အလဲဗင္းကို ဆူေပးပါခင္ဗ်
တစ္မနက္ ဂ်ာနယ္ေတြဖတ္ေနတုန္း နယ္စာဖတ္ပရိသတ္တစ္ေယာက္ ဆီက ဖုန္းဆိုလို႔ေကာက္နားေထာင္ လိုက္ေတာ့ အရင္ဆံုးၾကားလိုက္ရတဲ့ စကားျဖစ္တယ္။ အဆက္အစပ္မရႇိ ၾကားလိုက္ရတာေၾကာင့္ ဘုမသိ၊ ဘ မသိျဖစ္ၿပီး ေၾကာင္သြားလို႔ 'ခင္ဗ်ာ' လို႔ပဲ အာေမဋိတ္ျပဳလုိက္တယ္။
သည္းေျခခိုက္ေတြ ေနာက္မလိုက္ေတာ့
အဲဒီေတာ့မႇဖုန္းဆက္သူက ''ဒီမနက္ထြက္တဲ့ Bi-Weekly Eleven ဖတ္ၿပီးၿပီမဟုတ္လားခင္ဗ်။ ဆရာကေတာ့ ဘယ္လိုျမင္သလဲမသိဘူး။ ကြၽန္ေတာ္ေတာ့ ေတာ္ေတာ္စိတ္ပ်က္သြားတယ္။ ကြၽန္ေတာ္သိပ္အထင္ႀကီး ထားတဲ့ Eleven က ဒီလိုသတင္း မ်ဳိးထည့္တယ္ဆိုတာ ယံုေတာင္ မယံုႏိုင္ဘူး။ Eleven က လူငယ္ေတြကို ဆူေပးဦးမႇျဖစ္မယ္ထင္လို႔ ဆရာ့ဆီ ဖုန္းဆက္လိုက္တာပါ'' လို႔ အက်ဳိးအေၾကာင္းရႇင္းျပတယ္။ တိုက္တုိက္ ဆိုင္ဆိုင္ အဲဒီသတင္းဖတ္ၿပီး အုန္းအုန္း ကြၽက္ကြၽက္ေတာ့ျဖစ္သြားဦးမႇာပဲလို႔ ေတြးေတာေနခ်ိန္မႇာ ဒီဖုန္း၀င္လာတာျဖစ္တယ္။ ဒီေန႔ ျမန္မာစာဖတ္ပရိသတ္ဟာ 'သည္းေျခခိုက္' (Sensational) သတင္းေတြေနာက္ကို မလိုက္ၾကေတာ့ဘူး။ ေတာ္ေတာ္အဆင့္အ တန္းျမင့္ေနၿပီလို႔ ေဖာ္ျပေနတာျဖစ္လို႔ ၀မ္းသာရေသးတယ္။
ေကာင္းေကာင္းခ်ီးက်ဴး
ပဏာမအေနနဲ႔ အက်ဳိးအေၾကာင္း ရႇင္းျပၿပီးေတာ့ သူကဆက္ေျပာပါတယ္။ ''ကြၽန္ေတာ္က Eleven စထြက္ကတည္းက မျပတ္တမ္းဖတ္လာတဲ့ အမာခံပရိသတ္ပါ။ မူတစ္ခု အခိုင္အမာ ကိုင္စြဲထားတဲ့ဂ်ာနယ္မို႔ ႏႇစ္သက္ တယ္။ အ၀ါေရာင္သတင္းေဆာင္းပါးမ်ဳိးေတြနဲ႔ ဟုတ္ပါ့ဘုရား၊ မႇန္ပါ့ဘုရား စာမ်ဳိးေတြကင္းရႇင္းလုိ႔ သေဘာက်တယ္။ Eleven ၁၁ ျပည့္ေျမာက္ အခမ္းအနားအေခြကို ၾကည့္ၿပီး Eleven စီအီးအိုေျပာ သြားတဲ့ စကားေတြကို သိပ္အားရတယ္။ ကိုယ့္အ ေပၚက်ေရာက္လာႏိုင္တဲ့ အႏၲရာယ္ေတြကို ရဲရဲရင့္ရင့္ရင္ဆိုင္ၿပီး တုိင္းျပည္အတြက္ ေျပာသင့္ေျပာထုိက္တာေတြကို ေျပာသြားတာျဖစ္လို႔ အလြန္ေလးစားသြားတယ္။ ဧရာ၀တီျမစ္ဆံုေရကာတာ ကိစၥကေတာ့ ျမန္မာစာနယ္ဇင္းေလာကမႇာ မႇတ္တိုင္တစ္ခု အျဖစ္ မႇတ္တမ္းတင္ရလိမ့္မယ္လုိ႔ သတ္မႇတ္လုိက္တယ္။ သတင္းစာမႇာပါတဲ့ အစိုးရရဲ႕ ေပၚလစီေဆာင္းပါးတစ္ပုဒ္ကို ျပတ္ျပတ္သားသား ေ၀ဖန္ေရးသားတာ ဒါပထမဆံုးေတြ႕ဖူးတာပဲ။ အရင္က ဘယ္သူမႇ မေရးဖူးဘူး။
ေကာင္းေကာင္းေ၀ဖန္
သူကခ်ီးက်ဴးစကားေတြအားရ ပါးရေျပာပါတယ္။ ၿပီးေတာ့မႇ သူ မႀကိဳက္တာကိုဘြင္းဘြင္းရႇင္းရႇင္းဆက္ ေျပာတယ္။ Bi-Weekly Eleven ရဲ႕ ေရးသားခ်က္ေၾကာင့္ အဲဒီေန႔က တစ္ႏုိင္ငံလံုး ေရသန္႔ဘူးေတြ ေရာင္းမေလာက္ ေအာင္ ျဖစ္သြားပါတယ္တဲ့။ ဒီလို 'သည္းေျခခိုက္' သတင္းေတြ ေရးေနက်ဂ်ာနယ္ေတြမႇာပါရင္ ပရိသတ္က ဒါေလာက္အုန္းအုန္းကြၽက္ကြၽက္ ျဖစ္ခ်င္မႇျဖစ္မႇာပါ။ သူတို႔အထင္ႀကီးေလးစားတဲ့ ဂ်ာနယ္မႇာပါတာဆိုေတာ့ စိတ္ခ်ယံုၾကည္စြာနဲ႔ အမ်ားလုပ္သလို လိုက္လုပ္႐ံုသာမက၊ နီးစပ္ရာေတြဆီ ဖုန္းဆက္ၿပီးေတာင္ သတင္းေပးမိၾကတယ္။ ေနာက္ဆံုးမဟုတ္ဘူးဆိုတာသိရေတာ့ သတင္းက တစ္ျပည္လံုးသာမကဘူး ႏိုင္ငံျခားေရာက္ ျမန္မာလူမ်ဳိးေတြအထိ ပါပ်ံ႕ႏႇံ႔ေနၿပီ။ ဒါကိုၾကည့္ၿပီး ဂ်ာနယ္သမားေတြ ေကာင္းေကာင္းဆင္ျခင္ ၾကဖို႔ လူႀကီးေတြက ဆံုးမေပးပါ။ သတင္းမီဒီယာဆိုတာ အင္မတန္ တာ၀န္ႀကီးပါတယ္။ ေကာင္းသတင္းကိုသာ ျပန္႔ေစၿပီး အဆိပ္အေတာက္ အညႇီအေဟာက္ေတြကို မျဖန္႔မိေစဖို႔ ၾကပ္ၾကပ္ႏိႈးေဆာ္ေပးပါ။ ဆရာက Eleven စထြက္ကတည္းက ေရးလာတာဆိုေတာ့ အယ္ဒီတာေတြနဲ႔ ရင္းႏႇီးေနမႇာပါ။ အယ္ဒီတာ လူငယ္ေလးေတြကို ေကာင္းေကာင္းဆူေပးပါခင္ဗ်ား။
အသက္ငယ္ေပမယ့္ သတင္းေထာက္ဟာ သတင္းေထာက္လုပ္ႏိုင္တဲ့ အရည္အခ်င္း အျပည့္အ၀ရႇိဖို႔ လိုပါတယ္။ အယ္ဒီတာလုပ္ရင္ အယ္ဒီတာလုပ္ႏိုင္တဲ့ အရည္အခ်င္း အျပည့္အ၀ ရႇိရမယ္။ မျပည့္ေသးရင္ ျပည့္ေအာင္ အဆက္မျပတ္ျဖည့္ေနရမယ္။ သတင္းေထာက္တို႔၊ အယ္ဒီတာတို႔ဆိုတာက ကမၻာႀကီးကို ခါးေစာင္းတင္ထားႏိုင္မႇ ေတာ္ကာက်တဲ့ အလုပ္မ်ဳိးျဖစ္တယ္ . . .
