ကၽြန္ေတာ္မေမ့ႏိုင္ေသာ ဆယ့္ကိုးဇူလိုင္

ကၽြန္ေတာ္မေမ့ႏိုင္ေသာ ဆယ့္ကိုးဇူလိုင္

(တကၠသိုလ္ေန၀င္း)

`ေပ်ာက္ေသာသူ ရွာလွ်င္ေတြ႕
ေသေသာသူ ၾကာလွ်င္ေမ့´

ဤကားျမန္မာလူမ်ိဳးတို႕ေျပာေနက်ဆိုရိုးစကားပင္ျဖစ္သည္။ေယဘုယ်အားျဖင္မွန္ကန္ေသာဆုိရိုးစကားလည္း ျဖစ္ပါ၏။အထူးသျဖင့္အခ်ိန္ကာလၾကာျမင့္လာေသာ္ေသေသာသူအားတျဖည္းျဖည္းေမ့ေလ်ာ့ကာေနာက္ဆံုးလံုးလံုး သတိမရေတာ့ေသာ အေျခအေနမ်ိဳး ျဖစ္လာတတ္သည္။

ဤသို႕လွ်င္ ေယဘုယ်အားျဖင့္ မွန္ကန္ေသာ ဆိုရိုးစကားႏွင့္ ပတ္သတ္၍ ခၽြင္းခ်က္ေတာ့ ရွိေနပါသည္။

ယင္းခၽြင္းခ်က္ကား လြန္ခဲ့ေသာ (၄၈)ႏွစ္ ၁၉၄၇ ခုႏွစ္ ၊ ဇူလိုင္ (၁၉)ရက္ စေနေန႕က ျဖစ္ပြားခဲ့ေသာ ျမန္မာ့သမိုင္းတြင္ အလြန္အရုပ္ဆိုး အက်ည္းတန္ျပီး မည္သို႕မွ ေဖ်ာက္ဖ်က္ပစ္၍ မရႏိုင္သည့္ အစြန္းအထင္း အမည္းကြက္ၾကီး (သို႕မဟုတ္) ႏိုင္ငံေတာ္လုပ္ၾကံမႈၾကီး ျဖစ္ရာမွ အမ်ိဳးသား ေခါင္းေဆာင္ၾကီး ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းႏွင့္တကြ အေပါင္းပါအာဇာနည္ေခါင္းေဆာင္ၾကီးမ်ား အတံုးအရံုးႏွင့္ ေရတိမ္နစ္က်ဆံုးခဲ့ရျခင္းသည္ အခ်ိန္ကာလ မည္မွ်ပင္ၾကာျမင့္ေစကာမူ ေမ့ေပ်ာက္၍ မရႏိုင္သည့္ ခၽြင္းခ်က္ျဖစ္သည္ဟု ဆိုခ်င္ပါသတည္း။

းသျဖင့္ (၁၉-၇-၄၇) ေန႕က ျဖစ္ရပ္ႏွင့္တကြ ယင္းျဖစ္ရပ္မတိုင္မီ တစ္လအတြင္းက ျဖစ္ရပ္မ်ားကို အနီးကပ္သိရွိခဲ့သူ ကၽြန္ေတာ္အဖို႕ မေမ့ႏိုင္ရံုမက ျပင္းစြာ နာၾကဥ္းေၾကကြဲျခင္း ၊ ယူၾကံဳးမရျဖစ္ျခင္း ၊ ေျဖမဆယ္ႏိုင္ေအာင္ ပူေဆြး၀မ္းနည္းျခင္း စေသာ စိတ္လႈပ္ရွားမႈဒဏ္ကို ႏွစ္စဥ္ ဇူလိုင္လ နီးကပ္လာတိုင္း အလူးအလဲ ခံစားရတတ္ပါသည္။

