ဘ၀သံသရာ ... ရႇည္လ်ား ... ေထြျပား ... မေနမနား ... တစ္သြား တည္း ... သြားၾကတာ။
ဘ၀သံသရာသည္ အစမျမင္၊ အဆံုးမထင္၊ ရႇည္လ်ားေထြျပားလႇသည္၊ နားနားေနေနဟူ၍မရႇိ၊ တစ္ဘ၀ၿပီးတစ္ဘ၀၊ တစ္သြားတည္း သြားေနၾကရသည္။
ခရီးပန္းတိုင္ ... မေရာက္မခ်င္း ...တစ္ေယာက္ဆင္း...တစ္ေယာက္တက္ ... ဆက္လက္ထြက္ခြာလာ...။
ဘ၀သံသရာသည္ အစမျမင္၊ အဆံုးမထင္၊ ရႇည္လ်ားေထြျပားလႇသည္၊ နားနားေနေနဟူ၍မရႇိ၊ တစ္ဘ၀ၿပီးတစ္ဘ၀၊ တစ္သြားတည္း သြားေနၾကရသည္။
ခရီးပန္းတိုင္ ... မေရာက္မခ်င္း ...တစ္ေယာက္ဆင္း...တစ္ေယာက္တက္ ... ဆက္လက္ထြက္ခြာလာ...။
မိမိတို႔ဘ၀ ခရီးပန္းတိုင္က ဘယ္မႇာမႇန္းမသိ၊ ဘယ္ေနမႇန္းမသိ၊ ပန္းတိုင္ကိုဘယ္ေတာ့ ေရာက္မည္မႇန္းမသိ၊ သည္ၾကားထဲမႇာ ပန္းတိုင္ ကို မေရာက္မခ်င္း၊ တစ္ေယာက္ ဆင္းတစ္ေယာက္တက္ႏႇင့္ဆင္းသူက ဆင္းသြားလိုက္၊ ေပ်ာက္သြားလုိက္၊ တက္သူကတက္လာလိုက္၊ ေပၚလာလိုက္ႏႇင့္ မိမိတို႔ဘ၀၀ဋ္ရထားႀကီး ဆက္လက္ထြက္ခြာလာခဲ့သည္။
ေလာဘရယ္ ... ေဒါသရယ္ ... ေမာဟရယ္ ...၊ အ၀ိဇၨာပစၥယာ ... သခၤါရာတဲ့၊ ေပ်ာ္လိုက္ ... ရႊင္လိုက္၊ ငိုကာ၊ ရယ္ကာ၊ ဘယ္ဟာမတည္ ၿမဲ၊ ေဖာက္လြဲေဖာက္ျပန္ ... ၀ိပလႅာ ... အေၾကာင္း ကမၼႆကာ ...။
ေလာဘျဖစ္စရာ အာ႐ံုႏႇင့္ႀကံဳက ေလာဘေတြျဖစ္၊ ေဒါသျဖစ္စရာ အာ႐ံုႏႇင့္ႀကဳံက ေဒါသေတြျဖစ္၊ ေမာဟ ကေတာ့အၿမဲလိုလိုျဖစ္၊ ေမာဟအ၀ိဇၨာေၾကာင့္ ကုသိုလ္ကံ၊ အကုသိုလ္ကံ သခၤါရေတြျဖစ္၊ ေပ်ာ္လိုက္ၾက၊ ရႊင္လိုက္ၾက၊ ငိုလိုက္ၾက၊ ရယ္လိုက္ၾက၊ ေပ်ာ္တာလည္းမၿမဲ၊ ရႊင္တာလည္းမၿမဲ၊ ငိုတာလည္းမၿမဲ၊ ရယ္တာလည္းမၿမဲ၊ အားလံုးကေဖာက္လြဲေဖာက္ျပန္၊ အေၾကာင္းကေတာ့ ကမၼႆကာ ... ကံသည္သာကိုယ္ပိုင္ဥစၥာ။
