Saturday, April 13, 2013

Daw Aung San Suu in Japan

Type your summary here. Type the rest of your post here. ref:http://www.youtube.com/watch?v=A4iAdP-lRU4&feature=em-uploademail

Saturday, April 6, 2013

အမ်ဳိးသားက်န္းမာေရးကြန္ယက္(NLD)အလွဴေငြ သိန္းေလးေထာင္ခန္႔လက္ခံရရွိ

အမ်ဳိးသားက်န္းမာေရးကြန္ယက္(NLD)အလွဴေငြ သိန္းေလးေထာင္ခန္႔လက္ခံရရွိ

အမ်ဳိးသား ဒီမုိကေရစီအဖြဲ႔ခ်ဳပ္၏ အမ်ဳိးသားက်န္းမာေရးကြန္ယက္ဖြဲ႔စည္းရာတြင္ အလွဴေငြ သိန္း ၄ ေထာင္ခန္႔ လက္ခံရရွိခဲ့ေၾကာင္း ၎ကြန္ယက္၏ ဘ႑ေရးႏွင့္ ရန္ပုံေငြ ရွာေဖြေရးေကာ္မတီ ဥကၠဌ ေဒါက္တာ တင္မ်ဳိးဝင္းထံမွ သိရသည္။

ျမန္မာေငြ သိန္း ၃၈၂၆ သိန္း၊ အေမရိကန္ေဒၚလာ ၁၆၄၀၀ ၊ ယမ္းေငြ ၁ သိန္းကို လွဴဒါန္းမႈအသီးသီးမွ အမ်ဳိးသားက်န္းမာေရးကြန္ယက္အတြက္ ရရွိခဲ့ျခင္းျဖစ္ေၾကာင္းသိရသည္။ အဆုိပါ အမ်ဳိးသားက်န္းမာေရးကြန္ယက...္ (NLD)ကုိ ၂၀၁၃ ေဖေဖာ္ဝါရီ ၉ ရက္ေန႔တြင္ စတင္ဖြဲ႔စည္းခဲ့ျခင္းျဖစ္ၿပီး ဥကၠဌ ေဒါက္တာ တင္မ်ဳိးဝင္း၊ ဒု ဥကၠဌ (၁) ေဒါက္တာသန္းေအး၊ ၊ ဒု ဥကၠဌ (၂ )ေဒါက္တာ ေရႊပုံ၊၊ ဒု ဥကၠဌ (၃) ေဒါက္တာ ျမေသာ္၊ အတြင္းေရးမွဴး ေဒါက္တာ ေက်ာ္စြာဦး ႏွင့္ အဖြဲ႔ဝင္ ၉ ဦးျဖင့္ ဖြဲ႕စည္းခဲ့ေၾကာင္းသိရသည္။

အမ်ဳိးသားက်န္းမာေရးကြန္ယက္ (NLD) ဖြဲ႔စည္းရျခင္းသည္ ္ ျမန္မာႏုိင္ငံ အမ်ဳိးသားက်န္းမာေရး အဆင့္အတန္းတုိးတက္ျမင့္မားေစျပီး ကူညီေဆာင္ရြက္ႏုိင္ရန္ ျဖစ္ေၾကာင္း NLD ဥကၠဌ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္က ေျပာသည္။ 
ref:https://www.facebook.com/PopularNewsJournal

 
 

Tuesday, April 2, 2013

လမ္းမေတာ္ ဖိုးတုတ္အေႀကာင္း(အပိုင္း၃)

လမ္းမေတာ္ ဖိုးတုတ္အေႀကာင္း(အပိုင္း၃)
*****************************


ဗိုလ္တစ္ေထာင္ငမိုးနဲ႔ လမ္းမေတာ္ဖိုးတုတ္

... နဂိုကတည္းက စာသင္ခန္းေက်ာခိုင္းက်င့္ ရွိသူ ေမာင္မိုးမွာ မျမသစ္ႏွင့္ ခ်စ္သူဘ၀ေရာက္ၿပီးေနာက္ စာသင္ခန္းကို လံုး၀နီးပါး ေက်ာခိုင္းေနလိုက္သည္။

ဒါကိုသိသြားသည့္ မျမသစ္က ေက်ာင္းမွန္မွန္မတက္ရင္ သူႏွင့္ ေနာက္ထပ္မေတြ႔ေတာ့ဖို႔ ရာဇသံေပးလာသည္။

သူတို႔ႏွစ္ေယာက္အၾကားမွာ အရင္ကလို ေျပသြယ္ေခ်ာေမြ႔ေနသည္မ်ား တန္႔ရပ္သြားသည္။

ေမာင္မိုး ဆိုင္လာလွ်င္ ျမသစ္က လက္ခံစကားမေျပာ။ ေရွ႕ကဆုိင္ကိုကူးၿပီး ေရွ႕ကဆိုင္မွာ သြားထိုင္ေနသည္။

တစ္ခါလည္းမဟုတ္၊ ႏွစ္ခါလည္းမဟုတ္၊ သြားတိုင္းပင္ မျမသစ္ကစကားမေျပာ။ သူလာသည္ကို ျမင္သည္ႏွင့္ ေရွ႕ဆိုင္ကို ကူးသြားသည္။

ေမာင္မိုးက နဂိုကတည္းက စိတ္ျမန္သူျဖစ္သည့္အေလ်ာက္ သူ႔ကို ဒီလုိလုပ္ရပါ့မလား လို႔ သူမ်ားဆိုင္မေရွ႕မွာ ႐ွဴး ႐ွဴးဒိုင္းဒိုင္း သြားလုပ္သည္။

ျပႆနာအစက အဲဒီလို။

အဲဒီေန႔က မေျပာမလည္ျဖစ္ခဲ့သည့္ ျပႆနာမွာ ျမသစ္အေဒၚကတဆင့္ ျမသစ္အေဖနားသို႔အထိ ေပါက္ေရာက္သြားသည္။

နားမခံသာေအာင္ အဆူအပူခံရၿပီးေနာက္ ဖခင္ျဖစ္သူက ျမသစ္ဆိုင္မထြက္ရဟု တစ္ခ်က္လႊတ္ အမိန္႔ထုတ္လုိက္သည္။

အိမ္မႈကိစၥတာ၀န္ယူေနသူ ညီမ၀မ္းကြဲလွခင္ကို ဆိုင္ထြက္ေစၿပီး ျမသစ္ကို လွခင္လုပ္ရမည့္ကစၥကိုေျပာင္းၿပီး တာ၀န္ယူခိုင္းလုိက္သည္။

ျမသစ္မွာ ဆုိင္မထြက္ရ႐ံုမက အျပင္သို႔လည္း မထြက္ရေတာ့ . . .။

ဖခင္ျဖစ္သူကို အလြန္႐ိုေသေၾကာက္႐ြံ႕ရသည့္အတိုင္း ေမာင္မိုးႏွင့္ အဆက္အသြယ္ ျပန္လုပ္ဖို႔ကို လံုး၀ စိတ္မကူးရဲ။

ေမာင္မိုးက နည္းအမ်ိဳးမ်ိဳးျဖင့္ ႀကိဳးစားၾကည့္ေပမယ့္ ဘယ္လိုမွ အရာမထင္ အေၾကာင္းမထူး ျဖစ္ခဲ့သည္။