ဘာေၾကာင့္ ဤသို႕ ဆိုရေၾကာင္းကိုလည္း ယခုဆက္လက္ေဖာ္ျပလတၱံ႕ေသာ အေၾကာင္းအခ်က္မ်ားက အေျဖေပးႏိုင္လိမ့္မည္ ထင္ပါသည္။

၁၉၄၇ခုႏွစ္ ဇူလိုင္လဆန္းတြင္ `ဘီအိုဒီ´ေခၚ ျဗိတိသွ်စစ္တပ္ ပင္မ လက္နက္ခဲယမ္း သိုေလွာင္ေရးတပ္မွ ဘရင္းဂန္း ၊ ေတာ္မီဂန္း ၊ စတင္းဂန္းစေသာ ေမာင္းျပန္လက္နက္မ်ားႏွင့္တကြ ခဲယမ္းက်ည္ဆန္ အေျမာက္အျမားကို ပစၥည္းထုတ္ ပံုစံအတုမ်ားျဖင့္ မသမာသူတစ္စုက ထုတ္ယူသြားေၾကာင္းကို Special Branch ေခၚ ရဲတပ္ဖြဲ႕ဌာနခ်ဳပ္၏ `သတင္းတပ္ဖြဲ႕´က သတင္းရသျဖင့္ ျပည္ထဲေရး၀န္ၾကီးမွတစ္ဆင့္ အစိုးရအဖြဲ႕ထံ သတင္းပို႕ အစီရင္ခံခဲ့ပါသည္။

ထိုအခ်ိန္က ျပည္ထဲေရး၀န္ၾကီး ဦးေက်ာ္ျငိမ္းသည္ ႏိုင္ငံျခားခရီးထြက္ေန၍ လယ္ယာစိုက္ပ်ိဳးေရး၀န္ၾကီး ေပ်ာ္ဘြယ္ဦးျမက ေခတၱျပည္ထဲေရး၀န္ၾကီးအျဖစ္ တာ၀န္ယူေနပါသည္။

ေဖာ္ျပပါ လက္နက္ခဲယမ္းမ်ား လိမ္လည္ထုတ္ယူသြားျခင္းႏွင့္ ပတ္သတ္၍ အစိုးရအဖြဲ႕က လိုအပ္သလို ေဆာင္ရြက္ရန္ ေခတၱျပည္ထဲေရး၀န္ၾကီးအား တာ၀န္ေပးအပ္လိုက္ပါသည္။

၀န္ၾကီးဦးျမလည္း ျပည္ထဲေရး၀န္ၾကီးဌာနက တိုက္ရိုက္ကြပ္ကဲေသာ (ေနာက္ပိုင္း ျပည္ေထာင္စု စစ္ရဲတပ္ UMP ျဖစ္လာသည္။) ေသာင္းက်န္းမႈ ႏွိမ္နင္းေရးတပ္မွ တပ္စိတ္တစ္စိတ္ကို လက္နက္ခဲယမ္း အျပည့္အစံု (ေမာင္းျပန္ေသနတ္မ်ားအပါအ၀င္)ႏွင့္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း၏ ရံုးခန္းအျပင္ဘက္တြင္ လံုျခံဳေရးတာ၀န္ခ်ထားလိုက္သည္။

ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း၏ သေဘာထားကို သိထားသူ ၀န္ၾကီးဦးျမသည္ လက္နက္ကိုင္တပ္စိတ္ လံုျခံဳေရးအေစာင့္ခ်ထားျခင္းကို ဗိုလ္ခ်ဳပ္အား လံုး၀အသိမေပးခဲ့ေခ်။ ထုိ႕ျပင္ ကၽြန္ေတာ့္ကိုလည္း ႏွစ္ေယာက္ခ်င္းေတြ႕၍ ရံုးခန္းျပင္ဘက္၌ လံုျခံဳေရးတပ္စိတ္ခ်ထားေၾကာင္းကို ဗိုလ္ခ်ဳပ္အား မေျပာရန္ ေမတၱာရပ္ခံခဲ့ပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္လည္း အလိုက္သိစြာႏွင့္ပင္ ဦးျမအား ကတိေပးျပီး ဗိုလ္ခ်ဳပ္အား မေျပာဘဲ ေနလိုက္ပါသည္။