ကိုရီးယားကားထဲကလို
သူေျပာတာေတြကို ဂ႐ုစိုက္နားေထာင္ပါတယ္။ အားလံုးမႇန္ပါတယ္။ ပါးစပ္ ၁၀ ေပါက္ပါရင္ ေတာင္ ျပန္ေျပာစရာစကားမရႇိပါဘူး ဆိုတဲ့ ကိုရီးယားကားထဲကလို ေျပာရမႇာပါပဲ။ မႇားသြားပါတယ္။ ေတာင္းပန္ပါတယ္ဆိုတာ ကလြဲၿပီး တျခား ေျပာစရာမႇမရႇိတာ။ အဲဒီေတာ့သူေက်နပ္ေအာင္ ''ဟုတ္ကဲ့ ဟုတ္ကဲ့ ဆူေပးပါ့မယ္'' လို႔ အာမဘေႏၲခံလုိက္ရတာေပါ့။ ဒီေခတ္ဂ်ာနယ္ေလာကမႇာ အသက္ႏႇစ္ဆယ္နဲ႔ သံုးဆယ္ၾကား ေယာက်္ားေလးေတြနဲ႔ မိန္းကေလးေတြ မ်ားသလို Eleven ဂ်ာနယ္ေတြမႇာလည္း လူငယ္ေတြခ်ည္းပါပဲ။ ေပၚလစီမူ၀ါဒ ခိုင္ခုိင္မာမာခ်ထားတဲ့ ဂ်ာနယ္တစ္ေစာင္ျဖစ္တာေၾကာင့္ ဂ်ာနယ္ေတြရဲ႕လားရာလမ္းေၾကာင္းနဲ႔ က်င့္၀တ္ပိုင္းဆုိင္ရာေတြမႇာ အျပည့္အ၀ စိတ္ခ်ယံုၾကည္ႏိုင္ေပမယ့္ အလုပ္ ပိုင္းဆုိင္ရာေတြမႇာေတာ့ 'ေဒါင္ေဒါင္ျမည္သတင္းသမား' ေတြလို႔ေခၚခံရဖို႔ အေ၀းႀကီး လိုပါေသးတယ္။ အမ်ားႀကီး ႀကိဳးစားၾကရပါဦးမယ္။
ပိုက္ဆံမေႏႇာေျမာဘူး
သတင္းနဲ႔ ပတ္သက္ရင္ Eleven က ပိုက္ဆံမႏႇေျမာပါဘူး။ ႏႇစ္စဥ္ အာဆီယံထိပ္သီးအစည္းအေ၀းတုိင္းကို ကိုယ့္စရိတ္နဲ႔ကိုယ္ သတင္းေထာက္လႊတ္ၿပီး သတင္းယူခိုင္းတယ္။ အိမ္နီးခ်င္းထိုင္းႏိုင္ငံက သတင္းမီဒီယာ လုပ္ငန္းေတြကို ေလ့လာဖို႔ သတင္းေထာက္ေလး၊ ငါးေယာက္ကို ကိုယ့္စရိတ္နဲ႔ကိုယ္ လႊတ္ေပးတယ္။ ေတာင္အာဖရိကႏိုင္ငံမႇာက်င္းပတဲ့ ကမၻာ့ဖလားေဘာလံုးပြဲကိုလည္း ကိုယ့္စရိတ္နဲ႔ကိုယ္ သတင္းေထာက္လႊတ္ၿပီး သတင္းယူခိုင္းတယ္။ အဲဒါေၾကာင့္ သတင္းေတြကို ျပည့္ျပည့္စံုစံု ဦးဦးဖ်ားဖ်ား ဖတ္ၾက၊ သိၾကရတယ္။ ဒါေပမဲ့ ျပည္တြင္းသတင္းေတြမႇာေတာ့ အမ်ားႀကီးႀကိဳးစားဖို႔ လိုေနတာေတြ႔ရတယ္။ ပါသင့္ပါထိုက္တဲ့သတင္းေတြ တျခားဂ်ာနယ္ေတြမႇာပါၿပီး Eleven ဂ်ာနယ္ေတြမႇာ မပါတာမ်ဳိးေတြ ရႇိတယ္။ ဒါ့အျပင္ သတ္ပံုအမႇားနဲ႔ စာအက်အေပါက္ေတြလည္း အပတ္စဥ္ေတြ႔ေနရတယ္။ Eleven လို ဂ်ာနယ္ႀကီးမႇာ ဒါမ်ဳိးေတြ လံုး၀မ ရႇိသင့္ဘူး။
အပတ္စဥ္သတင္းစာ
Weekly Eleven နဲ႔ Bi Weekly Eleven တို႔ဟာ အပတ္စဥ္ထုတ္ ဂ်ာနယ္ေတြလို႔ ေခၚေနၾကေပမယ့္ အမႇန္ကေတာ့ သတင္းစာအလုပ္ေတြ လုပ္ေနၾကတာျဖစ္လို႔ အပတ္စဥ္ထုတ္ သတင္းစာလို႔ေခၚမယ္ဆို ေခၚႏိုင္တယ္။ အေနာက္ႏုိင္ငံေတြမႇာလည္း 'ဆန္းေဒးတိုင္း' တို႔ 'ဆန္းေဒးပို႔စ္' တို႔လို တစ္ပတ္တစ္ႀကိမ္ထုတ္ သတင္းစာေတြ ရႇိတာပါပဲ။ ဒီေန႔ ဂ်ာနယ္ဖတ္ပရိသတ္က သတင္းေတြသိခ်င္လို႔ ဖတ္ေနၾကတာျဖစ္တယ္။ သတင္းစာသမား တစ္ေယာက္ရဲ႕ မ်က္စိနဲ႔ေျပာရရင္ေတာ့ Eleven က သတင္းေတြနဲ႔ ေဆာင္းပါးေတြဟာ သတင္းစာရဲ႕ အဂၤါရပ္တစ္ခုျဖစ္တဲ့ ''လိုတိုရႇင္း'' ပံုစံ က်စ္လ်စ္သိပ္သည္းမႈ သိပ္မရႇိဘူး။ ရႇည္လ်ားေထြျပားၿပီး ပြေယာင္းေယာင္းျဖစ္ ေနတယ္လို႔ ျမင္တယ္။ စာမ်က္ႏႇာအျပင္အဆင္ ေလးေအာက္ဒီဇိုင္းကလည္း ဆြဲေဆာင္မႈ သိပ္မရႇိဘူး။ ေရာင္စံု႐ိုက္ႏႇိပ္ႏိုင္တာကို အျပည့္အ၀ အသံုးမခ်ႏိုင္ေသးပါဘူး။ သတင္းဓာတ္ပံုပညာ (ဖိုတိုဂ်ာနယ္လစ္ဇင္) နဲ႔ ေရာင္စံုပံုႏႇိပ္ပညာေပါင္းစပ္ၿပီး သြက္လက္လႇပတဲ့ စာေစာင္တစ္ခုျဖစ္ေအာင္လုပ္ဖို႔ ႀကိဳးစားၾကေစခ်င္ပါတယ္။
မ်က္စိပသာဒလႇပဖို႔