ျမသစ္ကိုယ္တိုင္ကလည္း ေမာင္မိုးကို ယတိမျပတ္ေသးေသာ္လည္း စိတ္ကုန္သလို ျဖစ္ေနသမို႔ ျမသစ္ကုိယ္တိုင္ကလည္း ျပန္လည္ဆက္သြယ္ဖို႔ မႀကိဳးစားေတာ့။ အသည္းႏွလံုးကၽြဲခတ္သည့္ႏွယ္ ခံစားေနရသူမွာ ေမာင္မိုး။

ေမာင္မိုးက ျမသစ္ မွ ျမသစ္။ သူငယ္ခ်င္း အလိန္ႏွင့္ တိုင္ပင္ၿပီး ျဖစ္ႏိုင္သမွ်ေသာ နည္းလမ္းအသြယ္သြယ္ျဖင့္ ႀကိဳးစားၾကည့္သည္။

ဘယ္လိုမွ အေၾကာင္းထူးမလာ။

စိတ္မထိန္းႏုိင္သူ ေမာင္မိုးက ဆံုးျဖတ္ခ်က္တစ္ခု ခ်လိုက္သည္။

သူဆံုးျဖတ္လိုက္သည္က သူ႔ဘ၀ကို ကေျပာင္းကျပန္ ျဖစ္သြားၾကမည္။ ဆံုးျဖတ္ခ်က္အမွား။

သူငယ္ခ်င္း အလိန္က တားေသးသည္။

မရ. . . ။

တစ္ခုခုလုပ္ဖို႔ ဆံုးျဖတ္ၿပီးရင္ ေဟာေဟာဒိုင္းဒိုင္း လုပ္တတ္သည့္ စ႐ိုက္အေျခခံရွိသူ ေမာင္မိုးက စဥ္းစားေတြးေခၚမႈပိုင္းတြင္ အားနည္းသည္။

သူျပဳလုပ္သည့္အေၾကာင္းကေန တန္ျပန္လာမည့္အက်ိဳးသက္ေရာက္မႈကို အေလးထား စဥ္းစားတတ္သူမဟုတ္။

သူက တံုးဆိုတိုက္၊ က်ားဆို ကိုက္သမား။

လမ္းမေတာ္ဖိုးတုတ္ႏွင့္ ဗိုလ္တေထာင္ငမိုးတို႔ မတူညီသည့္ကြာျခားခ်က္မွာလည္း ဒါပဲ ျဖစ္၏။ လမ္းမေတာ္ဖိုးတုတ္က ေခါင္းသမား။ မေကာင္းမႈျပဳေပမယ့္ အေတြးအေခၚရွိသည္။ စဥ္းစားခ်င့္ခ်ိန္ ပိုင္းျခားေ၀ခြဲမႈရွိသည္။ သူမ်ားဟာကို က်ဴးေက်ာ္ေတာ့မည္ဆိုလွ်င္ ကိုယ့္ဟာကိုယ္လံုေအာင္ ထိန္းသည့္ ျပင္ဆင္မႈ လုပ္တတ္သည္။ ဗိုလ္တေထာင္ငမိုးက ႐ွဴး႐ွဴးဒိုင္းဒိုင္းသမား။ လုပ္ေတာ့မည္ဆိုလွ်င္ ဘာကိုမွ မစဥ္းစား။

အုပ္တံတိုင္းမွန္းသိလ်က္ ေခါင္းႏွင့္ တိုက္ရမည္ကို ေနာက္မတြန္႔တတ္သူ။ ဒါေၾကာင့္လည္း လူမိုက္ သက္ဆိုးမရွည္။

ခုကိစၥတြင္ အခြင့္အေရးေပၚလာမည့္ အခ်ိန္ကို ေစာင့္သင့္ပါလ်က္ မေစာင့္။ သူလုပ္ခ်င္တာကို ဇြတ္လုပ္လုိက္သည္။

အုပ္တံတိုင္းကို ေခါင္းႏွင့္ေျပးေဆာင့္လုိက္သည့္ အျဖစ္။

က်ည္ဆန္လာမည့္ လမ္းေၾကာင္းကို ရင္ဘတ္ႏွင့္ ထိုးခံလုိက္သည့္ အျဖစ္။

တစ္ေန႔ . . .။

ရထားလံုးတစ္စီးငွားၿပီး ျမသစ္ကို အိမ္ေပၚမွာ အတင္းတက္ဆြဲသည္။ ျမသစ္ဦးေလး ဦးတင္ေမာင္က ၀င္ေရာက္ ထားဆီးခဲ့ရာ ေမာင္မိုးက အသင့္ေဆာင္လာသည့္ ဓားေျမႇာင္ျဖင့္ ထိုးထည့္လုိက္သည္။

ဦးတင္ေမာင္ ပံုလ်က္သား လဲက်သြားသည္။

ျမသစ္လည္း ဓားသြားအဖ်ား ခတ္ခံလုိက္ရသည္။

အိမ္တြင္းရွိေနသူမ်ား ေၾကာက္လန္႔တၾကား ေအာင္ဟစ္သံမ်ားေၾကာင့္ အိမ္နီးပါးခ်င္းမ်ား ၀ိုင္းလာၾကသည္။

ေမာင္မိုးက မဆိုင္သူမကပ္ႏွင့္ဟု ဓားတ၀င့္၀င့္ႀကိမ္းေမာင္းၿပီး ထြက္ခဲ့သည္။ မည္သူမွ် အနားမကပ္ရဲၾက။

ပုလိပ္ေတြက ေမာင္မိုးတို႔ အိမ္လာ၀ိုင္းေသာ္လည္း ေမာင္မုိးကို မမိ။

ေမာင္မိုးကလည္း အဖမ္းမခံ။ တိမ္းေရွာင္ ပုန္းေအာင္ေနခဲ့သည္။

သူငယ္ခ်င္းျဖစ္သူ အလိန္ကလည္း အစစအရာရာ အကူအညီေပးခဲ့သည္။ ေမာင္မိုးက်ဴးလြန္လုိက္သည့္အျဖစ္မွာ ေသးေသးေကြးေကြးအမႈ မဟုတ္။ အဲ့သည့္ေခတ္အခ်ိန္ကာလ ျဖစ္ေတာင့္ျဖစ္ခဲ အမႈႀကီး စာရင္း၀င္သည္။ ဓားထိုးမႈ၊ ပိုင္နက္က်ဴးလြန္မႈ၊ အလိုမတူေသာ မိန္းကေလးတစ္ဦးကို အဓမၼ လက္ေရာက္ဆြဲမႈ။

၃၂၆ ၊ ၃၇၆၊ ၄၅၂။ ေနာက္ထပ္တိုးလာသည္က ၀ရမ္းေျပးမႈ။

ဗုိလ္တေထာင္ပုလိပ္ဌာနတစ္ခုလံုး ေယာက္ယက္ခတ္ကုန္သည္။ အလုပ္႐ႈပ္ကုန္သည္။ ေမာင္မိုးတိမ္းေရွာင္ေနသည္မွာ ေလးလရွိၿပီ။