သို႕ရာတြင္ ကံဆိုးခ်င္ေတာ့ တစ္ေန႕ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႏွင့္ ကၽြန္ေတာ္တို႕ ရံုးဘက္လာျပီး ဗိုလ္ေအာင္ေက်ာ္လမ္းဘက္ တံခါးေပါက္မွ ရံုးခန္းသို႕အ၀င္တြင္ မလွမ္းမကမ္းရွိ ဘ႑ာေရး၀န္ၾကီးဌာနဘက္သို႕ ခ်ိဳးေကြးသည့္ ေထာင့္နား၌ ေမာင္းျပန္ေသနတ္ကိုင္ ရဲေဘာ္သံုးေလးဦးကို ဗိုလ္ခ်ဳပ္က လွမ္းျမင္သြားပါသည္။

ခ်က္ခ်င္း ဘာမွမေျပာဘဲ ဗိုလ္ခ်ဳပ္သည္ ရံုးခန္းတြင္းသို႕ ေရာက္ေတာ့မွ ကၽြန္ေတာ့္အား ႏွစ္ေယာက္ခ်င္း ေခၚေမးပါသည္။

`ေဟ့ေကာင္ ငါ့ရံုးခန္းေရွ႕က လက္နက္ကိုင္ရဲေဘာ္ေတြက ဘာလုပ္တာလဲ´

`ျပည္ထဲေရး၀န္ၾကီးက လိုအပ္တယ္ထင္လို႕ လံုျခံဳေရးအေစာင့္ခ်ထားတာပါ´

ကၽြန္ေတာ္က ရွင္းျပသည္ကို ဗိုလ္ခ်ဳပ္သည္ သေဘာက်ဟန္မတူပါ။

`မလိုပါဘူးကြာ ။ ငါ့ကိုဘယ္သူကမွလည္း လုပ္ၾကံမွာမဟုတ္ပါဘူး။ ငါကလည္း မစိုးရိမ္ဘူး။ ငါ့ရံုးခန္းေရွ႕မွာ လက္နက္ကိုင္ရဲေဘာ္ေတြ ခ်ထားတာကို ငါမျမင္ခ်င္ဘူး။ ဒီေတာ့ မင္းကိုယ္တိုင္ ခုခ်က္ခ်င္း ျပည္ထဲေရး၀န္ၾကီး ဦးျမဆီသြားျပီ ငါကညႊန္ၾကားတယ္လို႕ေျပာ။ ငါ့ရံုးခန္းေရွ႕က လက္နက္ကိုင္ ရဲေဘာ္ေတြကို ခ်က္ခ်င္းျပန္ရုပ္ခိုင္းလိုက္။ ကဲ .. မင္း အခုပဲ သြားေျပာေပေတာ့´

ဗိုလ္ခ်ဳပ္က တိက်ျပတ္သားစြာေျပာသျဖင့္ ကၽြန္ေတာ္လည္း ျပည္ထဲေရး၀န္ၾကီးဌာနသို႕ အျမန္သြားေရာက္၍ ၀န္ၾကီးေပ်ာ္ဘြယ္ဦးျမအား ဗိုလ္ခ်ဳပ္က အမိန္႕ေပးလိုက္ပံုကို ေျပာျပလိုက္ပါသည္။

၀န္ၾကီးဦးျမသည္ အလြန္စိတ္မေကာင္းျဖစ္သြားပံုရပါသည္။

`ခက္ေတာ့တာပဲကြာ ။ ငါတို႕က လံုျခံဳေရးအတြက္ လိုအပ္တယ္ထင္လုိ႕ လက္နက္ကိုင္တပ္ စိတ္ခ်ထားတာကို ဗိုလ္ခ်ဳပ္က ျမင္သြားတာဆိုးတာပဲ။ ဒါေပမယ့္ ဘယ္တတ္ႏိုင္ပါ့မလဲ။ သူ႕အမိန္႕ကိုလည္း တို႕က မနာခံလုိ႕ မျဖစ္ဘူး။ ငါေတာ့စိတ္မေကာင္းဘူးကြာ´