လူ့စိတ္သည္ အေျခအေနႏႇင့္ အခ်ိန္အခါလုိက္၍ ေျပာင္းလဲ တတ္သည္၊ ထုိအေျပာင္းအလဲျမန္ေသာ စိတ္သည္ စိတ္သႀကၤန္၊ ခႏၶာသႀကၤန္ျဖစ္သည္။
ေတြ႔ႀကံဳ၊ ဆံုကြဲ ... ခရီးခဲ ... ၀မ္းနည္း၀မ္းသာ ... ျဖစ္ခ်င္တာလည္း ... မျဖစ္ရပါ...၊ မျဖစ္ခ်င္တာ ေတြလည္းျဖစ္ရတာ၊ သံုးဆယ့္တစ္ ဘံု၀ဋ္အတြင္းေရာက္ေတာ့ ... ကရြတ္ကင္းေလ်ာက္တဲ့ ပံုပမာ ... အဲဒါ ဘ၀သံသရာ...။
သံသရာ့ေဆြမ်ဳိးေတြ ေရႇးေရစက္မကင္းလို႔ ယခုဘ၀၌လာေရာက္ ၿပီးေတာ့ လင္ႏႇင့္ မယား၊ မိဘႏႇင့္ သားသမီး၊ ညီအစ္ကိုေမာင္ႏႇမ၊ ေဆြမ်ဳိးသားခ်င္း၊ အေပါင္းအသင္းမိတ္ေဆြ၊ ဆရာႏႇင့္ တပည့္၊ လူႀကီးႏႇင့္ငယ္သား စသည္စသည္ျဖင့္ ေတြ႔ၾက၊ ဆံုၾက၊ ႀကံဳၾက၊ တြဲၾက၊ ခြဲၾက၊ ကြဲၾက၊ အမ်ဳိးမ်ဳိးအဖံုဖံု၊ ဇာတ္လမ္း ဇာတ္ကြက္က တကယ္စံု။
မလြယ္ကူလႇသည့္ ဘ၀ခရီးလမ္း၊ ညေနခင္းရန္ကုန္ၿမိဳ႕ေပၚ ဘတ္စကားစီးရသလို က်ပ္တည္း လႇသည့္ ဘ၀ခရီးလမ္း၊ ခက္ခဲလႇသည့္ ဘ၀ခရီးလမ္း၊ ေျဖာင့္ျဖဴးသည္မရႇိ၊ အေကာက္ႏႇင့္၊ အေကြ႔ႏႇင့္၊ ခေရာင္းေတာလမ္း၊ ခပ္ၾကမ္းၾကမ္း၊ ျဖစ္ခ်င္တာေတြ မျဖစ္ရ၊ မျဖစ္ခ်င္တာေတြ ျဖစ္ရ၊ ျမင္ခ်င္တာ မျမင္ရ၊ မျမင္ခ်င္တာ ျမင္ရ၊ ႀကံဳခ်င္တာ မႀကံဳရ၊ ႀကံဳခ်င္တာ ႀကံဳရ၊ ေတြ႔ခ်င္တာ မေတြ႔ရ၊ မေတြ႔ခ်င္တာ ေတြ႔ရ၊ ရတာမလို၊ လိုတာမရ၊ ဒုကၡေတြ တကယ္မ်ားသည့္ဘ၀။
သံုးဆယ့္တစ္ဘံု၀ဋ္အတြင္းမႇာ ကရြတ္ေခြေပၚကင္းေျခမ်ားေလ်ာက္သလို တလည္တည္းလည္၊ သည္ေနရာပဲ ထပ္ထပ္ေရာက္၊ အဆံုးဘယ္မႇာရႇာမေတြ႕၊ ေၾသာ္ .. ဘ၀သံ သရာ...