သူႏွင့္ပတ္သက္သည့္ ေကာလဟလသတင္းမ်ားကလည္း ဟုတ္တာ ေတြေရာ၊ မဟုတ္တာေတြပါ ေရာႁပြမ္းထြက္လာသည္။

တုတ္၊ ဓားၿပီးသည္။ က်ည္လြဲသည္။ ကုိယ္ေပ်ာက္သည္ . . . စသည့္ ေကာလဟလ သတင္းမ်ားျဖင့္ ေမာင္မိုးအမည္ကို ထင္ေပၚလာေစခဲ့သည္။

ေနာင္ဗိုလ္တေထာင္ငမိုးဟူ၍ နာမည္ႀကီး လူမိုက္ျဖစ္လာေစရန္ ဤသို႔မွ အစပ်ိဳးခဲ့သည္။

ဗိုလ္တေထာင္ငမိုး အမည္ျဖင့္ လူမိုက္ေလာကတြင္ နာမည္ႀကီးလာေသာ္လည္း ဗုိလ္တေထာင္ငမိုး၏ ရပ္ကြက္ေန လူထုအေပၚ ေစာ္ကား ေမာ္ကား မလုပ္ဘဲ ရပ္ကြက္ကို ေစာင့္ေရွာက္ခဲ့ေသာေၾကာင့္ လူခ်စ္ လူခင္ မ်ားခဲ့သည္။

ဒါေပသိ ျမန္မာ့အလင္းအယ္ဒီတာ ဆရာသင္ အား သတ္သည့္လူသတ္မႈကို က်ဴးလြန္လုိက္ေသာအခါတြင္မူ လူထု၏ ေအာ့ႏွလံုးနာ ရြံမုန္းႀကီးကို ခံလုိက္ရသည္။ တကယ္ေတာ့ ကိုမိုးက ဆရာသင္ ဘယ္လိုပုဂၢိဳလ္မ်ိဳးျဖစ္သည္ကို သူမသိ။

သူက ေက်းဇူးရွင္အျဖစ္ယံုၾကည္ကိုးစားထားေသာ ပုဂၢိဳလ္၏ခိုင္းေစခ်က္ေၾကာင့္ ထုိျပစ္မႈႀကီးကို က်ဴးလြန္ခဲ့ျခင္းျဖစ္၏

သူ၏ ေတြးေခၚေျမႇာ္ျမင္မႈအားနည္းခ်က္ေၾကာင့္ ထိုျပစ္မႈႀကီးကို တေဇာက္ကန္း က်ဴးလြန္ခဲ့ရာ တစ္သက္တစ္ကၽြန္း ျပစ္ဒဏ္ျဖင့္ တစ္ကၽြန္းသို႔ ေရာက္သြားခဲ့သည္။

တရားခံတစ္ေယာက္ကို ျပစ္ဒဏ္ခ်မွန္ၿပီးမွ တရား႐ံုးတြင္ အမႈကို တစ္ဖန္ျပန္လည္စစ္ေဆးရသည့္ မႈခင္းဟူ၍ အဂၤလိပ္လက္ထက္က ဗိုလ္တေထာင္ငမိုး၏အမႈတစ္ခုသာ ရွိခဲ့ေၾကာင္း မႈခင္းရာဇ၀င္တြင္ မွတ္တမ္းတင္ခဲ့သည္။

ဆရာသင္သတ္မႈတြင္ အသြားေစခိုင္းသူက ဘာမွ မျဖစ္ဘဲ အစြယ္ျဖတ္သြားသူက ျပစ္ဒဏ္ထိခံခဲ့ရသည္။

တရားသည္ မတရားသို႔ႏွယ္ ျဖစ္ရွိသြား၏။

တရားခ်ိန္ခြင္လွ်ာသည္ အလွည့္အေျပာင္း လမ္းေၾကာင္းက အဓိကတရားခံျဖစ္သည့္ အသြားေစခိုင္းသူကို တရားခြင္သို႔ ျပန္တင္ခဲ့ေသာေၾကာင့္ အစြယ္ျဖတ္သူမုဆိုးမွာ ကၽြန္းဒဏ္မွ လြတ္ေျမာက္သြားသည္။

လူမိုက္ဘဲြ႔ခံထားသည့္ ဗိုလ္တေထာင္ငမိုးႏွင့္ လမ္းမေတာ္ ဖိုးတုတ္တို႔ ႏွစ္ေယာက္မွာ ဒုတိယကမၻာစစ္ မျဖစ္မီကာလက ရန္ကုန္ၿမိဳ႕တြင္ လွ်မ္းလွ်မ္းေတာက္ ေက်ာ္ၾကားခဲ့ၾကသူ ႏွစ္ေယာက္ျဖစ္၏။

ႏွစ္ေယာက္စလံုး လက္ဖ်ားေငြသီး ခဲ့ၾကသည္။

လမ္းမေတာ္ဖိုးတုတ္က ဗိုလ္တေထာင္ငမုိးထက္ပို၍ ၀င္ေငြလမ္းေျဖာင့္ခဲ့သည္။

ထိုစဥ္ကာလက လမ္းမေတာ္ ဖိုးတုတ္၏ တစ္လ၀င္ေငြ ဘယ္ေလာက္ရွိသည္ကို လမ္းမေတာ္ဖိုးတုတ္မွတစ္ပါး မည္သူမွ အတိအက် မေျပာႏုိင္။

သုိ႔တေစ အနီးကပ္ဆံုး ခန္႔မွန္းသည္မွ ထြက္လာသည့္ အေျဖမွာ . .

တစ္လသံုးေထာင္ထက္ နည္းလိမ့္မည္ မဟုတ္ဟု တြက္ခ်က္ခန္႔မွန္းၾကသည္။

လမ္းမေတာ္ဖိုးတုတ္၏အပိုင္းမွာ ေလာင္းကစား၀ိုင္းႀကီးေတြ ေန႔စဥ္လုပ္သည့္ ဟိုတယ္မ်ား၊ ဘိန္းခန္းအေသးအႀကီးေပါင္းစံုႏွင့္ ကုန္စို ကုန္ေျခာက္ အႀကီးအက်ယ္ အေရာင္းအ၀ယ္လုပ္သည့္ ပြဲ႐ံုႀကီးမ်ား၊ ျမန္မာတစ္ျပည္လံုး အရက္ႏွင့္ အေပါင္ဆုိင္လုပ္ငန္းကို ခ်ဳပ္ကိုင္ထားသည့္ လုိင္စင္စီႀကီးမ်ား၊ သိမ္ႀကီးေစ်း၊ သံေစ်းလို အေရာင္းအေ၀ယ္ ဖြ႔ံၿဖိဳးသည့္လုပ္ငန္းမ်ား ရွိၾကသည္။

အဲဒီလုပ္ငန္းေတြကရသည့္ ဆက္ေၾကး၀င္ေငြအျပင္ ၾကည့္ျမင္တိုင္ - စက္ဆန္းေျပးဆြဲေနသည့္ ဘတ္(စ္)ကားမ်ား၊ ဟိုတယ္ႏွင့္ ကစား၀ိုင္းမ်ားတြင္ ဂိတ္ထိုးသည့္ တက္(ခ္)စီ စတန္းမ်ား ထံ၌လည္း ေန႔စဥ္ ဆက္ေၾကး၀င္ေငြရသည္။

