Sunday, December 28, 2008
ခါကာဘိုရာဇီ
Thursday, December 25, 2008
ကဗ်ာ
ကဗ်ာ
Thursday, December 18, 2008
ေခတ္ၿပဳိင္၀က္ဆိုက္
အန္အယ္လ္ဒီ၏ အနာဂတ္မႈန္၀ါးေနဟု ဦးတင္သုံးသပ္
အန္အယ္လ္ဒီ၏ အနာဂတ္ မႈန္၀ါးလ်က္ရွိသကဲ့သို႔ ျမန္မာႏုိ္င္ငံ၏ အနာဂတ္သည္လည္း စစ္အာဏာရွင္စနစ္၏ အရိပ္မည္းႀကီး လႊမ္းမုိးေနသည္ဟု အန္အယ္လ္ဒီ ဗဟုိအလုပ္အမႈေဆာင္တဦးျဖစ္သူ ဦး၀င္းတင္က ေျပာသည္။ မၾကာခင္က ရန္ကုန္ အန္အယ္လ္ဒီ႐ုံးခ်ဳပ္၌ က်င္းပခဲ့သည့္ လူငယ္ႏွင့္ အနာဂတ္ေဟာေျပာပြဲတြင္ ဦး၀င္းတင္က ယခုကဲ့သို႔ ေျပာၾကားလုိက္ျခင္း ျဖစ္သည္။ အန္အယ္လ္ဒီ၏ အနာဂတ္ မႈန္၀ါးေနသည္ဟု ဆိုရာ၌ စိတ္ပ်က္ျခင္း၊ အဆုိးျမင္ခ်င္း စသည့္ အျမင္မ်ားေပၚ အေျခခံေျပာၾကားျခင္းမဟုတ္ေသာ္လည္း လက္ရွိျမန္မာႏုိင္ငံေရးအေျခအေနအရ ဒီမိုကေရစီသည္ ယေန႔ နက္ျဖန္ဆုိသလုိ ျဗဳန္းကနဲ ေပၚလာမည့္အရာမဟုတ္ဟု ဦး၀င္းတင္က သတိေပးလုိက္သည္။ ေခါင္းေဆာင္မႈအပုိင္းႏွင့္ ပတ္သက္၍ ဦး၀င္းတင္က ဆက္ေျပာရာ “ႏုိင္ငံေရးအဖြဲ႕အစည္းတခုမွာ လႈပ္ရွားမႈဆုိတာအေရးႀကီးပါတယ္။ သက္၀င္ေနရမယ္၊ လႈပ္ရွားေနရမယ္၊ ဒီလုိမွသာလွ်င္ က်ေနာ္တုိ႔ နုိင္ငံေရးလုပ္လုိ႔ရမယ္။ ႏုိင္ငံေရးအဖြဲ႕တခုဟာ လူထုကုိ စည္း႐ုံးနုိင္ရမယ္၊ လူထုကုိေခါင္းေဆာင္ႏုိင္ရမယ္။ ေခါင္းေဆာင္တယ္ဆုိတာလည္း စည္း႐ုံးသူမရွိဘဲ ေခါင္းေဆာင္ေနလုိ႔မရဘူး၊ ဆုိင္းဘုတ္တင္ထား႐ုံနဲ႔လည္း ေခါင္းေဆာင္လုိ႔ မရဘူး။ အၿမဲတမ္းလႈပ္ရွားေနရမယ္။ အဲဒီေတာ့ က်ေနာ္တုိ႔ ေဆြးေႏြးၾကတယ္” ဟု ေျပာသည္။ ျမန္မာျပည္၏အနာဂတ္ႏွင့္ပတ္သက္၍ ဦး၀င္းတင္က သုံးသပ္ရာ၌ “ဗမာျပည္ရဲ႕အနာဂတ္နဲ႔ပတ္သက္ၿပီး ေျပာရမယ္ဆုိရင္ေတာ့ အမ်ားႀကီးပဲ။ ဒီထဲမွာ က်ေနာ္တုိ႔ ႏုိင္ငံေရး၊ စီးပြားေရးေတြကုိေတာ့ က်ေနာ္မေျပာခ်င္ပါဘူး။ က်ေနာ္ ေျပာခ်င္တာကေတာ့ အနာဂတ္အေၾကာင္းပါပဲ။ က်ေနာ္တုိ႔ လြန္ခဲ့တဲ့ အႏွစ္ႏွစ္ဆယ္က ေမွ်ာ္မွန္းခဲ့တဲ့အနာဂတ္ကလည္း စစ္အစုိးရရဲ႕ ဖိႏွိပ္မႈနဲ႔ အုပ္ခ်ဳပ္မႈနဲ႔ ဆုိတာေတြနဲ႔ပဲ ရင္ဆုိင္ေနရတယ္။ ေနာက္ထပ္အႏွစ္ႏွစ္ဆယ္ဆုိတာကုိ ေမွ်ာ္မွန္းၾကည့္ေတာ့လည္း ဒီစစ္တပ္ဆုိတဲ့ စစ္ယႏၲရားႀကီးကလည္း ဘယ္လုိမွ ပီပီျပင္ျပင္ေခ်ာေခ်ာေမြ ့ေမြ႕ ေျပာင္းလဲလာမယ့္ အေနအထားဆုိတာ မျမင္ရေသးပါဘူး။ ဒါဟာ စိတ္ပ်က္ဖုိ႔ေျပာတာမဟုတ္ပါဘူး။ သုိ႔ေသာ္ ဘာပဲေျပာေျပာ အရွိတရားက အရွိတရားပါပဲ” ဟု ေျပာသည္။ (၆) လအတြင္း ဖြဲ႕စည္းပုံအေျခခံဥပေဒျပန္လည္သုံးသပ္ရန္ လႊတ္ေတာ္ေခၚေပးေရး အန္အယ္လ္ဒီက စစ္အစိုးရကုိ ရာဇသံေပးထားေသာ္လည္း စစ္အစိုးရဘက္က မည္သို႔မွ် အေၾကာင္းျပန္ျခင္း မရွိေသးေပ။ အန္အယ္လ္ဒီဘက္ကလည္း (၆) လေက်ာ္သည္ထိ စစ္အစိုးရဘက္က အေၾကာင္းမျပန္ပါက မည္သို႔ ႏုိင္ငံေရးအရ ဆက္လက္ေဆာင္ရြက္မည္ဆုိသည္မွာ ရွင္းရွင္းလင္းလင္း မရွိေသးေပ။ အန္အယ္လ္ဒီ ဗဟိုအလုပ္အမႈေဆာင္အဖြဲ႔၀င္ ဦးခင္ေမာင္ေဆြကမူ ၂၀၁၀ ေရြးေကာက္ပြဲကိစၥကုိ (၆) လ မျပည့္မခ်င္း အန္အယ္လ္ဒီက ဆုံးျဖတ္မည္မဟုတ္ေသးေၾကာင္း ေခတ္ၿပိဳင္သိုိ႔ ေျပာသည္။ “အေျခခံဥပေဒ ျပန္လည္သံုးသပ္ခြင့္ရမယ္ဆိုမွသာလွ်င္ ရမယ္ မရဘူး ဆိုတဲ့အေပၚမွာ မူတည္ၿပီးေတာ့ ၂၀၁၀ ကို ျဖတ္သန္းဖို႔ စဥ္းစားရမွာျဖစ္တဲ့အတြက္ ခုခ်ိန္ခါမွာ ဘာကိုမွ ႀကိဳၿပီးေတာ့ စဥ္းစားလို႔ မျဖစ္ႏိုင္ေသးတဲ့ အေနအထားမို႔လို႔။ ေတာင္းထားတဲ့ (၆) လ ဆိုတဲ့ကာလလည္း မျပည့္ေသးတဲ့အတြက္ အန္ကယ္တို႔အေနနဲ႔ ဘာမွ ျပတ္ျပတ္သားသား ေပးလို႔မရေသးပါဘူး။ လက္ရွိေလာေလာဆယ္မွာ ၉၀ ျပည့္ႏွစ္ ေရြးေကာက္ပြဲရလဒ္က ရွိေနေသးတယ္။ အစိုးရကေန တရား၀င္ ပစ္ပယ္ပါတယ္ဆိုၿပီးေတာ့ ဥပေဒထုတ္ၿပီးေတာ့ကာ ၉၀ ျပည့္ႏွစ္ေရြးေကာက္ပြဲရလဒ္ကို က်ဳပ္တို႔အစိုးရကေနၿပီးေတာ့ ဖ်က္သိမ္းလိုက္ၿပီလို႔ ေၾကညာထားျခင္း မရွိေသးပါဘူး။ အဲဒီေတာ့ ဒီဟာေတြကို ေက်ာ္လႊားၿပီးေတာ့ကာ အန္ကယ္တို႔က စဥ္းစားလို႔ မျဖစ္ပါဘူး” ဟု ဦးခင္ေမာင္ေဆြက ေျပာသည္။