အတည္တက်ဘယ္မရႇိ၊ ဟိုေရာက္သည္ေရာက္ေျပာင္းလိုက္၊ ေရႊ႕လိုက္၊ ဘ၀ေတြ အခါခါေျပာင္းခဲ့ေသာ္လည္း အေျပာင္းကမတည့္၊ အေျပာင္းကအလဲျဖစ္လိုက္၊ အလြဲျဖစ္လိုက္၊ လဲလိုက္၊ ၿပိဳလိုက္၊ လြဲလိုက္၊ ေခ်ာ္လိုက္၊ ပုထုဇဥ္၏သေဘာ၊ ၀ိနိပါတ ဓေမၼာ-ေဖာက္လြဲေဖာက္ျပန္ျဖစ္ တတ္သတဲ့၊ ဘယ္ဟာကိုမႇ ယံုစား၍ မရ။
သံသရာဟူသည္ လည္ေနသည္၊ လႇည့္ေနသည္၊ ပတ္ေနသည္၊ ထိုသို႔ လည္ေန၊ လႇည့္ေန၊ ပတ္ေနရသျဖင့္ နိစၥဟူ၍ဘယ္မရႇိ၊ အားလံုးအားလံုး အနိစၥသာ၊ ထို့ေၾကာင့္ ဗုဒၶက ''သေဗၺ သခၤါရာ အနိစၥာ'' ႐ုပ္ဓမၼ၊ နာမ္ဓမၼ သခၤါရမႇန္သမ်အနိစၥခ်ည္းပဲဟု ေဟာခဲ့ေလသည္၊ နိစၥဆိုလ်င္တစ္သမတ္ တည္း ရပ္တည္ေန၍ရမည္၊ ယခု အနိစၥျဖစ္ေလေတာ့ ... တစ္သမတ္ တည္း ရပ္ေန၍မရ၊ တည္ေန၍မရ၊ ေျပာင္းေရႊ႕ရဦးမည္။
ယခု ျမန္မာႏႇစ္ ၁၃၇၁ မႇ ၁၃၇၂ သို့ မၾကာမီေျပာင္းရ၊ ေရႊ႕ရေတာ့မည္၊ ထိုသို႔ ႏႇစ္ေဟာင္းမႇ ႏႇစ္သစ္သုိ႔ ကူးေျပာင္းျခင္း၊ ေျပာင္းေရႊ႕ျခင္းကို သကၤႏၲ-သႀကၤန္ဟုေခၚသတဲ့၊ သကၤႏၲ ဟူသည္ေျပာင္းေရႊ႕ျခင္းျဖစ္သည္။
စၾက၀ဠာအတြင္းရႇိ ၿဂိဳဟ္ နကၡတ္တာရာေတြထဲတြင္ အပါအ၀င္ျဖစ္ေသာ ကမၻာၿဂိဳဟ္ႀကီးသည္ သူရိယ ရႇင္ေနမင္းကို ဗဟိုျပဳ၍လႇည့္လည္ေနရာ တစ္ပတ္ျပည့္ေသာကာလကို တစ္ႏႇစ္ဟု သတ္မႇတ္သည္၊ ထိုတစ္ပတ္သည္ အေရႇ႕တိုင္းသူရိယသိဒၶႏၲက်မ္းအလိုအားျဖင့္ ၃၆၅ ရက္၊ ၆ နာရီ၊ ၄၉ မိနစ္၊ ၄၆ စကၠန္႔ ၾကာသတဲ့၊ အေနာက္တိုင္း ေခတ္သစ္နကၡတ္ ပညာက်မ္းမ်ားအလိုအားျဖင့္ ၃၆၅ ရက္၊ ၅ နာရီ၊ ၄၉ မိနစ္၊ ၄၆ စကၠန္႔ ၾကာသတဲ့၊ ကမၻာလံုးႀကီးတစ္ပတ္ ျပည့္သြား၍ ေနာက္တစ္ပတ္လည္ပတ္ ျခင္းသည္သကၤႏၲ-သႀကၤန္ျဖစ္သည္။