အျခား အမည္မေဖာ္ႏုိင္သော လုပ္ငန္းအမ်ိဳးမ်ိဳးက လစဥ္ရသည့္ ဆက္ေၾကး၀င္ေငြမ်ားလည္း ရွိသည္။

တစ္လ သံုးေထာင္ေလာက္ရသည့္ ၀င္ေငြမွာ ျဖစ္ႏုိင္ေလာက္သည္ဟု တြက္ခ်က္မႈ ကိန္းဂဏန္းထြက္ခဲ့သည္။
ေရႊဒဂၤါးတစ္ျပား တစ္ဆယ့္ေျခာက္က်ပ္၊ တစ္ဆယ့္ရွစ္က်ပ္ ေခတ္ေလာက္က ဖိုးတုတ္၏ ၀င္ေငြ သံုးေထာင္ခန္႔ရွိသည္ဟု ဆိုၾကရာ အေတာ္မ်ားသည့္ ေငြေၾကးဟု ဆုိႏိုင္၏။

သို႔တေစ ထိုမွ်ေသာေငြေၾကးမ်ားကို သူတစ္ေယာက္တည္းက သပိတ္၀င္ အိတ္၀င္ ရသည္ေတာ့မဟုတ္။

သူက ေခါင္းကိုင္အေဖ ေဂါ့ဖားသားဆုိေတာ့ တပည့္တပန္းမ်ား၏ စား၀တ္ေနေရးကို သူကလံုး၀တာ၀န္ယူထားရသည္။

သူက ဆက္ေၾကးရသလို သူက ျပန္ေပးရသည့္ ဆက္ေၾကးအမ်ိဳးမ်ိဳးလည္းရွိျပန္သည္။

အဲ့ဒီ သူက ျပန္ေပးရသည့္ ဆက္ေၾကးေငြပမာဏမွာ ရာဂဏန္းမဟုတ္၊ ေထာင္ဂဏန္းအထိ စာရင္းေပါက္သည္။

ရာဇ၀တ္မႈမ်ားလိုက္ရာတြင္ နာမည္ႀကီးသည့္ေရွ႕ေန႔ႀကီး ပန္ကာ ဦးေအးကို အမႈလိုက္ခအျပင္ ဥပေဒေရးရာကိစၥ အႀကံေပးရသည့္အတြက္ လစဥ္ ပံုမွန္၀င္ေငြလည္း ေပးထားရသည္။ မနည္းပါ။

တကယ္ေတာ့ လမ္းမေတာ္ဖိုးတုတ္ က ဆင္သတ္ရသည့္ နာမည္ကို ခံရတာပဲရွိသည္။

ဆင္တေကာင္လံုးကို သူကမရ။ ဆင္သတ္ၿပီး အရပ္ေ၀ေနရသူ။

အဲ့ဒီလို ရက္ရက္ေရာေရာေ၀ႏုိင္လို႔လည္း ဥပေဒအျပင္က လူျဖစ္ေနပါလ်က္ ဥပေဒ၏ အဆံုးအမကို မခံရဘဲ ကင္းလြတ္ခြင့္ရေနျခင္းျဖစ္၏

အမႈလိုက္ရဲအင္စပတ္ေတာ္ ဦးဟုတ္ဂြမ္ သတ္မႈႏွင့္ ေထာင္ထဲ ခဏ၀င္ရသည့္ကလြဲလို႔ အုပ္႐ိုးအတြင္း လူအျဖစ္ အေနမၾကာခဲ့ရ။

လမ္းမေတာ္ဖိုးတုတ္က ေခါင္းသမား။

ေရွ႕ေနႀကီးတစ္ေယာက္ကိုပင္ သူ႔အတြက္ အႀကံေပးအျဖစ္ လစာေပး၍ လက္တြဲထားခဲ့သည္။ ဗုိလ္တေထာင္ငမိုးက ေခါငး္သမားမဟုတ္။

႐ွဴး႐ွဴးဒိုင္းဒိုင္း စိတ္ထင္သလို တံုးဆိုတိုက္၊ က်ားဆိုကိုက္ ခဲ့သည္ေၾကာင့္ အုတ္႐ိုးအျပင္မွာထက္ အုတ္႐ိုးအတြင္းမွာ အေနမ်ားခဲ့ရသည္။

ေနာက္ဆံုး တစ္ကၽြန္းသို႔ပင္ သြားခဲ့ရသည္။

အဲ့ဒီေလာက္ဆို သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ ေခတ္ေရစီးေၾကာင္းအရ ထင္ေပၚသူျဖစ္ရပ္ျဖစ္ေၾကာင္း ေဖာ္ျပခ်က္ ျပည့္စံုေလာက္ပါၿပီ။

သူတုိ႔ႏွစ္ေယာက္၏ ဘ၀နိဂံုးဇာတ္သိမ္းပိုင္းကို ဆက္လက္ေဖာ္ျပရပါမည္။ သို႔မွသာ မေကာင္းေသာ ျပဳလုပ္မႈျဖစ္စဥ္ႏွင့္ ယွဥ္တြဲခဲ့ဖူးသူမ်ား၏ ဘ၀နိဂံုးအဆံုးသတ္ ဘယ္သို႔ ရွိသည့္ပံုရိပ္ေပၚလာမည္ ျဖစ္ပါသည္။ မေကာင္းမႈျပဳျခင္း၏ တံု႔ျပန္မႈ အက်ိဳးသက္ေရာက္မႈမွာ တမလြန္အထိမေစာင့္ဆိုင္း။ ပစၥဳပၸန္တည့္တည့္ႀကီးမွာပင္ မေကာင္းေသာ တံု႔ျပန္အက်ိဳးကို ေပးတတ္၏။ အရာရာတြင္ တံု႔ျပန္မႈဟူသည္ ရွိစၿမဲ။

ေကာင္းေသာလမ္းကို ေလွ်ာက္လွ်င္ ေကာင္းေသာလမ္းဆံုးသို႔ ေရာက္မည္။ မေကာင္းေသာလမ္းကို ေလွ်ာက္လွ်င္ မေကာင္းေသာလမ္းဆံုးသို႔ ေရာက္မည္။ ဤသည္မွာ နိယာမစစ္မွန္ေသာ သဘာ၀တရားပင္။

ကၽြန္းျပန္ႀကီး ဦးမိုးမွာ ေထာင္က လြတ္လာၿပီးေနာက္ စိတ္ေရာကိုယ္ပါ ေျပာင္းလဲ သြားသည္။

ကၽြန္းျပန္ႀကီးဟူေသာ နာမည္တစ္လံုးထပ္တိုးၿပီး တပည့္တပန္းေတြက သူ႔ကို ယခင္ပံုစံအတိုင္း ဆက္ဆံၾကသည္။ ေငြေၾကးေထာက္ပံ့ေပးသူေတြကလည္း ယခင္အတိုင္း အေပးအကမ္း ရွိလာသည္။ သို႔တေစ ဦးမိုးက တပည့္တပန္းေတြ ခ်ဥ္းကပ္လာသည္ကိုလည္း ေခါင္းခါလိုက္သည္။