သတင္းစာတစ္ေစာင္ရဲ႕အသက္ဟာ အဲဒီသတင္းစာကက်င့္သံုးတဲ့ ေပၚလစီမူ၀ါဒေပၚမႇာ မူတည္တာမႇန္တယ္။ ဒါေပမဲ့သတင္းစာေတြအမ်ားႀကီး ျဖန္႔ခင္းေရာင္းခ်ေနတဲ့ထဲက ေကာက္ယူဆြဲလႇန္ၾကည့္ခ်င္ေလာက္ေအာင္ မ်က္စိပသာဒလႇပေနဖို႔လည္း လိုတယ္။ လႇဖို႔ဆိုရာမႇာ ခံ့ညားလႇပတာကိုေျပာတာပါ။ ကလက္တက္တက္နဲ႔ လႇတာကို ေျပာတာမဟုတ္ပါဘူး။ စာနယ္ဇင္းမိတ္ကပ္ပညာ ကြၽမ္းက်င္သူတစ္ေယာက္ဟာ ခံ့ညားလႇပေအာင္ စာမ်က္ႏႇာဖြဲ႔တတ္ရပါတယ္။ မ်က္ႏႇာဖံုးတစ္ခုတည္းလႇ ေန လို႔မျဖစ္ဘူး။ အတြင္းကစာမ်က္ႏႇာတိုင္း လႇေနဖို႔လိုတယ္။
ကိုယ့္ဟာကိုယ္ခန္႔တဲ့ ေမာ္နီတာ
ႏိုင္ငံႀကီးေတြက သတင္းစာတုိက္ႀကီးေတြမႇာ စာဖတ္ပရိသတ္ရဲ႕ တုိင္တန္းမႈေတြကို စိစစ္ဖို႔နဲ႔ တိုက္တြင္းသတင္းစာက်င့္၀တ္ျမဲျမံေစဖို႔အတြက္ အခါမလပ္ ေစာင့္ၾကည့္စည္းၾကပ္ေပးဖို႔အတြက္၊ အမ်ားယံုၾကည္ေလးစားတဲ့ အယ္ဒီတာတစ္ဦးကို အလြယ္တကူ Watch dog လို႔ေခၚတဲ့ Ombudsman အျဖစ္ ခန္႔ထားေလ့ရႇိပါတယ္။ စာသင္ေက်ာင္းေတြမႇာ အတန္းလိုက္ ေမာ္နီတာေတြ ခန္႔ထားတဲ့သေဘာေပါ့။ အခုလည္း Eleven ရဲ႕ ေမာ္နီတာ အျဖစ္ ကိုယ့္ဟာကိုယ္ခန္႔ၿပီး အျမင္မေတာ္ဘူးထင္တာေလးေတြ ေရးလုိက္တယ္။ ကိုယ့္ေပါင္ကိုယ္လႇန္ေထာင္းသလို ဆုိပါေတာ့။ သူမ်ားက လာေထာင္းရင္ပိုနာမယ္မဟုတ္လား။ ဒါေလာက္ဆိုရင္ ''Eleven ကို ဆူေပးပါ ခင္ဗ်'' လို႔ ေျပာတဲ့ စာဖတ္ပရိသတ္လည္း ေက် နပ္သြားလိမ့္မယ္ထင္ပါတယ္။
ေ၀ဖန္တာႀကိဳဆိုတယ္