ဤသို႕ ျငီးျငဴးရင္းႏွင့္ပင္ ၀န္ၾကီးဦးျမသည္ သက္ဆုိင္ရာသို႕ တယ္လီဖုန္းဆက္၍ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ရံုးခန္းေရွ႕မွ လက္နက္ကိုင္ လံုျခံဳေရးတပ္စိတ္ကို ခ်က္ခ်င္း ရုပ္သိမ္းရန္ အမိန္႕ေပးလိုက္ရပါေတာ့သည္။

ထိုေန႕ ညေနဘက္ ရံုးမွ အိမ္သို႕အျပန္တြင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္သည္ စကားမ်ားမ်ား မေျပာဘဲ တစ္စံုတစ္ခုကို စဥ္းစားေနဟန္ျဖင့္ ျငိမ္ေနရင္းမွ ရုတ္တရက္ ေကာက္ခါငင္ခါ ကၽြန္ေတာ့္အား ေမးခြန္းထုတ္လိုက္ပါသည္။

`ေဟ့ တို႕အိမ္မွာေနတဲ့ ရဲေဘာ္ေတြမွာ လက္နက္ရွိသလား´

`မရွိပါဘူး။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ သူတုိ႕က ျပည္သူ႕ရဲေဘာ္ေတြဆိုေတာ့ တရား၀င္ လက္နက္ကိုင္တပ္ဖြဲ႕၀င္ မဟုတ္တဲ့အတြက္ လက္နက္မရွိၾကပါဘူး´

ကၽြန္ေတာ္က အမွန္အတိုင္းေျပာလိုက္ပါသည္။ သည္ေတာ့မွ ဗိုလ္ခ်ဳပ္သည္ သူ၏စိတ္ထဲ ျဖစ္ေပၚခံစားမိပံုကို ေျပာပါသည္။

`ငါကိုယ္တိုင္ကေတာ့ ေသရမွာလည္း မေၾကာက္ဘူး။ ဘယ္သူကမွလည္း ငါ့ကိုလုပ္ၾကံမယ္ မထင္ဘူး။ ဒါေပမယ့္ကြာ အိမ္မွာရွိတဲ့ကေလးေတြအတြက္ေတာ့ ငါစိုးရိမ္သလို ျဖစ္မိတယ္။ ဒီေတာ့ လိုလိုမယ္မယ္ေပါ့ကြာ။ သက္ဆိုင္ရာကို ဒီေန႕ပဲ မင္းကိုယ္တုိင္သြားျပီး ငါကခိုင္းတယ္လို႕ေျပာ။ သင့္ေတာ္မယ့္ လက္နက္ နည္းနည္းပါးပါး ထုတ္ယူျပီး အိမ္ကရဲေဘာ္ေတြကို ေပးထားလိုက္ ဒါပဲ´

ဤသို႕ အမိန္႕ေပးသျဖင့္ ကၽြန္ေတာ္လည္း အိမ္ျပန္ေရာက္ေသာအခါ သက္ဆိုင္ရာႏွင့္ ဆက္သြယ္အစီစဥ္လုပ္ျပီး ေတာ္မီဂန္းတစ္လက္ ၊ စတင္းဂန္းတစ္လက္ ၊ ေျခာက္လံုးျပဴးႏွစ္လက္တို႕ကို က်ည္ဆံမ်ားႏွင့္တကြ ထုတ္ယူကာ တာ၀ါလိန္းလမ္း ဗိုလ္ခ်ဳပ္အိမ္တြင္ ေနေသာ ရဲေဘာ္မ်ားအား ေပးထားလိုက္ပါသည္။