အေပးအကမ္းရွိလာသည္မ်ားကိုလည္း လံုး၀ ျငင္းပယ္လုိက္သည္။

အသက္အရြယ္ေထာက္လာၿပီကတစ္ေၾကာင္း၊ လာလမ္းဆိုေပမယ့္ ျပန္လမ္းေကာင္းရန္ ႀကိဳးစားရေတာ့မည္ကို ထဲထဲ၀င္၀င္ အသိတရားရလာသည္က တစ္ေၾကာင္းတုိ႔ေၾကာင့္ အတိတ္ကို ျပည္ဖံုးကားခ်၍ အနာဂတ္လမ္းေၾကာင္း အေကာင္းဘက္သို႔ ဦးတည္ရန္ ယတိျပတ္ဆံုးျဖတ္လုိက္သည္။

ႏွမျဖစ္သူ ေဒၚေအးျမထံတြင္ မွီခိုေနထိုင္ၿပီး ပူေလာင္ေသာ စည္း၀ိုင္းကေန ေအးသက္ေသာ စည္း၀ိုင္းထဲသို႔ ၀င္ရန္ ႀကိဳးစားလိုက္သည္။

ပိတ္ျဖဴအကႌ်၊ ပိတ္ျဖဴလံုခ်ည္ ၀တ္လ်က္ စိပ္ပုတီးကို လက္ကမခ်ဘဲ သိမ္ကုန္းေက်ာင္းတိုက္၊ တိုက္အုပ္ဆရာေတာ္ သီတင္းသံုးရာ ရန္ကုန္ေက်ာင္းတုိက္တြင္ အေနမ်ားလာသည္။

ဆရာေတာ္၏ ေ၀ယ်ာ၀စၥမ်ားကို ေဆာင္ရြက္ရင္း ဆရာေတာ္၏ အဆံုးအမ၌ တည္ၿငိမ္ရင့္က်က္လာသည္။

မေကာင္းတာမွန္သမွ်ကို စြန္႔၍ ေကာင္းတာမွန္သမွ်ကို လုပ္ကိုင္ေနထိုင္ခဲ့ရာမွ ကိုရင္ႀကီး စည္းပါရေစဟု ဆရာေတာ္ထံ ခြင့္ပန္ ေလွ်ာက္ထားခဲ့သည္။

ဆရာေတာ္၏ ခြင့္ျပဳခ်က္ျဖင့္ ကိုရင္ႀကီးအျဖစ္ ဆရာေတာ္၏ေျခေတာ္ရင္းမွာပင္ ဆရာေတာ္၏အဆံုးအမတြင္တည္၍ ေနထုိင္ခဲ့သည္။

credit;kyaw Mya than
(ဆက္လက္ေဖာ္ျပပါမည္)
ေဗဒါလမ္း Baydarlan သုတ ရသ ဟာသ ျပည္ပအႏုပညာ
  ref:https://www.facebook.com/MyanmarNewsUpdates

Monday, April 1, 2013

လမ္းမေတာ္ဖုိးတုတ္အေႀကာင္း (အပိုင္း-၂)

လမ္းမေတာ္ဖုိးတုတ္အေႀကာင္း (အပိုင္း-၂) ***************************
(ဗိုလ္တစ္ေထာင္ ငမိုးအေႀကာင္းပါ၀င္သည္)

အဲဒီတုန္းက တပည့္တပန္းအားကိုးႏွင့္ လုပ္ခဲ့ျခင္းမဟုတ္ဘဲ တစ္ကိုယ္ေတာ္ ႀကဲခဲ့ျခင္းျဖစ္၏။
...
ထိုစဥ္က လမ္းမေတာ္အပိုင္မွာ နာမည္ႀကီးေနသည့္ ျမန္မာလူမိုက္ႀကီးတစ္ေယာက္ရွိသည္။

ပုဏၰားဘကြန္း။ ပုဏၰားဘကြန္းက ကုိယ္တုိင္လည္း ဇ ရွိသည္။ တပည့္တပန္းအင္အားလည္း ေကာင္းသည္။ အဲ့ဒီအခ်ိန္ ကိုဖိုးတုတ္မွာလည္း တပည့္တပန္း အသင့္အတင့္ရွိေနၿပီ။ ပုဏၰားဘကြန္းေလာက္ေတာ့ အသိုင္းအ၀ိုင္းမေကာင္းေသး။ ပုဏၰားဘကြန္းမွာ မတ္စတီးခန္းႏွင့္ လက္၀ါးခ်င္း ႐ိုက္ထားသူ။ ဒါေၾကာင့္ ကိုဖိုးတုတ္က ပုဏၰားဘကြန္းကို ရွင္းပစ္မွျဖစ္မည္ဟု ဆံုးျဖတ္လုိက္သည္။

ပုဏၰားဘကြန္းကို မရွင္းလွ်င္ နယ္ေျမတစ္နယ္ေျမတည္းမွာ ဗိုလ္ႏွစ္ဗိုလ္ျဖစ္ေနမည္။

ဂူတစ္ဂူထဲမွာ ျခေသၤ့ႏွစ္ေကာင္ေအာင္႐ိုး ထံုးစံမရွိ။ ကိုဖိုးတုတ္က စတင္၍ စိန္ေခၚလုိက္သည္။ ပုဏၰားဘကြန္းက က် လူ။ ကိုဖိုးတုတ္က တက္ လူ။

တစ္ေန႔ . . .

ကိုဖုိးတုတ္က ပုဏၰားဘကြန္းေနသည့္ ဆယ့္တစ္လမ္းထဲသို႔ တစ္ေယာက္တည္း၀င္သြားၿပီး ပုဏၰားဘကြန္းအိမ္ေရွ႕တည့္တည့္မွာ ရပ္လုိက္သည္။

"ပုဏၰား ဘကြန္း ေအာက္ကိုဆင္းခဲ့၊ က်ဳပ္တစ္ေယာက္တည္း လာတယ္။ ခင္ဗ်ားလည္း တစ္ေယာက္တည္း ဆင္းခဲ့။ ခင္ဗ်ားနဲ႔ က်ဳပ္ ေသြးစမ္းရေအာင္ "

သံုးခါတိတိ ေခၚသည္။

ပုဏၰားဘကြန္းကား ဆင္းမလာ။
တကယ္ေတာ့ ပုဏၰားဘကြန္းကလည္း ေသြးနီသူ တစ္ေယာက္ပါ။ ဒါေပသိ ႐ုတ္တရက္မေမွ်ာ္လင့္ေသာျဖစ္ရပ္ေၾကာင့္ ႐ုတ္တရက္ဘာလုပ္ရမည္ မဆံုးျဖတ္ႏုိင္ဘဲ ေၾကာင္သြားျခင္းျဖစ္၏။
က်လူႏွင့္တက္လူဆိုသည္ကလည္း ေျခလွမ္းမ်ားကို တံု႔ဆိုင္းသြားေစခဲ့သည္။

သံုးႀကိမ္တိတိေခၚလို႔ ဆင္းမလာသည့္အဆံုး . . .