ထိုသို႔ ႏႇစ္ေဟာင္းမႇ ႏႇစ္သစ္သို႔ ကူးေျပာင္းျခင္းကို အတာသႀကၤန္ဟု ေခၚသည္၊ အတာဟူသည္ အႏၲဟူေသာ ပါဠိမႇလာသည္၊ အႏၲဟူသည္ အဆံုးဟူ၍ အဓိပၸာယ္ထြက္သည္၊ ႏႇစ္တစ္ႏႇစ္၏ အဆံုး၊ ႏႇစ္ေဟာင္း၏ အဆံုးကို ဆိုလိုသည္၊ ႏႇစ္ေဟာင္း ကုန္ဆံုး၍ ႏႇစ္သစ္သို႔ ကူးေျပာင္းျခင္းကိုပင္ ''အတာသႀကၤန္''ဟု ေခၚ သည္။
နာမ္ခႏၶာက ေ၀ဒနာ၊ သညာ၊ သခၤါရ၊ ၀ိညာဥ္ဟု ေလးပါးရႇိရာ ထိုေလးပါးကလည္း တစ္ပါးကေန တစ္ပါးသို႔ ကူးေျပာင္းေနၾကသည္၊ စိတ္ကူးဟုဆိုသည့္အတိုင္း စိတ္ကလည္း အာ႐ံုတစ္ခုတည္း အၿမဲမေန၊ ဟိုအာ႐ံု၊ သည္အာ႐ံု အာ႐ံုမ်ဳိးစံုကို ကူးေနသည္၊ ေမ်ာက္သတၲ၀ါေတြ အၿငိမ္မေန၊ သစ္တစ္ပင္မႇ တစ္ပင္သို႔ ခုန္ခုန္၍ကူးေနသည္၊ စိတ္က လည္း အာ႐ံုတစ္ခုမႇ အာ႐ံုတစ္ခုသို႔ ခုန္ခုန္၍ကူးေနသည္၊ စိတ္သႀကၤန္၊ ခႏၶာသႀကၤန္ျဖစ္သည္၊ လူ႔စိတ္ကို ေမ်ာက္စိတ္ဟုလည္း ေခၚၾကသည္၊ အေျပာင္းအလဲျမန္ဆန္ျခင္းကို ဆုိလုိပံုရသည္၊ လူ႔စိတ္သည္ အေျခအေန ႏႇင့္အခ်ိန္အခါလုိက္၍ ေျပာင္းလဲ တတ္သည္၊ ထုိအေျပာင္းအလဲျမန္ေသာ စိတ္သည္ စိတ္သႀကၤန္၊ ခႏၶာသႀကၤန္ျဖစ္သည္။
သံုးဆယ့္တစ္ဘံုထဲမႇာ အနာဂါမ္ ရဟႏၲာတို႔သာရႇိေသာ သုဒၶါ၀ါသ ျဗဟၼာငါးဘံုမႇလြဲ၍ က်န္ေသာ ၂၆ ဘံု တြင္ တစ္ဘံုၿပီးတစ္ဘံုေျပာင္းေရႊ႕ လာခဲ့ၾကသည္၊ ယခုလက္ရႇိဘ၀မႇာ ပင္ၾကည့္လိုက္၊ ကေလးလူငယ္၊ လူရြယ္၊ လူႀကီး၊ လူအို၊ လူနာ၊ လူေသ၊ ႏုပ်ဳိ၊ အို၊ နာ၊ ေသ၊ တစ္ ဘ၀တည္းမႇာပင္ အသြင္သဏၭာန္ အမ်ဳိးမ်ဳိးကူးေျပာင္းလာခဲ့သည္၊ ခႏၶာသႀကၤန္ျဖစ္သည္။
ဘ၀မႇာ ပဋိသေႏၶ၊ ပ၀တိၲ၊ စုတိ ဟူ၍ သံုးပိုင္းသာရႇိသည္၊ ဘ၀သစ္၌ စ၍ျဖစ္ျခင္းကို ပဋိသေႏၶဟုေခၚ သည္၊ ပဋိသေႏၶမႇ စုတိအထိ မေသ မခ်င္းေနေနရာကာလကို ပ၀တိၲဟု ေခၚသည္၊ ေသဆံုးျခင္းကို စုတိဟု ေခၚသည္၊ စုတိၿပီးသည့္အခါ ကံေတြ ကိေလသာေတြကုန္ခန္းသြားၿပီဆို လ်င္ေတာ့ ဘ၀ကၿပီးၿပီ၊ ကံကိေလ သာေတြမကုန္ေသးလ်င္ေတာ့ ဘ၀ သစ္တစ္ခုကို လက္ခံရယူရလိမ့္ဦး မည္။