ႏိုင္ငံေတာ္လုပ္ၾကံမႈၾကီး ျဖစ္ပြားခဲ့သည္မွာ ၁၉၄၇ခုႏွစ္ ဇူလိုင္လ (၁၉)ရက္ စေနေန႕ျဖစ္ပါသည္။

ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း ဦးေဆာင္ေသာ အစိုးရအဖြဲ႕၀င္ ၀န္ၾကီးမ်ာ (ကတ္ဘိနက္) အစည္းအေ၀း က်င္းပေနခိုက္ မသမာသူ လူသတ္သမားအဖြဲ႕က ၀င္ေရာက္လုပ္ၾကံပစ္ခတ္ျခင္း ျဖစ္သည္။

အမွန္ေတာ့ ယင္း၀န္ၾကီးအစည္းအေ၀းသည္ ဇူလုိင္(၁၉)ရက္ စေနေန႕တြင္ က်င္းပရန္မဟုတ္ဘဲ `ဇူလိုင္ (၁၆)ရက္ ဗုဒၶဟူးေန႕´တြင္ လုပ္ရမည္ျဖစ္သည္။

ဤေနရာတြင္ အစိုးရအဖြဲ႕၀င္ ၀န္ၾကီးမ်ား အစည္းအေ၀းအေၾကာင္း အနည္းငယ္ ရွင္းျပရန္ လိုေပလိမ့္မည္။

၁၉၄၆ခုႏွစ္ စက္တင္ဘာလ ၂၆ရက္ေန႕က ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းအစိုးရအဖြဲ႕အာဏာကို လက္ခံရယူျပီးခ်ိန္မွစ၍ ၀န္ၾကီးအဖြဲ႕အစည္းအေ၀းကို အပတ္စဥ္ စေနေန႕ နံနက္ (၁၀)နာရီ က်င္းပေနက်ျဖစ္သည္။ ထိုအခ်ိန္က ဂဠဳန္ဦးေစာသည္ ဘုရင္ခံက တိုက္ရိုက္ခန္႕အပ္ထားေသာ ၀န္ၾကီးတစ္ဦးျဖစ္ေနရာ သူသည္လည္း အပတ္စဥ္ စေနေန႕တိုင္း က်င္းပေသာ ၀န္ၾကီးအဖြဲ႕အစည္းအေ၀းသို႕ တက္ရသည္။ သို႕ရာတြင္ ၁၉၄၇ခုႏွစ္ ဇန္န၀ါရီလ ၂၇ရက္ေန႕တြင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းႏွင့္ ျဗိတိသွ်အစိုးရတို႕ သေဘာတူခ်ဳပ္ဆိုေသာ `ေအာင္ဆန္း အက္တလီစာခ်ဳပ္´ကို ဂဠဳန္ဦးေစာႏွင့္ သခင္ဗစိန္တို႕ သေဘာမတူဘဲ ကန္႕ကြက္ၾကသျဖင့္ ျမန္မာျပည္ ျပန္ေရာက္လာေသာအခါ ဦးေစာႏွင့္ သခင္ဗစိန္တို႕သည္ အစိုးရအဖြဲ႕၀င္ ၀န္ၾကီးအျဖစ္မွ ႏႈတ္ထြက္သြားၾကရသည္။

ထို႕ေၾကာင့္ သူတို႕ႏွစ္ဦးသည္ ေနာက္ပိုင္း ဗိုလ္ခ်ဳပ္ဦးေဆာင္ေသာ အစိုးရအဖြဲ႕အစည္းအေ၀းမ်ားသို႕ မတက္ၾကရေတာ့ေခ်။

ျဗိတိႏိုင္ငံမွ ျပန္လာျပီးေနာက္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းသည္ အပတ္စဥ္ ၀န္ၾကီးအဖြဲ႕ (ကတ္ဘိနက္)အစည္းအေ၀းကို စေနေန႕မလုပ္ေတာ့ဘဲ ဗုဒၶဟူးေန႕ က်င္းပရန္ ေျပာင္းေရႊ႕သတ္မွတ္လိုက္သည္။