"ခင္ဗ်ားႀကီး လူမိုက္ပုဏၰားဘကြန္းမွ မဟုတ္ဘဲ၊ ဆန္ေတာင္းတဲ့ ပုဏၰားပဲ။ လမ္းမေတာ္အပိုင္မွာ လူမိုက္က ခင္ဗ်ား မဟုတ္ေတာ့ဘူး။ က်ဳပ္ျဖစ္သြားၿပီ။ ဒီကေန႔ကစၿပီး က်ဳပ္နာမည္ လမ္းမေတာ္ ဖိုးတုတ္ "
အဲဒီလို အျပတ္ေျပာၿပီး ခပ္ေအးေအးပင္ ျပန္ထြက္ခဲ့သည္။

ထိုျဖစ္စဥ္သတင္းမွာ လမ္းမေတာ္နယ္ေျမတြင္ ခ်က္ခ်င္းပ်ံ႕ကားသြားသည္။ တဆင့္စကားက နိယာမထံုးစံအတိုင္း ျဖစ္စဥ္ထက္ပို၍ က်ယ္ကားသြားသည္။ အဲ့ဒီကစၿပီး လမ္းမေတာ္ဖိုးတုတ္ဆိုသည့္ လာမည္တစ္လံုး ဟိန္းထြက္လာခဲ့သည္။ လူမုိက္ေသြးႂကြ၊ ဇ ရွိသူေတြ သူ႔ထံ ဗိုလ္၀င္ခံလာၾကသည္။ အဲ့ဒီအခ်ိန္က လမ္းမေတာ္ဖိုးတုတ္ႏွင့္ မေရွးမေႏွာင္းေခတ္ၿပိဳင္ နာမည္ထြက္လာသူမွာ ဗိုလ္တေထာင္ ငမုိး။ ဗိုလ္တေထာင္ငမိုးကလည္း ေခသူမဟုတ္။ မိုက္ေသြးႂကြသည့္ ေနရာတြင္ ဇႀကီးသူျဖစ္၏။

လမ္းမေတာ္ဖိုးတုန္ေခတ္ထလာသည့္အခါ မတ္စတီးခန္း ေမွးမွိန္သြားသလို၊ ဗိုလ္တေထာင္ငမိုး ေခတ္ထလာသည္တြင္ မန္မဆာနာမည္ေပ်ာက္သြားသည္။ မတ္စတီးခန္း၊ မန္မဆာ ဟူသည့္ ကုလားလူမိုက္ႀကီး ႏွစ္ေယာက္ နာမည္ေက်ာ္ထြက္လာသည္။ နယ္ေျမျခင္းက တျခားစီမို႔ ဂူတစ္ဂူထဲ ျခေသၤ့ႏွစ္ေကာင္ ေအာင္းသည့္ ျပႆနာမေပၚ။ သူ႔နယ္ႏွင့္သူ တစ္ဗိုလ္တစ္မင္း လႊမ္းမိုးႀကီးစိုးခဲ့ၾကသည္။ သူတုိ႔ႏွစ္ေယာက္ နာမည္ႀကီးတာ တူညီေပမယ့္ စ႐ိုက္လကၡဏာခ်င္းေတာ့ မတူ။

လမ္းမေတာ္ဖိုးတုတ္က ကုလားလူမိုက္မ်ား၏ ႀကီးစိုးမႈကို မခံခ်င္ေသာေၾကာင့္ လူမိုက္ေလာကထဲသို႔ ၀င္ေရာက္ခဲ့သူ။

ဗိုလ္တစ္ေထာင္ငမိုးက ငယ္စဥ္ဘ၀ အေျခအေနယိုင္နဲ႔ခဲ့ရာမွ ထင္ရာစြတ္လုပ္တတ္ေသာ သူ၏ပင္ကိုပါ ညာဥ္ဆိုးေၾကာင့္ လူမိုက္အျဖစ္ အသိအမွတ္ျပဳခံရသူ။

ေမာင္မိုး က စေနသား။

ေမာင္မိုးဆိုေသာအမည္မွာ ေန႔သင့္နံသင့္ မွည့္ေခၚသည့္ "စုဠိ" အမည္မဟုတ္။
ခ်စ္စႏိုးေခၚေ၀ၚရာမွ ေသရာပါ နာမည္ျဖစ္သြားသည့္ "အနတၱသညာ" အမည္ျဖစ္၏။
ဗိုလ္တေထာင္ဘုရားပြဲတြင္ နာမည္ႀကီး႐ုပ္ေသးပြဲ ကျပေနသည္။
ထိုေန႔ညက ကျပမည္ဟု ေၾကာ္ျငာထားသည့္ ဇာတ္ထုပ္မွာ ငမိုးရိပ္ မိေက်ာင္း ဇာတ္ထုပ္။
ေရႊပြဲလာ ပရိသတ္တို႔အလြန္စြဲမက္ ႀကိဳက္ႏွစ္သက္သည့္ဇာတ္ထုပ္။
ေန႔ေစ့ လေစ့ ကိုယ္၀န္အရင့္အမာႀကီး လြယ္ထားရသူ မဗံုဗံုမွာ ခင္ပြန္းျဖစ္သူႏွင့္ အိမ္နီးခ်င္း မိတ္ေဆြသဂၤဟမ်ား တားျမစ္သည့္ၾကားထဲက ၀ါသနာကို မတားနဲ႔ေတာ့ရွင္၊ မဗံုဗံုမွာ ပြဲခင္းထဲသို႔ ေရာက္ေနခဲ့သည္။

ရွင္ဘုရင္ႏွင့္ ၀န္ႀကီးမ်ား တိုင္းျပည္တည္ၿပီး ၾကၿပီ။
ဗိုက္ထဲက တစစ္စစ္နာလာေပမယ့္ မဗံုဗံုက အိမ္ျပန္ဖို႔ လံုး၀စိတ္မကူး။
အဲသည့္အခ်ိန္ ခင္ပြန္းျဖစ္သူ ကိုဖိုးခင္ ပြဲထဲသို႔ ေရာက္ေနသည္။
သို႔ေစကာမူ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္မွာ တစ္ကြဲတစ္ျပားစီ ရွိေနၾကသည္။
ငမိုးရိပ္မိေက်ာင္းက လူေယာင္ဖန္ဆင္းလ်က္ ေရခင္းသူမယ္ပြင့္ႏွင့္ ေတ႔ြၿပီး ၾကည္ႏူးဆြတ္ပ်ံ႕ဖြယ္ရာ ႏွလံုးသားစကားထာ ဖဲြ႔ေနခ်ိန္အေရာက္ မဗံုဗံုဗိုက္ထဲက ကၽြမ္းသူပုန္ထလာသည္။

မဗံုဗံုက ဇြဲတင္းၾကည့္ေသးေပမယ့္ ပြဲခင္းထဲမွာ ဆက္ေနလို႔ မရေတာ့။
အေဖာ္မ်ား အကူအညီႏွင့္ အိမ္ကို အေသာ့ ျပန္ႏွင္ခဲ့ရသည္။
အိမ္အေရာက္ ေရႁမြာေပါက္ၿပီး သားေယာကၤ်ားေလး တစ္ေယာက္ လူ႔ျပည္ေရာက္လာသည္က စေနေန႔သို႔ အ၀င္ မနက္သံုးနာရီ။
ကိုဖိုးခင္မွာ အိမ္ျပန္မေရာက္ေသး။ ပြဲခင္းထဲမွာပင္ ရွိေနေသးသည္။

ငမိုးရိပ္ဇာတ္ထုပ္ထဲမွ . .

