ဘႀကီးဟာ
သူႀကီးျပင္းခဲ့ရာ
သူ႔ရဲ႕ရြာမဟုတ္တဲ့ၿမဳိ႕ႀကီးမွာ
ေျခာက္လုံးပတ္၀ိုင္းဆရာႀကီးေပါ႔။
မိုးႀကီးစုန္းစုန္းခ်ဳပ္ၿပီဆိုမွျဖင့္
ဘႀကီးရဲ႕
ေဘထိေခၚသံၾကားရာ
တ၀ါး၀ါးရည္ေမာသံမ်ားနဲ႔အတူ
ၿမဳိ႕စားမ်ား ေျပးလႊားေရာက္လာၾက။
စည္းတိုက္တဲ့ည
၀ိုင္းေတာ္သားမ်ားနဲ႔
ဘႀကီးေခါင္းညိမ္႔မပ်က္
တခ်က္ခ်င္းပတ္မႀကီးဖိတီးျပ
အခ်ီ ့ ့ ့အခ်
အတက္အဆင္း
ေဘထိသံျပင္းျပင္းနဲ႔
ဆက္တြန္းေနရဲ႕။
ဘႀကီးဟာ
ေခါင္းညိမ္႔မပ်က္ေပမဲ႔
ညဘယ္လိုနက္သြားတယ္
မသိလိုက္ခင္မွာပဲ
ႏွဲအခၽႊဲ ့ ့ ့ယခြန္းအဆြဲ
ဟာခနဲ ဟင္းခနဲ
အုပ္ေအာ္ေသာင္းနင္း
ေဘထိသံရွည္ေမ်ာထဲ
တ၀ိုင္းေတာ္သားလုံး
့ ့ ့ ့ ့ ့ ့ ့ ့ ့ ့ ့ ့ ့ ့ ့ ့့ ့ ့ ့ ့ ့ ့ ့ ့ ့ ့ ့
ရင္ခုံသံနဲ႔အတူ လြန္႔ပ်ံရီေ၀လို႔ ့ ့။့
နက္သထက္ နက္တဲ့
ညထဲ
ေဘထိ
ေဘထိသာ
အေသအခ်ာရလိုက္ၿပီးေနာက္
မိုးစင္းစင္းလင္းသြားတဲ့အခါ
အိပ္ေမာက်ေဟာက္သံမ်ားသာ
ကာရံညီေတးသြားအျဖစ္က်န္ခဲ့တယ္။