ယင္းအေၾကာင္းကို ဂဠဳန္ဦးေစာက မသိ။ ၀န္ၾကီးအဖြဲ႕ အစည္းအေ၀းသည္ စေနေန႕ (၁၀)နာရီ က်င္းပျမဲ က်င္းပေနသည္ဟု ထင္မွတ္ေနသည္။

၁၉၄၇ခုႏွစ္ ၊ ဇူလိုင္လ၏ တတိယေျမာက္အစည္းအေ၀းကို ဇူလိုင္လ (၁၆)ရက္ ဗုဒၶဟူးေန႕တြင္ က်င္းပရန္ သတ္မွတ္ထားျပီး ျဖစ္ရံုမက အစည္းအေ၀းဖိတ္စာမ်ားကို ၀န္ၾကီးအသီးသီးထံသို႕ ျဖန္႕ေ၀ထားျပီး ျဖစ္သည္။

သို႕ေသာ္ ဇူလိုင္ (၁၆)ရက္ ဗုဒၶဟူးေန႕တြင္ တိုင္းျပည္ျပဳလႊတ္ေတာ္၏ ဆပ္ေကာ္မတီတစ္ခုျဖစ္ေသာ ဖြဲ႕စည္းအုပ္ခ်ဳပ္ပံု အေျခခံဥပေဒေရးဆြဲေရး ေကာ္မတီ အစည္းအေ၀းက်င္းပရန္ ၾကိဳတင္သတ္မွတ္ထားျပီး ျဖစ္သည္။ အစည္းအေ၀းႏွစ္ခုတိုက္ေနေၾကာင္းကို ကၽြန္ေတာ္က ဗိုလ္ခ်ဳပ္ထံ သတင္းပို႕တင္ျပေသာအခါ ဗိုလ္ခ်ဳပ္က

`လႊတ္ေတာ္ေကာ္မတီ အစည္းအေ၀းက အေရးၾကီးတယ္။ လူၾကီးေတြလည္း ပါ၀င္ေနတယ္။ ဒါေၾကာင့္ အဲဒီအစည္းအေ၀းကို ဒီအတိုင္းပဲထား။ ကတ္ဘိနက္ အစည္းအေ၀းကိုေတာ့ စေနေန႕ေျပာင္းလုပ္လိုက္။ ၀န္ၾကီးေတြဆီလည္း ဖိတ္စာအသစ္ရိုက္ျပီး ေပးလိုက္´

ဟု အမိန္႕ေပးလိုက္ရာ `မေမ့ႏိုင္ေသာ ဇူလိုင္ ၁၉ရက္ေန႕´တြင္ အစိုးရအဖြဲ႕ အစည္းအေ၀းက်င္းပျဖစ္သြားကာ ႏိုင္ငံေတာ္လုပ္ၾကံမႈၾကီးလည္း ျဖစ္ပြားခဲ့ရပါေတာ့သည္။

ဤသည္တို႕ကား ၁၉၄၇ခုႏွစ္ ၊ ဇူလိုင္လဆန္းက အမွန္တကယ္ျဖစ္ခဲ့ေသာ ျဖစ္ရပ္မ်ားျဖစ္ရာ ေန႕လယ္ပိုင္း ျပန္လည္သံုးသပ္ၾကည့္ေသာအခါ အလြန္၀မ္းနည္းယူၾကံဳးမရ ျဖစ္စရာေကာင္းေလာက္ေအာင္ ကံၾကမၼာ၏ လွည့္စားမႈ သို႕မဟုတ္ အလွည့္အေျပာင္းမ်ားကို ေတြ႕ရပါသည္။