"ေမာင္ႀကီးရဲ႕ ႏွမေလးတို႔ တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ မျမင္ရ မေတ႔ြရရင္ မေနႏုိင္ေအာင္ ခ်စ္သူေတြ ျဖစ္ၾကေပမယ့္ ေမာင္ႀကီးရဲ႕ မ်ိဳး႐ိုးဇစ္ျမစ္ကို ႏွမေလးမသိေသးသမို႔ ႏွမေလး သိပါရေစလားရွင္ "
"ႏွမေလးသိခ်င္လွမွေတာ့ ေမာင္ႀကီးက မေျပာဘဲ ေနလို႔ ဘယ္ျဖစ္ပါ့မလဲ။ ေျပာရေတာ့မွာေပါ့။ ေမာင္ႀကီးက ေဟာဒီ ဗိုလ္တေထာင္ ျခင္ေထာင္တန္းက ေက်ာက္ကုန္သည္ ေမာင္မိုးပါ ႏွမငယ္ "
အမွန္ေတာ့ မင္းသားႀကိဳးဆြဲေျပာလုိက္သည္မွာ ဇာတ္စကား မဟုတ္ပါ။

ဗိုလ္တေထာင္တြင္ ကျပေနသည့္ပြဲျဖစ္သမို႔ ဗိုလ္တေထာင္ ပြဲၾကည့္ပရိသတ္အႀကိဳက္ ထြင္လံုးထုတ္၍ ဗိုလ္တေထာင္ျခင္ေထာင္တန္းက ေမာင္မိုးပါတဲ့ ဟု ေျပာလုိက္ျခင္းျဖစ္၏။
ထိုအခ်ိန္တြင္ မဗံုဗံုမီးဖြားသတင္းေျပာဖို႔ ကိုဖိုးခင္ကို လာရွာသူႏွင့္ ကိုဖိုးခင္တုိ႔ ေတ႔ြၿပီး ကိုဖုိးခင္ အိမ္ျပန္လုိက္လာသည္။
သားေယာကၤ်ားေလးဆုိကတည္းက ကိုဖိုးခင္က သူ႔သားနာမည္ကို ေရြးေပးလိုက္သည္။ အႏြတၱသညာနာမည္။
လူမိုက္ဟု အမ်ားက အသိအမွတ္ျပဳလာေသာအခါ ကိုတုိ႔ ဦးတို႔ ထပ္ကမတပ္ဘဲ စ႐ိုက္ႏွင့္ ညီေထြစြာ ဗုိလ္တေထာင္ ငမိုးဟု ေခၚခဲ့ၾကသည္။

ေမာင္မိုးက ႐ုပ္ရည္ ၾကည္လင္သန္႔ျပန္႔သည္။
လူေခ်ာႀကီးဟု မဆုိသေပမယ့္ ႏွစ္လိုဖြယ္ရာ အဆင္းအဂၤါႏွင့္ျပည့္စံု၍ လူရည္သန္႔သည္။ သတၱိေကာင္းသည္။ မဟုတ္မခံစိတ္ရွိသည္။
မတရားမႈကိုေတ႔ြလွ်င္ ကိုယ္ႏွင့္ ဆုိင္ ဆုိင္ မဆိုင္ဆိုင္ ပါ၀က္ပတ္သက္တတ္သည္။ ဒါက ကိုမုိး၏ ပင္ကို စ႐ိုက္။
ကိုမိုးက လမ္းမေတာ္ ဖိုးတုတ္လို လူမိုက္လုပ္ဖို႔ ရည္ရြယ္ခ်က္ လည္းမရွိ။ အမ်ားက လူမိုက္အျဖစ္ အထင္ေရာက္လာသည့္ အျပဳအမူမ်ိဳးကိုလည္း မလုပ္ခဲ့။ လူမိုက္သြင္ျပင္ ဟန္ပန္လည္း မေဆာင္ခဲ့။
လူငယ္ဘာ၀ ခ်စ္သူအတြက္ မခံခ်င္စိတ္ျဖင့္ တဇြတ္ထိုး၊ တေဇာက္ကန္း၊ လုပ္မိခဲ့ရာမွ လူမိုက္ဟု အသိအမွတ္ျပဳျခင္းကို ခံလိုက္ရၿပီး မေကာင္းေသာ ဘ၀လမ္းေၾကာင္းေပၚသို႔ ေရာက္ခဲ့ရ၊ ေလွ်ာက္ခဲ့ရသူျဖစ္၏။
မိခင္ျဖစ္သူက ဘိုကေလးေစ်းထဲမွာ ငါးေျခာက္မ်ိဳးစံု၊ ပုစြန္ေျခာက္ ဆုိင္ဖြင့္ထားသည္။
ေမာင္မိုးက မိခင္ျဖစ္သူထံသြားရင္း ေစ်းထဲသို႔ မၾကာခဏေရာက္သည္။

မျမသစ္တို႔ သားအမိက ဆန္တန္းမွာ ဆန္ေရာင္းသည္။

မိခင္ျဖစ္သူ၏ဆိုက္ကိုသြားတုိင္း မျမသစ္တို႔ ဆိုင္ေရွ႕က ျဖတ္သန္းရစၿမဲ ရွိသည္။
ကိုမိုးကို တန္းတန္းစြဲခင္မင္သည့္ စိတ္တူကိုယ္တူ ရင္ဘတ္ေပးေပါင္းသည့္ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ရွိသည္။
ဘဦး ေခၚ အလိန္။ အလိန္က သူေဌးသား။ မိဘေတြက ခ်မ္းသာသည္။ ႏုိင္ငံျခားပို႔ ေဆးျပင္းလိပ္လုပ္ငန္းျဖင့္ ႀကီးပြားခ်မ္းသာခဲ့ၾကသည္။
စစ္မျဖစ္မီကာလက ထိုလုပ္ငန္းမွာ ေပါ့ေပါ့ေသးေသး လုပ္ငန္းမဟုတ္။ လုပ္ငန္းႀကီး စာရင္းထဲ ၀င္သည္။
ႏုိင္ငံျခားမွ စီးကရက္ကို လူတိုင္း ေဖာေဖာသီသီ ေသာက္ႏုိင္ေသာ္လည္း ေဆးျပင္းလိပ္ကိုမူ လူတစ္ရာမွာ ဆယ္ေယာက္ေလာက္ေသာ္မွ ပံုမွန္မေသာက္ႏိုင္ၾက။