ဘုရားေဟာပိဋကတ္၌ ဂတိ ငါးပါးရႇိသည္၊ ဂတိဟူသည္ ကံကိ ေလသာေတြမကုန္ေသးေသာသူေတြ ေရာက္သင့္ေရာက္ထိုက္ေသာ ဘ၀ ျဖစ္သည္၊ ထိုဂတိက နတ္ျဗဟၼာ ဘ၀ ေဒ၀ဂတိ၊ လူ့ဘ၀ မႏုႆဂတိ၊ တိရစၧာန္ဘ၀ တိရစၧာနဂတိ၊ ၿပိတၲာ ဘ၀ ေပတဂတိ၊ ငရဲသားဘ၀နိရယ ဂတိဟူ၍ ငါးမ်ဳိးရႇိသည္၊ သတၲ၀ါ တို႔သည္ ကံကိေလသာမကုန္ေသးက ထိုဂတိငါးပါးတြင္ တစ္ပါးပါး သို႔ေရာက္ရသည္၊ ကုသိုလ္ကံေၾကာင့္ ေဒ၀မႏုႆသုဂတိသို႔ ေရာက္ရသည္၊ အကုသိုလ္ကံေၾကာင့္ တိရစၧာန၊ ေပတ၊ နိရယ ဒုဂၢတိသို့ေရာက္ရသည္။
ျမန္မာေ၀ါဟာရ၌ အေျပာင္းကို အလဲႏႇင့္တြဲ၍လည္းသံုးသည္၊ အလြဲႏႇင့့္္တြဲ၍လည္းသံုးသည္၊ အလဲဟူသည္ အလဲလဲအကြဲကြဲ၊ အလဲလဲအၿပိဳၿပိဳဟု ရႇိသျဖင့္မေကာင္း၊ အလြဲဟူသည္ အလြဲလြဲအေခ်ာ္ေခ်ာ္ဟု ရႇိသျဖင့္ မေကာင္း၊ အေျပာင္းက လဲတာလည္းမေကာင္း၊ လြဲတာလည္း မေကာင္း၊ အမႇန္ဆိုလ်င္ အေျပာင္းက တည့္မႇ သာေကာင္းသည္။
မိမိတို႔သည္ တစ္ေန႔ေန႔ စုတိ စိတ္က်၍ ဘ၀ကူးေျပာင္းရဦးမည္၊ ကံေကာင္းေထာက္မသျဖင့္ ေဒ၀၊ မႏု ႆဂတိတစ္ခုခုသို့ေရာက္လ်င္အေျပာင္း ကတည့္သည္ဟုဆိုရမည္၊တိရစၧာန၊ ေပတ၊ နိရယသို့ေရာက္လ်င္ျဖင့္ အ ေျပာင္းကလြဲေခ်ာ္ေလၿပီ၊တကယ္ေတာ့ အေျပာင္းကလဲလို႔ၿပိဳလို႔လည္းမျဖစ္၊ လြဲလို႔ေခ်ာ္လို႔လည္းမျဖစ္။
အေျပာင္းေတြလည္း မ်ားခဲ့ၿပီ၊ အလဲေတြလည္း မ်ားခဲ့ၿပီ၊ အလြဲေတြလည္း မ်ားခဲ့ၿပီ၊ ထို႔ေၾကာင့္ ယခုအေျပာင္းလြဲလို႔ မျဖစ္ပါ၊ အေျပာင္းတည့္ မႇျဖစ္မည္။