ပထမအခ်က္အေနျဖင့္ အကယ္၍သာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းက သူ၏ရံုးခန္းေရွ႕မွ လက္နက္ကိုင္ လံုျခံဳေရးတပ္စိတ္ကို ရုပ္သိမ္းရန္ အမိန္႕မေပးခဲ့လွ်င္။

ဇူလိုင္ ၁၉ရကေန႕က်ေတာ့ လူသတ္သမား အဖြဲ႕ဗိုလ္ခ်ဳပ္တုိ႕အား လုပ္ၾကံရန္လာေသာအခါ လံုျခံဳေရးတပ္စိတ္ႏွင့္ တိုက္ပြဲျဖစ္ရံုသာရွိမည္။ လုပ္ၾကံမႈၾကီးေတာ့ မျဖစ္ႏိုင္။

တိုက္ပြဲျဖစ္လွ်င္လည္း လံုျခံဳေရးတပ္စိတ္က လူအင္အား ၊ လက္နက္အင္အား ပိုေကာင္းသျဖင့္ လူသတ္သမားအဖြဲ႕အား တစ္ေယာက္မက်န္ သုတ္သင္ေျခမႈန္းပစ္ႏိုင္မည္မွာ ေသခ်ာသည္။

အကယ္၍သာ တိုင္းျပည္ျပဳလႊတ္ေတာ္ ဖြဲ႕စည္းပံုအေျခခံ ဥပေဒေရးဆြဲေရး ေကာ္မတီက ဇူလိုင္ (၁၆)ရက္ေန႕တြင္ အစည္းအေ၀းက်င္းပရန္ ခ်ိန္းမထားခဲ့လွ်င္ ၀န္ၾကီးအဖြဲ႕ (ကတ္ဘိနက္) အစည္းအေ၀းကို ခါတိုင္းအပတ္စဥ္ က်င္းပေနက် ဗုဒၶဟူေန႕ (ဇူလိုင္၁၆)တြင္ က်င္းပျဖစ္မည္။ ဗုဒၶဟူးေန႕တိုင္းက်င္းပေသာ ၀န္ၾကီးအဖြဲ႕ အစည္းအေ၀းအေၾကာင္း မသိသူ ဂဠဳန္ဦးေစာသည္ သူ၏လူသတ္သမားအဖြဲ႕အား ဇူလိုင္လ ၁၉ရက္ေန႕ စေနေန႕တြင္ လႊတ္မည္ျဖစ္သည္။ သို႕ျဖစ္လွ်င္ ၀န္ၾကီးအစည္းအေ၀းမရွိ၍ လုပ္ၾကံမႈၾကီးလည္း ျဖစ္ပြားမည္မဟုတ္ေခ်။

အကယ္၍သာ လူသတ္သမားအဖြဲ႕သည္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္အား အတြင္း၀န္ရံုးတြင္ မလုပ္ၾကံဘဲ ဗိုလ္ခ်ဳပ္၏ ေနအိမ္ (ဗဟန္းတာ၀ါလိန္းလမ္း ယခုဗိုလ္ခ်ဳပ္တည္ရွိရာ)တြင္ လာေရာက္လုပ္ၾကံပါက သူတုိ႕သည္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ရွိရာ အိမ္ေပၚထပ္သို႕ပင္ တက္ႏုိင္မည္မဟုတ္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္၏ အမိန္႕ျဖင့္ ကၽြန္ေတာ္ကိုယ္တိုင္ လက္နက္တပ္ဆင္ေပးထားေသာ အိမ္ရွိရဲေဘာ္မ်ားႏွင့္ ရင္ဆိုင္တိုက္ပဲြျဖစ္မည္။ ယင္းသို႕ တိုက္ပြဲျဖစ္လွ်င္ အိမ္မွ ျပည္သူ႕ရဲေဘာ္မ်ားသည္ ဘီဒီေအတပ္မေတာ္ႏွင့္ ဖက္စစ္ေတာ္လွန္ေရး တပ္သားရဲေဘာ္မ်ားျဖစ္၍ လက္နက္ကိုင္တြယ္မႈ ကၽြမ္းက်င္သည့္ျပင္ တိုက္ပြဲအေတြ႕အၾကံဳလည္း ရွိေသာေၾကာင့္ လူသတ္အဖြဲ႕အား အလြယ္တကူပင္ တြန္းလွန္တိုက္ခိုက္ပစ္ႏိုင္မည္ျဖစ္သည္။