လုပ္ငန္းရွင္ သူေဌးႀကီးမ်ားသာ ေသာက္ႏုိင္ၾကသည္။
အလိန္႔မိဘမ်ားပို႔သည့္ ေဆးျပင္းလိပ္မ်ားမွာ ေရာင္းတန္း၀င္၍ လူႀကိဳက္မ်ားၿပီး ေစ်းေကာင္းရသည္။
အလိန္က ေသြးခ်င္းေလးေယာက္တည္းမွာ တစ္ဦးတည္းေသာ ေယာကၤ်ားေလး၊ သူ႔ကိုေမြးၿပီး စီးပြားပိုတတ္လာေသာေၾကာင့္ အရမ္းအလိုလုိက္ထားသည္။ ေရႊလက္ပတ္ႀကိဳး၊ စိန္လက္စြပ္၊ ေရႊႀကိဳးကိုပင္ အရြယ္ႏွင့္ မလုိက္ေအာင္ ဆင္ေပးထားသည္။ မုန္႔ဖိုးဆိုလည္း လက္၀ါးျဖန္႔တုိင္း ရေနသည္။
အေဖကတလွည့္၊ အစ္မႏွစ္ေယာက္က တစ္လွည့္ျဖင့္ အလွ်ံပယ္ ရေနသည္။ ေရွးေရစက္ေၾကာင့္လားမသိ။ အလိန္က ေမာင္မိုးကို အရမ္းခင္သည္။ တန္းတူ ရည္တူ ေပါင္းသည္။ အ၀တ္အစားကအစ ေမာင္မိုးကို ၀ယ္ျခမ္းေပးသည္။ ေမာင္မိုး လူမိုက္မျဖစ္ခင္ကတည္းကပင္ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ ေပါင္းသင္းမႈ မွာ ခိုင္ၾကည္ခဲ့သည္။

ေမာင္မိုးကို တစ္ေယာက္တည္း မေတ႔ြရတတ္သလို၊ အလိန္ကိုလည္း တစ္ေယာက္တည္း မေတ႔ြရတတ္။
သူတို႔ႏွစ္ေယာက္မွာ အၿမဲတမ္း တပူးတြဲတြဲ ရွိၾကသည္။
ေမာင္မိုး မျမသစ္တို႔ ဆိုင္ေရွ႕ ျဖတ္သြားတိုင္း မၾကာခဏဆိုသလို မ်က္လံုးခ်င္း ဆံုခ်ိန္ခဲ့ရာမွ ေသြးသစ္တက္စ မျမသစ္၏ ႐ုပ္ပံုလႊာမွာ ေမာင္မိုး၏ မ်က္စိထဲတြင္ စြဲထင္သြားသည္။
တစ္ေယာက္က လူပ်ိဳေပါက္စ၊ စိတ္ကစားတတ္စအရြယ္၊ တစ္ေယာက္က အပ်ိဳဖ်န္း၊ စိတ္သေ၀ထိုးတတ္စအရြယ္။
မျမသစ္ကေလးက အေခ်ာအလွႀကီး မဟုတ္ေပမယ့္ ျဖဴ၀င္းေသာ အသား၊ အၿပံဳးလွေသာ သြားတတ္ကေလးႏွင့္ ႐ိုး႐ိုးယဥ္ယဥ္ အလွရိပ္ထင္သည္။

ေမာင္မိုးကလည္း ရုပ္ရည္မေခ။
လူေခ်ာတစ္ေယာက္မဟုတ္ေပမယ့္ မိန္းကေလးတို႔ စိတ္၀င္စားသည့္ ႐ုပ္ဆင္းအဂၤါ ျပည့္စံုသည္။
အလိန္ကလည္း ေမာင္မိုးကို တင့္တယ္ေလ်ာက္ပတ္ေသာ အဆင့္ထက္သာလြန္သည့္ ၀တ္စားဆင္ယင္မႈကို ပံ့ပိုးေပး႐ံုမက ႐ိုးကုန္တိုက္မွာေရာင္းသည့္ ဆယ့္ေလးက်ပ္တန္ အယ္လ္ဂ်င္ ေရႊေရာင္ နာရီကေလးတစ္လံုးကိုပါ ၀ယ္ေပးခဲ့သည္။

ေတာင္းမွာ အကြပ္၊ လူမွာ အ၀တ္ ဆိုစကားအတိုင္း ေမာင္မိုးကလည္း လူလတ္တန္းစား သားသမီးမ်ား ၀တ္ဆင္မႈအဆင့္ကို မီေအာင္ ၀တ္ဆင္ႏုိင္ခဲ့သည္။

ေမာင္မိုးက အခြင့္အေရးရတိုင္း မျမသစ္အေပၚ စိတ္၀င္စားမႈကို မ်က္လံုးအထာႏွာင့္တစ္မ်ိဳး၊ ႏွလံုးသားပံုရိပ္အမူအရာႏွင့္ တစ္သြယ္၊ စကားေျပာ အၿပံဳးအမ်ိဳးမ်ိဳးျဖင့္ တစ္ဖံု ခ်စ္ေနမိေၾကာင္း သိပါေစေၾကာင္း ျပသခဲ့သည္။

တစ္ခါတရံသာ ႏႈတ္ခမ္းစူ၀န္းသည္က လြဲလို႔ မျမသစ္မ်က္ႏွာ မလႊဲ။

သူမဘက္ကလည္း လုိက္ေလ်ာ အထာသေဘာကို အပ်ိဳဖ်န္းကေလးတို႔၏အတတ္ပညာျဖင့္ တုန္႔ျပန္ခဲ့သည္။ ထိုမွတဆင့္တက္၍ ခ်စ္သ၀ဏ္လႊာပါးသည္။ ဟင့္အင္း အမူအယာ ျပေပမယ့္ ဆန္ေတာင္းထဲက စာေခါက္ကေလးကို လွ်င္လွ်င္ျမန္ျမန္ လက္ကစား၍ ယူလုိက္သည္။

သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ၾကားမွာ နားလည္မႈအျပည့္အ၀ရွိသြားၾကသည့္ေနာက္ ေမာင္မိုးဆုိင္ေရွ႕မွာ ရပ္ခြင့္ရသြားသည္။ ေန႔ခင္း ေစ်းေရာင္းပါးခ်ိန္တြင္ မျမသစ္အေဒၚက အိမ္ခဏျပန္တတ္သည္။ ေန႔စဥ္ေတာ့ မဟုတ္။

အေဒၚျဖစ္သူ အိမ္ျပန္ေသာေန႔မ်ိဳးတြင္ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ အၿပံဳးခ်င္းခ်ိတ္၍ စကားဖလွယ္ၾကသည္။ စကားႂကြယ္ၾကသည္။

ခ်စ္တတ္သူတို႔ အေပးအယူမွ်ၾကၿပီဆိုေတာ့လည္း ၾကည္ႏူးရႊင္ျမဴးစရာေတြ အျပည့္အသိပ္ေပါ့။ တစ္ခါတရံေတာ့လည္း စိတ္သေဘာမေတ႔ြစရာ မၾကည္သာစရာ စိတ္အေႏွာင့္အယွက္ ျဖစ္စရာကေလးေတာ့ ၾကား၀င္လာတတ္သည္။

ေမာင္မိုး ေက်ာင္းမွန္မွန္ မတတ္သည့္ ကိစၥအတြက္ မေက်မနပ္ေျပာလာသည္။ ဆိုင္ကို မလာဖို႔ တားျမစ္စကားေျပာလာသည။္ သူေျပာသည္ကို နားမေထာင္ဘဲ တစ္ဘက္လွည့္ၿပီး စိတ္ေကာက္ေနတတ္သည္။

ေမာင္မိုးကလည္း ေမာင္မိုးမို႔ ေျပာစရာ ျဖစ္ေနသည္။

(ဆက္လက္ေဖာ္ျပပါမည္)

ေဗဒါလမ္း Baydarlan သုတ ရသ ဟာသ ျပည္ပအႏုပညာ
ref:https://www.facebook.com/photo.php?fbid=519347738106880&set=a.445129605528694.104366.439724399402548&type=1