လက္ေတြ႔လုပ္ကိုင္ေနတဲ့ လူငယ္ေတြအေနနဲ႔လည္း 'ဆရာက ဒို႔ (တို႔) ကိုေခၚၿပီး ဆူရင္ရလ်က္သားနဲ႔ ခုလိုဂ်ာနယ္ကေနေရးတာေတာ့ မေကာင္းပါဘူး'ဆိုၿပီး စိတ္မကြက္ၾကေစခ်င္ဘူး။ Eleven ဟာ သူမ်ားေတြကိုသာ ေ၀ဖန္တာမဟုတ္ဘူး။ ကိုယ့္ကို ေ၀ဖန္တာကိုလည္း အျမဲႀကိဳဆိုတယ္ဆိုတဲ့အေၾကာင္း ပရိသတ္သိေအာင္ျပလုိက္တာလို႔ သေဘာထားေစခ်င္တယ္။ ၿပီးျပည့္စံုသူဆိုတာ မရႇိပါဘူး။ လူတိုင္းမႇားတတ္တာပဲ။ မႇားတာက အျပစ္မဟုတ္ဘူး။ ရႇက္စရာလည္း မဟုတ္ဘူး။ မႇားတာကိုမႇားတယ္လို႔ ၀န္မခံခ်င္ဘဲ ဆင္ေျခဆင္လက္ အမ်ဳိးမ်ဳိးေပးၿပီး မုိးႀကိဳးပစ္တာကို ထန္းလက္နဲ႔ကာသလိုလုပ္ရင္သာ အျပစ္ျဖစ္တာပါ။ မႇားသြားပါတယ္။ ေတာင္းပန္ပါတယ္။ ေနာင္မမႇားေအာင္ သတိထားဆင္ျခင္ပါ့မယ္လို႔ ေျပာလိုက္ရင္ စာဖတ္ပရိသတ္က ေက်နပ္ခြင့္လႊတ္ႏိုင္ပါတယ္။
အရည္အခ်င္းျပည့္၀ဖို႔လို
လူငယ္ေတြမို႔ မႇားသြားတာ ခြင့္လႊတ္ပါဆိုတာမ်ဳိး မေျပာေစခ်င္ဘူး။ အသက္ငယ္တာႀကီးတာကို စာဖတ္ပရိသတ္က မၾကည့္ဘူး။ ၾကည့္စရာလည္း မလိုဘူး။ ဂ်ာနယ္မႇာ ''ဂ်ာနယ္လစ္''ဆိုၿပီး လုပ္တယ္ဆိုကတည္းက ဂ်ာနယ္လစ္အရည္အခ်င္း အျပည့္အ၀ရႇိသူေတြလို႔ သူတုိ႔ယူဆထားမႇာပဲ။ အသက္ငယ္ေပမယ့္ သတင္းေထာက္ဟာ သတင္းေထာက္လုပ္ႏိုင္တဲ့ အရည္အခ်င္းအျပည့္ အ၀ရႇိဖို႔လိုတယ္။ အယ္ဒီတာလုပ္ရင္ အယ္ဒီတာ လုပ္ႏိုင္တဲ့ အရည္အခ်င္း အျပည့္အ၀ရႇိရမယ္။ မျပည့္ ေသးရင္ျပည့္ေအာင္ အဆက္မျပတ္ျဖည့္ေနရမယ္။ သတင္းေထာက္တို႔၊ အယ္ဒီတာတို႔ ဆိုတာက ကမၻာႀကီးကို ခါးေစာင္းတင္ထားႏိုင္မႇ ေတာ္ကာက်တဲ့အလုပ္မ်ဳိး ျဖစ္တယ္။ ဒါေၾကာင့္ စဥ္ဆက္မျပတ္ ေလ့လာျဖည့္ဆည္းေနၾကပါလို႔ တုိက္တြန္း လိုက္ပါတယ္။
Ref:http://www.news-eleven.com/
Ref:http://www.news-eleven.com/