(လူငယ္ႏွင့္ အနာဂတ္ ေဟာေျပာပြဲမွ ဦး၀င္းတင္၏ ေျပာၾကားခ်က္ အျပည့္အစုံ)
Tuesday, December 16, 2008
ကေလေစးထူးဘေလာ့ဂါ
က်ဳပ္တုိ႔ မ်ိဳးႏြယ္ကို ဒီလိုပုံေဖာ္ရင္ လွမယ္ဆုိတဲ့ စိတ္ကူးကို ဘယ္လူသား သေကာင့္သားကမ်ား ရခဲ့လဲ မသိပါဘူးဗ်ာ။ ဒီလိုပဲ၊ လူက အဲေလ အပင္က ဟိုနားတစ ဒီနားတစ အညႊန္႔ကေလးထြက္ဖုိ႔ကို အခ်ိန္မရဘူး။ လာလာညွပ္ေနလိုက္ၾကတာ။ က်ဳပ္ေတာ့ အပင္တကာ့ အပင္ထဲမွာ အပင္ျဖစ္ အရွဳံးဆုံးလို႔သာ မွတ္လိုက္ခ်င္ေတာ့တယ္။ အဲဒီလိုနဲ႔ ေတြးၿပီး စိတ္ဓာတ္က်ေနတုန္းမွာေပါ့...။ `ဒီမယ္ဗ်´ေခၚသံလိုလို တခု ဘယ္ကေနၾကားပါလိမ့္။ အေရးထဲ ဟိုစက္သံကလဲ ဆူညံလိုက္ပါသဘိ။ စက္သံဆူဆူညံညံသံေတြ ခဏေလး တိတ္သြားခိုက္မွာပဲ က်ဳပ္ကုိ ေခၚသံ ထပ္ၾကားရျပန္တယ္။ `ဒီမွာဗ်...၊ ဒီမွာ´အလို...၊ လက္စသတ္ေတာ့ ေခၚသံေတြက က်ဳပ္ရဲ့ ေျခရင္း မလွမ္းမကမ္းက ျမက္ပင္ေတြဆီက လာေနတာကုိး။ မေလာက္ေလး မေလာက္စား ျမက္က က်ဳပ္ကို ဒီလို မာထန္ထန္ ေခၚရေကာင္းလားဆိုၿပီး စိတ္ထဲ ခပ္မ်က္မ်က္နဲ႔ပဲ...`ဘာလဲကြ၊ မင္းကမ်ား ငါ့ကို ဒီမွာေလး ဘာေလးနဲ႔´`ေခၚရမွာပဲဗ်´`မင္းကို ငါက ဘာလုပ္ေနလုိ႔တုန္း´`ဒီမယ္၊ ခင္ဗ်ားက ခင္ဗ်ားကုိယ္ ခင္ဗ်ား ေတာ္ေတာ္ကို ထိခိုက္နစ္နာလွၿပီလို႔ ထင္ေနတယ္ေပါ့ေလ၊ ဟုတ္လား´`ဟုတ္တာပဲေလကြာ၊ မင္း ဟုိမွာ မၾကားဘူးလား အသံေတြ၊ အဲဒီလူေတြ ခဏေနရင္ ငါ့ကို လာၿပီး အညႊန္႔ညွပ္ၾကဦးေတာ့မွာ၊ ငါ့မွာ အညႊန္႔တလူလူ ဆိုတဲ့ အခ်ိန္ကို မရိွရဘူးေလ၊ အဲဒီေတာ့ နစ္နာတာေပါ့ကြ´ျမက္ပင္က က်ဳပ္စကားကိုလဲ ၾကားေရာ တဟားဟားနဲ႔ ထရယ္ပါေလေရာ...။ ဒီေကာင္ရယ္တာမွ အားရပါးရ...