုင္း သူတို႔အတြက္လည္း ဒီတစ္ေပါက္ပဲ အသက္႐ႈလို႔ရမယ့္အေနအထား ျဖစ္ေနတယ္။ ဒီ ၂၀၁၀ တိုက္ကြက္မွာ ႏွစ္ဦးႏွစ္ဖက္ ၅၀% စီပဲ အသာစီးရႏိုင္မယ္။ ၾကံ့ဖြံ႕နဲ႔စြမ္းအားရွင္အားကိုးနဲ႔ နအဖႀကိမ္းေနေပမယ့္ ဒီအင္အားစုေတြက သူတို႔သခင္ေတြကို သိပ္ၿပီးသစၥာရွိလွတဲ့ အဖြဲ႕အစည္းေတြ မဟုတ္ဘူး။ အခ်ိန္မေရြး နအဖက ကိုယ့္႐ႉးကိုယ္ပတ္ႏိုင္တဲ့ အေနအထား ျဖစ္တယ္။ ဒီလိုအေနအထားမ်ဳိးျဖစ္ေပၚလာေအာင္…
၁။ ေတြ႕ဆုံေဆြးေႏြးေရးအျမင္ေတြ ၾကံ့ဖြံ႔၊ စြမ္းအားရွင္အပါအ၀င္ တပ္မေတာ္သားမ်ား အားလုံး သိရွိသေဘာေပါက္လာေစရန္ ၀ါဒျဖန္႔ႏိုင္ရမယ္။ ျပည္သူေတြနဲ႔တပ္မေတာ္ၾကား ရန္တုိက္ေပးေနမႈကိုလည္း လွည္းေနေလွေအာင္ ျမင္းေစာင္းမက်န္ ျပည္သူျပည္သားမ်ားနဲ႔ တပ္မေတာ္သားမ်ား သေဘာေပါက္လာၾကရန္ ဘက္ေပါင္းစုံ ရွင္းျပႏိုင္ရမယ္။
၂။ ကုလသမဂၢနဲ႔အာဆီယံကို အသုံးခ်ၿပီး သံတမန္ေရးရာခ်ဲ႕ထြင္ေနမႈကို ရပ္တန္႔ေစေအာင္ တိုင္းရင္းသားအဖြဲ႔အစည္းမ်ားအားလုံးနဲ႔ ဒီမိုကေရစီဘက္ေတာ္သားမ်ားပူးေပါင္းကာ ဖက္ဒရယ္အစိုးရတစ္ရပ္ ထူေထာင္ၿပီး နအဖရဲ႕တရား၀င္မႈကို စိန္ေခၚရမယ္။
၃။ စစ္အစိုးရနဲ႔ တစ္ဖြဲ႔ခ်င္း ဘယ္ေတာ့မွ မေဆြးေႏြး၊ ဖက္ဒရယ္စင္ၿပိဳင္အစိုးရအေနနဲ႔သာ ေဆြးေႏြးရမယ္။ ေƛ