သို႕ရာတြင္ လူသတ္အဖြဲ႕သည္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္အိမ္သို႕မလာဘဲ လက္နက္ကိုင္ အေစာင့္မရွိေသာ အတြင္း၀န္ရံုးသို႕ သြားေရာက္လုပ္ၾကံခဲ့သည္။

ထို႕ေၾကာင့္လည္း လုပ္ၾကံမႈၾကီးျဖစ္ေျမာက္ခဲ့ရသည္။

ဗိုလ္ခ်ဳပ္ခမာ ဖခင္တို႕၏ ၾကီးမားေသာ ေမတၱာအဟုန္ေၾကာင့္ လူမမယ္ရင္ေသြးငယ္ေလးမ်ားအတြက္ စိုးရိမ္မကင္းျဖစ္ကာ `လိုလိုမယ္မယ္ေပါ့ကြာ´ဟုဆိုျပီး ကၽြန္ေတာ့္အား အိမ္မွ ရဲေဘာ္မ်ားအား လက္နက္တပ္ဆင္ခိုင္းခဲ့သည္။ သူ႕ကုိယ္သူအတြက္ေတာ့ လံုး၀မစိုးရိမ္ဘဲ `ငါက ေသရမွာလည္း မေၾကာက္ဘူး။ ဘယ္သူမွလည္း ငါ့ကိုလုပ္ၾကံမွာ မဟုတ္ပါဘူး´ဟု ေျပာခဲ့ရရွာသည္။ သို႕ေသာ္ တကယ္က်ေတာ့ သူထင္သလိုမျဖစ္ခဲ့။ သူခ်စ္ျမတ္ႏိုးေသာ ရင္ေသြးငယ္မ်ား ဘာမွမျဖစ္ဘဲ သူကုိယ္တိုင္ကသာ (၁၉-၀၇-၄၇)ေန႕က မရႈမလွ `ေရတိမ္နစ္´က်ဆံုးခဲ့ရရွာသည္။

ကံတရားက ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႏွင့္တကြ ကၽြန္ေတာ္တို႕ ႏိုင္ငံသားအားလံုးကို ဒဏ္ခတ္သလို ပ်က္ရယ္ျပဳ လွည့္စားလိုက္ျခင္းေပလား။

ဗုဒၶရွင္ေတာ္ဘုရား၏ အဆံုးအမရ ကံ ၊ ကံ၏အက်ိဳးကုိယံုၾကည္ရမည္ဟု ညႊန္ျပထားပါသည္။ ထို႕ေၾကာင့္ မည္သို႕မွ မေမ့ႏိုင္ေသာ ဇူလိုင္ ၁၉ရက္ ၊ စေနေန႕က ျဖစ္ရပ္အေၾကာင္း ျပန္ေျပာင္းသတိရမိတိုင္း

`သတၱ၀ါမွန္သမွ် ကံစီမံဖန္တီးရာသာ လိုက္နာ ၊ နာခံၾကရသည္ပါတကား´ ဟူေသာ အဂုၤတၱရနိကယ္ အဘိဏွသုတ္ေတာ္လာ တရားသေဘာအတိုင္း ဆင္ျခင္ႏွလံုးသြင္း၍ သံေ၀ဂဥာဏ္ပြားမ်ားၾကရန္သာ ရွိပါေတာ့သတည္း။

တကၠသိုလ္ေန၀င္း
စတိုင္သစ္မဂၢဇင္း (ဇူလုိင္လ ၊ ၁၉၉၅ )