၊ ဒါေပမယ့္ ဒင္းရယ္တဲ့ အသံက က်ဳပ္ကို ေလွာင္သံ ပါေနသလိုလိုပဲ။ `ေဟ့ေကာင္၊ တိတ္စမ္း´`ရယ္စမ္းပါရေစဗ်ာ၊ ခင္ဗ်ားက ခင္ဗ်ားသာလွ်င္ နစ္နာသူႀကီးလို႔ ေျပာေနတာကို က်ဳပ္က ရယ္ခ်င္လြန္းလို႔ပါ´စိတ္ရိွလက္ရိွ ရယ္လို႔၀ေတာ့မွ ျမက္ပင္က ...`ဒီမယ္ ကိုပင္လွ၊ ခင္ဗ်ားက တခ်ိန္လုံး အလွပဲ အဆင္ခံေနရသူဆိုေတာ့ က်ဳပ္က ခင္ဗ်ားကို ကိုပင္လွလုိ႔ ေခၚမယ္။ တကယ္ေတာ့ ခင္ဗ်ားက အညႊန္႔ျဖတ္ခံေနရတယ္ဆိုတာ ခင္ဗ်ားအတြက္ေတာ့ စဥ္းစားၾကည့္ရင္ နာက်င္စရာေပါ့။ ဒါေပမယ့္ ခင္ဗ်ားထက္ဆိုးတဲ့ က်ဳပ္တုိ႔ ဘ၀ေတြကို ေတြးၾကည့္စမ္းပါဗ်ာ။ က်ဳပ္တို႔မွာ က်ဳပ္တုိ႔ မရိွေတာ့လဲ လူေတြက ဖုန္ေတြထူမွာစိုးလို႔ ဆိုၿပီး အလွစိုက္ၾကတယ္။ ေဟာ...၊ က်ဳပ္တုိ႔မို႔ အညႊန္႔ေလး ထုိးထုိးေထာင္ေထာင္ ျဖစ္လာၿပီ ဆိုျပန္ေတာ့ လာပါၿပီ၊ ျမက္ရိတ္စက္မ်ိဳးစုံနဲ႔။ တခါတေလမ်ားဆို သူတုိ႔ မလိုအပ္ေတာ့ရင္ က်ဳပ္တုိ႔ကို အျမစ္ကေနပါ လွန္ပစ္တတ္ေသးတာ။ သူတုိ႔ ျဖတ္ပစ္လို႔ အညႊန္႔တုံးၿပီး ညီညာေနတဲ့ပုံေပၚေနတဲ့ က်ဳပ္တုိ႔ရဲ့ မ်က္ႏွာေပၚကို သူတို႔ပဲ နင္းလားနင္းရဲ့၊ စိတ္လိုလက္ရနဲ႔ က်ဳပ္တုိ႔အေပၚမွာ လဲေလ်ာင္းလား လဲေလ်ာင္းရဲ့၊ က်ဳပ္တို႔မွာ ေဆာင္းတြင္းခ်ိန္ေလးပဲ လူေတြရဲ့ အရိတ္အလွီးကို မခံရတာ။ ဒါလဲ အေကာင္းေတာ့ မထင္နဲ႔ က်ဳပ္တုိ႔အေပၚမွာ တေဆာင္းလုံးလုံး အုပ္မိုးေနတဲ့ ႏွင္းဖတ္ေတြေၾကာင့္ သက္သာသေယာင္ ထင္ေနရတာ၊ လူေတြ ဘယ္ေလာက္ ကိုယ္ခ်င္းစာတရား မရိွသလဲဆုိတာ ေဆာင္းတြင္းဘက္ေရာက္ရင္ သူတို႔မွာသာ အေႏြးထည္ထူထူ၀တ္ရတာနဲ႔၊ မီးလင္းဖို ေမႊးရတာနဲ႔၊ တခ်ိန္လုံးလုံး အျပင္မွာ အေအးဒဏ္ခံေနရတဲ့ က်ဳပ္တို႔ကို အဲဒီအခါက်ေတာ့ သူတို႔ အေလးမထားၾကေတာ့ဘူးေလ´`ဒါေတာင္ က်ဳပ္က သာမန္ျမက္ဘ၀နဲ႔ ေဟာဒီေနရာမွာ ျမက္ျဖစ္ခြင့္ရေသးလုိ႔ ေတာ္ေသးတာ၊ က်ဳပ္ထက္ ဘ၀ဆိုးတဲ့ ျမက္ေတြ ရိွေသးတယ္။ ေဘာလုံးကြင္းထဲ အစိုက္ခံရတဲ့ ျမက္ဆိုရင္ ခင္ဗ်ားစဥ္းစားၾကည့္။ လူအေယာက္ သုံးဆယ္၀န္းက်င္ေလာက္က အားရပါးရ ေျပးလႊားနင္းေျခလိုက္၊ သူတုိ႔နင္းလို႔ၿပီးရင္ ေနာက္တခါ ထပ္နင္းလုိ႔ေကာင္းေအာင္ တယုတယ ျပန္စိုက္လိုက္၊ တခါတခါမ်ားဆို သူတုိ႔စိတ္တိုင္းမက်ရင္ ျမက္ေတြကို အသားလြတ္ႀကီး ကန္တဲ့ေကာင္ေတြက ရိွေသးတယ္။ ေဂါက္ကြင္းထဲက ျမက္ေတြဆုိလဲ ဘာထူးေသးလဲ၊ ၾကည့္ေတာ့သာ တခ်ိန္လုံး ေရေလာင္းခံရ၊ အရိပ္တၾကည့္ၾကည့္နဲ႔ ဂ႐ုစိုက္ခံရနဲ႔မို႔ ဟုတ္သေယာင္ေယာင္ ရိွတာ။ သူတုိ႔လဲ ေနာက္ဆုံးေတာ့ လူေတြရဲ့ စိတ္တုိင္းက် အနင္းခံရတာပဲ မဟုတ္လား၊ ေဂါက္တံ အဖ်ားမွာ ပါသြားတဲ့ ျမက္ေတြဆို ဘယ္ေလာက္ေတာင္ နာက်င္ေနမလဲ ဆိုတာ က်ဳပ္ေတြးၾကည့္မိတယ္´`ခင္ဗ်ားက အညႊန္႔ေတြ အျဖတ္ခံရတယ္ဆိုေပမယ့္ အနင္းေတာ့ မခံရပါဘူးဗ်ာ။ ခင္ဗ်ားကို ေတြ႔လုိက္ရင္ လူေတြက အလွအပတခုအေနနဲ႔ ပုံေဖာ္တာမို႔ အညႊန္႔အျဖတ္ခံရတာျခင္း တူရင္ေတာင္ ေတာ္ပါေသးတယ္။ က်ဳပ္တို႔ကမွ အျဖတ္ခံ၊ အနင္းခံေတြပါဗ်´`ဒါေပမယ့္ က်ဳပ္က ခင္ဗ်ားလိုေတာ့ အားငယ္ညည္းတြားေနမယ္လို႔ ထင္သလား၊ က်ဳပ္လား၊ ေဟာဒီ ေနရာမွာ ဒီလိုပဲ အနင္းခံ၊ အလွီးခံဘ၀နဲ႔ ရွင္သန္ေနတာ ကာလေပါင္းမနည္းေတာ့ဘူး၊ က်ဳပ္ကို မေမြးခင္ကလဲ က်ဳပ္တုိ႔ အဘိုးေတြ၊ အေဖေတြက သူတုိ႔ကုိယ္သူတုိ႔ အနင္းခံၿပီး ေလာကေကာင္းဖို႔ကို ျမက္ျဖစ္က်ိဳး နပ္စြာ ထမ္းသြားၾကတာပဲ။ က်ဳပ္လဲ ဒီလိုပဲေပါ့။ က်ဳပ္ကို ဒီေန႔ အညႊန္႔လာျဖတ္ရင္ ေနာက္ေန႔ က်ဳပ္ အညႊန္႔ျပန္တက္မယ္။ လာျဖတ္ေတာ့လဲ ျဖတ္ေပါ့။ အေရးႀကီးတာက က်ဳပ္အလုပ္ကိုက အညႊန္႔တက္ေနဖို႔ပဲ။ ျဖတ္တာက သူတုိ႔အလုပ္၊ အညႊန္႔ထပ္ထြက္ေနရမွာက က်ဳပ္အလုပ္။ ဒါပဲ မဟုတ္လား၊ ဘာမ်ား ေတြေ၀၊ အားငယ္ေနရဦးမွာလဲဗ်ာ´***ျမက္ပင္က အားရပါးရေျပာၿပီးေတာ့ ေမာသြားလားေတာ့ မေျပာတတ္ဘူး။ ၿငိမ္က်သြားတယ္။ ဒီေကာင္ေျပာတာ စဥ္းစားၾကည့္ေတာ့လဲ ဟုတ္ေပသားပဲ။ က်ဳပ္ကို လူေတြ အညႊန္႔လာျဖတ္တယ္ဆိုတာ အဲဒီ ျမက္ေတြထက္စာရင္ ဘာဟုတ္ေသးလို႔တုန္း။ တကယ္ဆို သူတို႔က က်ဳပ္ထက္ ပိုၿပီး ေလာကအတြက္ ေပးဆပ္ေနရတာေလ။ က်ဳပ္ ေစာေစာက ကုိယ့္ကုိယ္ကို အားငယ္ေနမိတာကိုေတာ္ ရွက္မိပါရဲ့...။ ***တေ၀ါေ၀ါနဲ႔ ဆူညံေနတဲ့ ျမက္ရိတ္စက္ရဲ့ အသံက ေ၀းေနရာကေန တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ နီးလာတယ္။ ေစာေစာက က်ဳပ္ကို စကားေတြ အမ်ားႀကီးေျပာသြားတဲ့ ျမက္ပင္ေလးကို က်ဳပ္ မရဲတရဲ လွမ္းၾကည့္မိတယ္။ သူက က်ဳပ္ကို အဓိပၸာယ္အျပည့္ပါတဲ့ အၿပဳံးနဲ႔ အားရပါးရ ၿပဳံးျပေနတယ္။ ကုိယ့္ကုိယ္ကို သတိမထားလိုက္ခင္မွာပဲ က်ဳပ္လဲ အဲဒီ ျမက္ပင္ေလးကို ဦးညႊတ္လိုက္မိတယ္။ ေလျပင္းတခ်က္ရဲ့ အကူအညီနဲ႔ေပါ့...။ ထက္ျမတဲ့ စက္သြားေတြရဲ့ လွီးျဖတ္မႈေအာက္မွာ ျမက္ပင္ဖ်ားကေလးေတြ ေ၀့ခနဲေ၀့ခနဲ လြင့္ထြက္သြားၾကတယ္။ ဒါေပမယ့္ သူတုိ႔ အၿပဳံးမပ်က္ၾကဘူး။ ဟိုျမက္ပင္ေလးလဲ စက္သြားရဲ့ လက္ခ်က္နဲ႔ အညႊန္႔ျဖတ္ခံလိုက္ေလရဲ့...၊ ေနာက္ထပ္လဲ လူေတြက သူတုိ႔ကို အႀကိမ္ေပါင္းမ်ားစြာ လာၿပီး လွီးၾက ျဖတ္ၾကဦးမွာပါပဲ။ သူတို႔ကလဲ ခပ္ၿပဳံးၿပဳံးပဲ ေနမွာ ေသခ်ာတယ္။ ***ေစာေစာက ဆူညံေနတဲ့ ပတ္၀န္းက်င္ တခုလုံး အခုေတာ့ တိတ္ဆိတ္ ၿငိမ္သက္သြားပါၿပီ။ ဒီေန႔ေတာ့ က်ဳပ္ကို လူေတြက ဘာလို႔လဲ မသိဘူး။ အညႊန္႔ ျဖတ္မသြားၾကဘူး။ ဒါေပမယ့္ ခင္ဗ်ားသိလား။ က်ဳပ္ ဒီေန႔ မေပ်ာ္ဘူးဗ်။ ေသခ်ာတာကေတာ့ ေနာက္တခါ လူေတြ က်ဳပ္ကို အညႊန္႔လာျဖတ္ရင္ က်ဳပ္ညည္းတြားေနေတာ့မွာမဟုတ္ဘူးထင္တယ္။ *** ကလိုေစးထူး (တရက္မွာ ကြင္းထဲက ျမက္ေတြ ရိတ္ေနတဲ့လူကို ေတြ႔ေတာ့ ေတြးမိတဲ့ စိတ္ကူးကို ပုံေဖာ္ၾကည့္တာပါ)
ေခတ္ၿပဳိင္၀က္ဆိုက္
Sunday, December 14, 2008
မိုးမခ၀က္ဆိုက္
၂၀၀၁ ခုႏွစ္ ဦးေန၀င္း၏ အသက္ ၉၀ ျပည့္ေမြးေန႔ အခမ္းအနားတြင္ ရုိက္ကူးထားေသာပုံျဖစ္သည္။ (photos: AP)